Μετά την καραντίνα: 4 εικοσάρηδες μας λένε τα σχέδιά τους

Το #ΜένουμεΣπίτι και η απαγόρευση κυκλοφορίας έχουν μπει στις ζωές μας εδώ και πάνω από έναν μήνα. Έγινε πολύς λόγος για το πώς περνάμε την κατάσταση της καραντίνας, πώς θα την αντέξουμε πιο εύκολα, πώς βιώνουμε μέσα σε αυτήν τις σχέσεις μας και άλλα πολλά.  

Τώρα σιγά σιγά φτάνουμε σε μια πιο αισιόδοξη περίοδο. Αρχίζουμε και τολμάμε να ονειρευόμαστε και να κάνουμε σχέδια για μετά την καραντίνα. Δεν έχει σημασία αν αυτά είναι κάτι το εξεζητημένο ή αν αφορούν τα πιο απλά και καθημερινά πράγματα. Κάποιοι θέλουν να επιστρέψουν στη δουλειά, κάποιοι να δημιουργήσουν νέες στιγμές με αγαπημένα τους πρόσωπα, κάποιοι να δοκιμαστούν σε κάτι καινούργιο και κάποιοι απλώς να κάνουν μία βόλτα χωρίς να χρειάζεται πρώτα να στείλουν μήνυμα. Όλοι, πάντως, ανυπομονούν για την επόμενη μέρα μετά την καραντίνα.  

4 εικοσάρηδες μοιράζονται σκέψεις, σχέδια και όνειρα για μετά την καραντίνα   

Άννη Σαλταλαμάκια (26, Φωτογράφος) 
Σιγά σιγά ο καιρός περνάει και η καραντίνα θα τελειώσει και ρωτάω τον εαυτό μου τι θα κάνω μετά. Έκανα έναν απολογισμό με τα πράγματα που έμαθα και που μου έλειψαν αυτό το διάστημα. Συνειδητοποίησα ότι οι πολύ απλές καθημερινές συνήθειες που είχα είναι αυτό που μου έχει λείψει πιο πολύ. Ναι, είναι λίγο κλισέ ότι στα απλά πράγματα κρύβεται η ευτυχία αλλά είναι η αλήθεια. Τα πάντα μπορεί να αλλάξουν από τη μια στιγμή στην άλλη και εμείς δυστυχώς τις περισσότερες φορές συνειδητοποιούμε εκ των υστέρων ότι αυτό που θέλαμε το είχαμε, απλά δεν δίναμε την απαιτούμενη αξία γιατί το θεωρούσαμε δεδομένο. Κι αυτό κλισέ αλλά κι αυτό αλήθεια. 

Θέλω να ξανανιώσω ελεύθερη, να πάω όπου θέλω, να δω όποιον θέλω, χωρίς να με περιορίζει κάνεις, να μην χρειάζεται να δίνω αναφορά και να συμπληρώνω βεβαιώσεις για να βγω. Θέλω να πάω μια βόλτα με το αγόρι μου στη θάλασσα, να δω τους φίλους μου, να πάμε για ψώνια στο κέντρο και μετά για καφέ στην Πλακά ή στην πλατεία της Αγίας Ειρήνης. Μου λείπει να βγαίνω Σάββατο βράδυ με την παρέα μου στα μικρά μπαράκια στου Ψυρρή να πίνουμε και να χορεύουμε ξέγνοιαστοι, να γυρνάμε ξημερώματα. Θέλω να γυρίσω στο θέατρο, μου έχουν λείψει τόσο πολύ οι πρόβες και οι προετοιμασίες για την παράσταση. Θέλω πίσω τα μεσημέρια που πηγαίναμε με τον μπαμπά μου για φαγητό. Μου λείπουν οι κυριακάτικες εκδρομές μου. 

Θέλω να τελειώσω τις εκκρεμότητες που έχω αφήσει προ καραντίνας, να ξεκινήσω να βάζω τα πράγματα σε μια σειρά, να αρχίσω να κάνω πράξη αυτά που σχεδίασα όσο ήμουν απομονωμένη. Μετά την καραντίνα θα συναντηθούμε με την κολλητή μου για να ξεκινήσουμε  γυρίσματα για το κανάλι που θα κάνω στο YouTube. Περάσαμε πολλές ώρες στο τηλέφωνο αυτό το διάστημα συζητώντας το όνομα του καναλιού, ιδέες για βίντεο και καταλήξαμε στο να κάνουμε αυτό που κάνουμε εδώ και 12 χρόνια που είμαστε φίλες, να συζητάμε. Με τη διάφορα πως τώρα θα μοιραζόμαστε σκέψεις, προβληματισμούς και γενικότερα θέματα που μας απασχολούν και με άλλους ανθρώπους.  

Όταν τελειώσει η καραντίνα θα κάνω όλα αυτά τα «θέλω» και τα «μου έχουν λείψει» πραγματικότητα αλλά πρώτα από όλα θα δω και θα πάρω μια μεγάλη αγκαλιά τους δικούς μου ανθρώπους. Από δω και πέρα, θα κάνω ό,τι μπορώ για να μην θεωρώ τίποτα δεδομένο, καθημερινά θα προσπαθώ να γίνομαι η καλύτερη έκδοση του εαυτού μου. Αυτό και αν είναι κλισέ, αλλά αυτό κι αν είναι αλήθεια.

Βασίλης Τρικούπης (21, Φοιτητής Διεθνών & Ευρωπαϊκών Σπουδών) 
Μετά την καραντίνα ε; Καλή ερώτηση γιατί ειλικρινά η καραντίνα για μένα είναι ιδανική ευκαιρία για σκέψη και στοχοθεσία μετά την επιστροφή από το Erasmus. Άλλωστε ποιος είπε ότι στην καραντίνα έχεις άπλετο χρόνο; Διαβάσματα, γυμναστική, ανάγνωση, επαφή με φίλους παλιούς γεμίζουν λίγο πολύ τη μέρα μου. Δεν μπορώ να γκρινιάξω! Θα ήμουν και αχάριστος δηλαδή… 

Λοιπόν, το πιο σημαντικό πράγμα που έχω θέσει ως στόχο είναι να αγαπήσω λίγο πιο πολύ τον Βασίλη. Να με προσέξω ίσως λίγο πιο πολύ, να δω πάνω μου αλλαγές για τις οποίες θα νιώσω περήφανος. Θέλω να συνεχίσω το περπάτημα και το τρέξιμο, να ξεκινήσω ίσως λίγες ασκήσεις στο σπίτι, να αδυνατίσω και να δυναμώσω. Αισθάνομαι πως χρειάζομαι να διοχετεύσω συσσωρευμένη πίεση σε κάτι δυναμικό και να βάλω τον καθαρό αέρα του κοντινού μου βουνού στην καθημερινότητά μου. Αν έχω έναν σιωπηλό φίλο, αυτός είναι σίγουρα η φύση.  

Ακόμα, πάλι ως προς το «self-care» θέλω να με προσέξω λίγο πιο πολύ, να αλλάξω ίσως το μαλλί μου, να το περιποιηθώ με προϊόντα, όπως και το πρόσωπο μου. Όχι για να βγαίνουν οι φωτογραφίες πιο ινσταγκραμικές φυσικά, αλλά γιατί δεν υπάρχει κάτι πιο ωραίο από το να φαίνεσαι υγιής και ελκυστικός. Θέλω να νοιώσω ότι αλλάζω, εξελίσσομαι, ομορφαίνω και φυσικά να το βλέπουν και οι άνθρωποι γύρω μου. 

Ως προς την καθημερινότητα μου, θέλω να εκπληρώσω κάποια απωθημένα μου, όπως το να ξεκινήσω ξανά μαθήματα παραδοσιακών χορών μετά από 10 χρόνια μια και είναι η αγαπημένη μου «αθλητική» ασχολία και είμαι και πολύ καλός σε αυτό, πρέπει να παραδεχτώ. Μια και θα έχει καλοκαιριάσει, μάλιστα, θέλω στο πρόγραμμα μου να εντάξω και περισσότερα μπάνια στη θάλασσα, μόνος μου ή με παρέα, στην Αθήνα ή στο εξοχικό, δεν με ενδιαφέρει πολύ. Θέλω μονάχα ήλιο, δροσερό νερό, παγωμένο καφέ και ένα σνακ να κόβει την πείνα της θάλασσας. Μικρές απολαύσεις που οι συγκυρίες με κάνουν να εκτιμώ και να λαχταρώ με γλύκα. 

Για τις δεξιότητές μου θέλω σίγουρα να συνεχίσω τα τουρκικά μου και να πάρω το πρώτο μου πτυχίο επιτέλους, να δώσω για δίπλωμα οδήγησης και να βολτάρω τα Χριστούγεννα (εφόσον έρθει στα χέρια μου έγκαιρα) και φυσικά να απολαύσω τη φύση της αγαπημένης Πάρνηθας. Αισθάνομαι πως το τιμόνι είναι ελευθερία και τέλειο για παρέες. Μουσική, ευχάριστη διάθεση και δρόμος ανοιχτός για εκδρομούλες και εμπειρίες. 

Τελευταίο και καλύτερο, για το διάβασμα, θέλω επιτέλους να αρχίσω να κλείνω το wifi στο κινητό και να αποκολληθώ από το τσατ γιατί μελέτη δεν γίνεται. Πείτε μου τον τρόπο να το κάνω. Χαχα. Τα χρωστούμενα μαθήματα πρέπει να μειωθούν άλλωστε. Αν δεν πιάσω άλλη δουλειά, μάλιστα, μια άμισθη πρακτική θαρρώ πως θα με βοηθήσει να διευρύνω λίγο τη σκέψη μου ως προς το αντικείμενό μου. 

Πραγματικά είναι πολλά τα πράγματα που θα ήθελα να κάνω μετά την καραντίνα, όμως, το κυριότερο διακρίνω πως είναι να μην τα θεωρώ αναγκαιότητες και βάρη, αλλά χρήσιμα για τον Βασίλη που θέλω να βλέπω μπροστά μου τα επόμενα χρόνια. 

Στέφανος Μαλαντζής (20, Μουσικός / Φοιτητής Κοινωνικής Πολιτικής)  
Ανήκω στους πιθανώς λίγους που αισθάνονται ότι η καραντίνα τους βοήθησε ουσιαστικά και πρακτικά και δεν την βλέπουν με άσχημο μάτι. Μου χάρισε μεγαλύτερη αυτογνωσία και κατανόησα ποιους ανθρώπους έχω ανάγκη.  

Εκτός αυτού, όμως, με βοήθησε και δημιουργικά. Είμαι από αυτούς που τους έπιασε η τρελή παραγωγικότητα. Ξεκίνησα να κάνω δικές μου μουσικές διασκευές και να τις μοιράζομαι στο Instagram και το YouTube. Ο τρόπος σιγά σιγά να αρχίσω να χτίζω ένα κοινό. Παράλληλα με αυτό, γράφω κάποια δικά μου κομμάτια.  

Αυτά, λοιπόν, θα συνεχίσω σίγουρα να κάνω και μετά την καραντίνα, γιατί διαπίστωσα ότι η όλη ενασχόλησή μου με τη μουσική μ' αρέσει πολύ και θέλω να το εξελίξω. Αυτός είναι και ο λόγος που με την παύση της απαγόρευσης κυκλοφορίας, δεν θα τρελαθώ και δεν θα είμαι όλη μέρα στους δρόμους, μιας και θέλω να συνεχιστεί αυτή η παραγωγικότητα. Σίγουρα όχι με τους ίδιους ρυθμούς, βέβαια, λόγω δουλειάς. Άμεσος στόχος για μετά την καραντίνα, σε αυτόν τομέα, είναι να κυκλοφορήσω μέσα στο καλοκαίρι το δικό μου τραγούδι και, αν δω ότι έχει αποδοχή, να δημιουργήσω και ένα video clip για αυτό. 

Φυσικά μου έχουν λείψει πράγματα. Μέσα σε όλο αυτό που περνάμε, ακόμα και μια απλή βόλτα μέχρι την παραλία, φαντάζει πολύ σημαντική. Θέλω να εκμεταλλευτώ το τέλος της καραντίνας στο έπακρο. Εκτίμησα την ανθρώπινη επαφή και τους φίλους μου, που μέχρι τώρα τα αντιμετώπιζα λίγο ως δεδομένα. Γι' αυτό ανυπομονώ να ξαναβρεθώ με την παρέα μου και να κάνουμε τα πιο απλά: να πάμε για ψώνια, να βγούμε για ποτό, να κάνουμε βόλτες, να είμαστε απλά μαζί και να περνάμε καλά. Απαραίτητη έξοδος, που περιμένω, είναι να μαζευτούμε και να πάμε να τα σπάσουμε σε ένα karaoke bar.  

Εκτίμησα, όμως, και τη δουλειά μου στο παγωτατζίδικο που εργάζομαι αυτόν τον καιρό. Μου έχει λείψει η χαρά που μπορεί να σου προσφέρει η επαφή με τον κόσμο. Το γεγονός ότι με έναν καφέ που φτιάχνεις στον άλλον και του τον δίνεις με χαμόγελο, μπορείς να του μεταδώσεις τη θετική σου αύρα. Το γεγονός ότι με ένα χαμόγελο και ευγένεια, ο πελάτης μπορεί να κάνει το ίδιο σε εσένα. Ακόμα και οι πιο περίεργες καταστάσεις στη δουλειά μού έχουν λείψει και θα ήθελα να τις ξαναζήσω. Πάντως, όταν τελειώσει όλο αυτό, ανυπομονώ να πάω στο μαγαζί και να κάνω μια αγκαλιά σε όλους τους συνάδελφούς μου, που τους έχω πεθυμήσει πάρα πολύ. 

Μαριάννα Ρούσσου (25, Μεταπτυχιακή φοιτήτρια Ευρωπαϊκής Κοινωνικής Πολιτικής) 
Μετά το πέρας αυτής της δύσκολης κατάστασης που βιώνουμε όλοι μας τόσο σε τοπικό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο εξαιτίας της πανδημίας, θα ήθελα να θέσω μερικούς στόχους βγαίνοντας απ’ την καραντίνα. Αρχικά, θα ήθελα να μου δοθεί η ευκαιρία να ξεκινήσω επιτέλους δουλειά. Συγκεκριμένα, τις εκπαιδεύσεις στο αεροδρόμιο για τη θέση συνοδού εδάφους σε μία αεροπορική εταιρεία, που ήταν κανονικά να έχω ήδη ξεκινήσει, αλλά δυστυχώς οι συγκυρίες λόγω του κορωνοϊού δεν μου το επέτρεψαν.  

Πέρα απ’ το εργασιακό θέλω επίσης να τελειώσω όσο πιο σύντομα γίνεται το μεταπτυχιακό μου. Δηλαδή να υποβάλλω τη διπλωματική μου εργασία και να την παρουσιάσω στους καθηγητές μου και στη Γραμματεία του πανεπιστημίου.  

Αμέσως μετά την καραντίνα θέλω ακόμα να βγω έξω και να δω τους φίλους και τις φίλες μου που μου έχουν λείψει τόσο πολύ και αναμένω να ακούσω τόσα πολλά νέα τους περνώντας παραπάνω χρόνο μαζί τους. Θέλω να πάω για ψώνια, να φτιάξω νύχια και μαλλιά, για να αρχίσω να αποκτώ και λίγη παραπάνω αυτοπεποίθηση.  

Μέσα σε όλα αυτά θα ήθελα να ξεκινήσω και πάλι τη γυμναστική και κυρίως το βόλεϊ που μου έλειψε εξίσου, γιατί έχω να κάνω προπονήσεις 2 μήνες. Όπως και να το κάνουμε δεν είναι το ίδιο να βγαίνουμε μισή έως μία ώρα το πολύ έξω στη γειτονιά μας και να κάνουμε ένα τρέξιμο ή ένα περπάτημα με το να αθλούμαστε πιο εντατικά και οργανωμένα στο γήπεδο παίζοντας ομαδικά ένα αγαπημένο άθλημα. Διότι και συναναστρέφεσαι με άλλους ανθρώπους/συμπαίκτες σου αξιοποιώντας δημιουργικά τον χρόνο με ένα ομαδικό άθλημα και ταυτόχρονα γυμνάζεσαι και αποκτάς ευεξία.  

Τέλος, δεν θα με χαλούσε να κάνω και ένα ταξίδι με τις φίλες μου κάποια στιγμή μιας που πλησιάζει και το καλοκαιράκι αλλά πάντα με προσοχή. Ο κορωνοϊός θα εξακολουθεί να κυκλοφορεί έξω και εμείς θα πρέπει να είμαστε και πάλι πολύ περισσότερο επιφυλακτικοί και να κρατάμε τις αποστάσεις όπως καλούμαστε ήδη να κάνουμε.  

Υ.Γ. Εύχομαι να βγούμε όσο πιο σύντομα και ασφαλείς μπορούμε απ’ όλη αυτή τη διαδικασία και να συνεχίσουμε να έχουμε την υγεία μας πάνω απ’ όλα!