Η «άλωση» της Αθήνας απ’ τον Dior

Η μεγάλη ημέρα έφτασε: εκείνη που ονειρεύτηκε η Μαρία Γκράτσια Κιούρι μήνες πριν και από τότε ταξίδεψε σε διάφορα μέρη της Ελλάδας και συνεργάστηκε με μερακλήδες τεχνίτες. Είναι η μέρα που σίγουρα ονειρεύτηκαν οι τετρακόσιοι καλεσμένοι που θα παρακολουθήσουν ζωντανά την επίδειξη από το Καλλιμάρμαρο στις 21:30 αλλά κι εκείνοι που θα την παρακολουθήσουν ζωντανά από το Σινέ Παρί και το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος. Την ονειρεύονται οι εκατομμύρια ακόλουθοι του οίκου σε όλον τον κόσμο και θα φτάσει επιτέλους η στιγμή να μάθουμε: καπηλεύτηκε η Κιούρι τον πολιτισμό μας; Έκανε αυτό που λέμε cultural appropriation; Έγινε το τσιμέντωμα της Ακρόπολης για να μπορέσουν τα βάρβαρα τακούνια να πατήσουν και να φωτογραφηθούν;

Είναι μια σημαντική μέρα. Για τους δημοσιογράφους μόδας που σπάνια ταξιδεύουν στην Ελλάδα (πριν δυο χρόνια είχαν έρθει στην Ελλάδα για το σόου της Μαίρης Κατράντζου) και που διαπιστώνουν στα χρόνια να αποτελεί σταθερή πηγή έμπνευσης για τα μεγάλα ατελιέ. Στις 23 Απριλίου έγινε η πρώτη ανακοίνωση ότι ο Dior, μετά το Λέτσε και το Μαρακές θα δείξει μια Cruise συλλογή εμπνευσμένη από την Ελλάδα, στην Ελλάδα. «Αναζητώντας το αρχείο του Κριστιάν Ντιόρ, έπεσα σε μια φωτογραφία του 1951 του Jean Pierre Pedrazzini στην Ακρόπολη», θα πει η σχεδιάστρια για την αρχή αυτού του ταξιδιού. Από τότε πέρασαν 70 χρόνια και με έναυσμα τα 200 χρόνια από την ελληνική επανάσταση, η Κιούρι θέλει να γνωρίσει τον πολιτισμό της Ελλάδας, να τον αποτυπώσει στη συλλογή. Με την ανακοίνωση της επίδειξης, ξεκινά και μια σειρά από αντιδράσεις: πώς είναι δυνατόν να γίνει επίδειξη στην Ακρόπολη; Πώς καταφέρνει να ξεναγείται στα Μουσεία και να κλέβει ιδέες; Πώς μαθαίνει δωρεάν τις τεχνικές των ελλήνων μαστόρων;

Η Γαλλία, στην οποία εργάζεται και η Ιταλία από την οποία κατάγεται αποτελούν την ζωντανή ιστορία του ενδύματος και της μόδας: της έμπνευσης, της χειροποίητης εργασίας και της τιμής στον τεχνίτη. Θεωρώ πως είναι μάλλον τιμητικό για κάποιον τεχνίτη να συνεργαστεί με συνεργεία που έχουν στο DNA τους αιώνες ιστορίας. Κι αν το τιμητικό ακούγεται υποτελές, θα πω επωφελές: η ανταλλαγή της γνώσης κάνει πάντα καλό σε όλους. Από την άλλη, τα ελληνικά σύμβολα, τα στολίδια και τα μοτίβα, στα οποία έχει πρόσβαση η παγκοσμιότητα με ένα κλικ, έχουν κακοποιηθεί από τους Έλληνες για μπλουζάκια του ενός ευρώ, σε κούπες και μπουκάλια ούζου, σε κινέζικης παραγωγής σαγιονάρες- μαγνητάκια. Δεν πιστεύω ότι ο Dior θα απειλήσει την κληρονομιά μας. Αν η Γιάννα Αγγελοπούλου έκανε γνωστό τον ντουλαμά σε μια νύχτα, περιμένω με χαρά να δω τι θα καταφέρει απόψε η Μαρία Γκράτσια Κιούρι.

Δεν ξέρω αν η καχυποψία νίκησε. Θα το μάθουμε από αύριο. Μέχρι σήμερα, γνωρίζουμε ότι το πρόγραμμα περιλαμβάνει, εκτός από την επίδειξη στο Καλλιμάρμαρο, «θα γίνουν φωτογραφήσεις και κινηματογραφήσεις», όπως ανέφερε στη Βουλή η υπουργός πολιτισμού Λίνα Μενδώνη σε σχετική ερώτηση του Κώστα Ζουράρι, στην Ακρόπολη (όχι μέσα στους ναούς), στο Ηρώδειο, στην αρχαία Αγορά, τον ναό του Ποσειδώνα στο Σούνιο και τον ναό του Διός στη Νεμέα, στο πλαίσιο της διαφημιστικής καμπάνιας της συλλογής». Εφημερίδα βγήκε με τίτλο: «Και φορτηγά και καμαρίνια στην Ακρόπολη για το γούστο του Dior» για να απαντήσει το υπουργείο ότι είναι πρακτικά αδύνατον να ανεβούν φορτηγά στον βράχο της Ακρόπολης.

Χτύπησε τη φλέβα της πόλωσης ο Dior: οι από δω και οι από κει, οι ναι και οι όχι, οι αδέκαστοι κι εκείνοι που παραδόθηκαν. Θα υπενθυμίσω το αίτημα του Gucci για επίδειξη στην Ακρόπολη που απορρίφθηκε πριν 4 χρόνια. Ούτε για την αντίδραση που ξεσηκώθηκε όταν ανακοινώθηκε από την Athens Exclusive Designers Week ότι ο οίκος Zeus+ Dione θα παρουσίαζε τη συλλογή του στο Ηρώδειο. Τελικά, τη θέση του πήρε ο Βασίλειος Κωστέτσος.

«Η Μαρία Γκράτσια Κιούρι δεν θα μπορούσε να έχει επιλέξει καλύτερη τοποθεσία από την Ελλάδα, εκεί όπου η μυθολογία τους γέννησε ένα τάγμα από θεότητες: από την Αθηνά στη Νέμεσι», ήταν το σημερινό σχόλιο του WWD. Σημείο αναφοράς της θα είναι ο πέπλος, το αρχαιοελληνικό ένδυμα που έχουν σκαλίσει με μαεστρία οι γλύπτες, που έχει αποτυπωθεί σε ζωγραφικές παραστάσεις, που έχει περιγραφεί από τους σπουδαίους τραγωδούς.

Εκεί, στο Παναθηναϊκό Στάδιο, η μόδα συναντά την αρχή του αθλητισμού: εκεί στο Ολυμπιακό Στάδιο του 1896 και του 2004, τα μοντέλα γίνονται αθλήτριες, απελευθερωμένες στην κίνηση και στο πνεύμα. Αδημονώ να δω τη συλλογή, μέσα μου ξέρω ότι η Σοφία Κοκοσαλάκη θα φούσκωνε από περηφάνια που φώτισε έναν δρόμο, τα στοιχεία του οποίου παραχώσαμε σε σεντούκια μακριά από το σύγχρονο. Περιμένουμε ως έθνος τη ματιά που θα απενοχοποιήσει την ιστορία μας, που θα αναβαπτίσει την κακοποίηση του χιτώνα, θα εγκολπωθεί τη χάρη και την ακατέργαστη ομορφιά τριών χιλιάδων χρόνων. «Κάνω μόδα για το σήμερα, όχι για το πριν, όχι για το αύριο», θα πει η σχεδιάστρια τoυ Dior. Τα λέμε στις 21:30!