Στην πιο μεστή συλλογή της καριέρας του, ο σχεδιαστής Daniel Roseberry μάγεψε με τα χρυσά, μαύρα και σουρεαλιστικά έργα τέχνης
Η επίδειξη μόδας του οίκου Schiaparelli στο Παρίσι.
Δευτέρα πρωί, πρώτος πρώτος ο οίκος Schiaparelli στο ημερολόγιο της Federation για την Υψηλή Ραπτική στο Παρίσι. Ο σχεδιαστής Daniel Roseberry μεγαλούργησε μέσα στην πανδημία. Εκεί, πίσω από κλειστές πόρτες έδειξε συγκλονιστικές συλλογές που μέσα στη στασιμότητα της εποχής, του έδωσαν προβάδισμα στο φωτό φίνις των νέων σχεδιαστών και όχι μόνο. Άφησε πίσω του οίκους με μεγαλύτερο budget, ομάδες, φήμη. Έφερε τη μαγεία της Σιαπαρέλι στο σήμερα πολλαπλασιάζοντάς την επί 100.
Δευτέρα πρωί, ο σχεδιαστής από το Ντάλας, πήρε για μια ακόμη φορά στα χέρια του τις εμμονές της Elsa, της χάιδεψε, τις έκανε δικές του, ολόδικές του. Στο Petit Palais στη Σχολή Καλών Τεχνών του Παρισιού και με κοινωνούς την Άννα Γούιντουρ, τον Έντουαρντ Ένινδφουλ και τον Κάνιε Γουέστ με τη Τζούλια Φοξ, μεταλάβαμε την πεμπτουσία της υψηλής ραπτικής ως φορέσιμης τέχνης. Μαύρο, χρυσό, λευκό. Τίποτα άλλο.
Τι έχει να πει η μόδα σε μια εποχή που όλα αλλάζουν; Τι σημαίνει σουρεαλιστικό σήμερα όταν όλα έχουν αλλάξει, αναρωτιέται ο σχεδιαστής στο σημείωμα που συνόδευσε την επίδειξη. Του έμοιαζε λάθος να βάλει χρώμα. Να προσθέσει όγκους για να αποδείξει την ικανότητα και τη δεξιοτεχνία, όπως κάνουν όλοι. Μεγάλες σιλουέτες, τεράστιος όγκος - έμοιαζαν κενά πια. Κούφιο.
Είκοσι τρία ρούχα είναι η σπουδή του στο στιλ μετά την πανδημία. Η συλλογή είχε τάση, είχε χαρακτήρα, είχε πρόταση, είχε αναφορές, ιστορία, παράδοση, ματιά στο μέλλον. Ήταν σουρεαλιστικά, φορέσιμα, ήταν απίθανα. Ποδηλατικά κολάν και καθολικισμός. Επωμίδες με τους φοίνικες της Σιαπαρέλι. Φαραωνικές απεικονίσεις και ένα ολόχρυσο φόρεμα που έμοιαζε τόσο ταιριαστό δίπλα στα ολόμαυρα. Χρυσά δάκρυα και τσαντάκια που μοιάζουν με μικρές μπιζουτιέρες, με μικρά σεκρετέρ. Δυο χρυσές μπαγκέτες για τσαντάκι, υπέροχα σμιλεμένα μπούστα με κωνικά στήθη. Μια πλερέζα που ξεκινά από το ντεκολτέ και φτάνει στο καπέλο. Τα φτεράκια που στάζουν από το καπέλο και οι χρυσές βέργες που βγαίνουν από το στράπλες φόρεμα χαρίζουν αιθέριο αέρα σε εκείνες που θα τα φορούν. Καπέλα με σταυρούς, γιακάδες που μοιάζουν με το κορνέ μιας καλόγριας. Couture καπουτσίνες με υπερβολικά κοσμήματα. Αναιδείς κορδέλες που κολάζουν με την κίνησή τους.
Μια λιτανεία υψηλής τέχνης, τεχνικής και μόδας, ένα προπατορικό συναπάντημα συμβόλων και συμβολισμών. «Καθώς σχεδίαζα τούτη τη συλλογή, συνειδητοποίησα και κάτι ακόμη. Υπάρχουν σχεδιαστές που φτιάχνουν ρούχα επειδή αγαπούν τη χειροτεχνία, επειδή αγαπούν τους ανθρώπους. Υπάρχουν σχεδιαστές των οποίων η δουλειά οφείλεται στη μόδα ως concept. Προσωπικά, σχεδιάζω για να κάνω τον κόσμο να αισθανθεί κάτι. Όταν τα ρούχα και τα μαλλιά και η μουσική και εκείνες που τα φορούν είναι σε αρμονία, όταν όλοι προσπαθούν να επικοινωνήσουν κάτι, τότε μπορούμε να θυμηθούμε γιατί αγαπάμε τη μόδα - γιατί αγαπώ τη μόδα. Δεν είναι για τις διασημότητες. Δεν είναι για τα likes. Δεν είναι για τις κριτικές. Είναι επειδή, όταν γίνεται σωστά, όταν έχει κάτι να μας πει, μπορεί να μας βοηθήσει να νιώσουμε το άρρητο. Είναι επειδή έχει ακόμα τη δύναμη να μας συγκινεί». Αμήν.
Από τη Νάουσα στην Αθήνα και μέσω της μόδας στις καρδιές εκείνων που τον γνωρίζουν κι εκείνων που ντύνει. Το ταλέντο του δεν είναι μόνο να φτιάχνει ωραία ρούχα αλλά και να δημιουργεί όμορφα σύμπαντα.
