Υπάρχουν plus-size άνδρες μοντέλα; Κι αν ναι, πού δουλεύουν;

Στις αρχές Ιανουαρίου φιλοξενήθηκαν στο Παρίσι και το Μιλάνο οι Εβδομάδες Ανδρικής Μόδας. Βλέποντας τα σόου των μεγάλων Οίκων, καταλήγει κανείς να απορεί: Πού είναι οι χοντρούληδες ή οι κοντοί, αυτοί με την κοιλίτσα ή τα χοντρά μπούτια, εκείνοι με το τριχωτό στέρνο και μια χαλαρότητα στα μπράτσα; Πουθενά! Τα αγόρια που συμμετέχουν στα σχετικά events είναι όλοι (μα όλοι) λιπόσαρκοι, αποτριχωμένοι, μυώδεις, «μπασκετμπολίστες»: κορμιά λαμπάδες, για να μην πολυλογούμε. Κατά πώς φαίνεται, στα κάστινγκ δεν ενστερνίζονται τους στίχους του τραγουδιού «χοντρούλη μου, εσύ είσαι το μανούλι μου» και κανείς δεν ψάχνει για άνδρες της διπλανής πόρτας· μόνο για αγάλματα του Φειδία. Κι ενώ στις γυναικείες πασαρέλες, μετά από αγώνες για να σταθούν δίπλα στις ανορεξικές και οι μπαμπατζάνες, υπάρχει μια ποικιλομορφία στις κορμοστασιές, στις ανδρικές όλοι είναι ένα σχέδιο, και μάλιστα άπιαστο.

Αν δώσεις στο google τις λέξεις κλειδιά «plus size male models», προκύπτουν πολύ ισχνά αποτελέσματα· κάτω από 15 ονόματα. Οι περισσότεροι από αυτούς μάλιστα είναι insta-models, δηλαδή ημιεπαγγελματίες, influencers του instagram. Εξαίρεση ο Zach Miko. Είναι ο μόνος επαγγελματίας-επαγγελματίας και ο πιο διάσημος όλων. Να σημειωθεί ωστόσο πως είναι και κωμικός, που σημαίνει πως καλύπτει το κλισέ που θέλει τους ευτραφείς να αυτοσαρκάζονται. Anyway, ο Miko υπέγραψε συμβόλαιο με το πρακτορείο Target το 2015, ήταν το μοναδικό plus-size μοντέλο στην Εβδομάδα Μόδας της Νέας Υόρκης το 2020 και συμμετέχει συχνά στα σόου της Savage x Fenty της Ριάνα, η οποία άλλωστε έχει καταργήσει όλα τα στεγανά και κάνει ό,τι γουστάρει, άρα είναι εκτός fashion «συναγωνισμού». 

Το IMG, το μεγαλύτερο πρακτορείο μοντέλων στον κόσμο, έχει στις τάξεις του κάποιους τσουπωτούς άνδρες, αλλά το ζήτημα είναι αν τους βρίσκει δουλειές. Έχουν άραγε τη ζήτηση των Άσλεϊ Γκράχαμ, Παλόμα Έλσεσερ ή Μπάρμπι Φεριέρα; Μάλλον όχι· θα τους ξέραμε.

Τι συμβαίνει επομένως στο σύμπαν του male modelling; Γιατί δεν προβάλλεται κανένα αίτημα για συμπερίληψη, ορατότητα και εκπροσώπηση όλων των σωματότυπων; Κανείς δεν ανησυχεί για τον καταστροφικό αντίκτυπο στην αυτοεκτίμηση των ανδρών, που βλέπουν να παρελαύνουν στις πασαρέλες Έλληνες θεοί κι όχι κάποιοι με τους οποίους μπορούν να ταυτιστούν; «Οι άνδρες έχουν τις ίδιες ακριβώς ανασφάλειες με τις γυναίκες όσον αφορά την εμφάνιση και την αυτοεικόνα τους. Απλώς μεγαλώνουν πιστεύοντας πως δεν πρέπει να μιλήσουν γι’ αυτό. Είναι δύσκολο για τους άνδρες να εκφράσουν τα συναισθήματά τους» λέει ο Zach Miko.

Ακούγεται αντιφατικό, όμως η τοξική ματσίλα δεν έχει θύματα μόνο γυναίκες αλλά και άνδρες. Οι διατροφικές διαταραχές στα αρσενικά βρίσκονται σε άνοδο, ενώ ανησυχητικά συχνή είναι και η εμφάνιση της bigorexia, αλλιώς και «μυική δυσφορία». Πρόκειται για μια διαταραχή όπου μικρόσωμοι άνδρες θεωρούν πως πρέπει να χτίσουν κορμί, και ασκούνται υπερβολικά και με ανθυγιεινό τρόπο κάνοντας κατάχρηση στεροειδών. Οι συνέπειες είναι ανάλογες με εκείνες της anorexia: στρεβλή εικόνα του εαυτού, εμμονικές συμπεριφορές, εγγενής έλλειψη ευτυχίας.

Κρίνοντας από ό,τι παρουσιάστηκε στις Εβδομάδες Ανδρικής Μόδας, είναι φανερό πως εν έτει 2023 αποκλείεται μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων από τις all-inclusive πρακτικές, με κριτήριο το μέγεθος. Μήπως τελικά υπάρχει ένα κομμάτι της μόδας που εξακολουθεί να πουλά μη ρεαλιστικές φαντασιώσεις; Μπορούμε να βαυκαλιζόμαστε ότι ζούμε σε εποχές του body positivity, της θετικότητας του σώματος, όταν οι άνδρες υποεκπροσωπούνται στη βιομηχανία της μόδας τόσο κραυγαλέα; Food for thought. Ίσως και πάλης ξεκίνημα, νέοι αγώνες.