Lifestyle

Ο έρωτας στα χρόνια του Gabriel Garcia Marquez

Το πλήρες όνομά του είναι Gabriel José de la Concordia García Márquez και είναι γνωστός επίσης ως Gabo ή Gabito

Ο Κολομβιανός συγγραφέας Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της παγκόσμιας λογοτεχνίας.

Η ζωή του Gabriel Garcia Marquez σε 15 γεγονότα

1. Γεννήθηκε στις 6/3/1927 στο χωριό Aracataca της Κολομβίας, όπου μεγάλωσε με τους παππούδες του. Ο παππούς του συνήθιζε να του λέει: «Δε φαντάζεσαι πόσο ζυγίζει ένας νεκρός άνθρωπος», προσπαθώντας να τον κάνει να καταλάβει το βάρος της συνείδησης όταν σκοτώσεις κάποιον.

2. Το πλήρες όνομά του είναι Gabriel José de la Concordia García Márquez και είναι γνωστός επίσης ως Gabo ή Gabito (υποκοριστικό του Gabriel).

3. Ξεκίνησε την καριέρα του ως δημοσιογράφος, σπουδάζοντας ταυτόχρονα Νομική στο Πανεπιστήμιο της Κολομβίας αλλά έγινε ευρύτερα γνωστός για τα μυθιστορήματά του.

4. Το 1955 εκδόθηκε το πρώτο μυθιστόρημά του, «Τα Νεκρά Φύλλα».

5. Το 1958 παντρεύτηκε την Mercedes Barcha και έκαναν δύο γιους.

6. Το 1967 δημοσιεύτηκε το μυθιστόρημά του «Εκατό Χρόνια Μοναξιάς», το οποίο τον καθιέρωσε ως έναν από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της εποχής μας, καθώς αποκόμισε αμέσως διθυραμβικές κριτικές. Ο συγγραφέας και δημοσιογράφος William Kennedy είπε χαρακτηριστικά για το εν λόγω έργο πως «είναι το πρώτο λογοτεχνικό έργο από τη Γέννεση που θα έπρεπε να είναι υποχρεωτικό να διαβαστεί από ολόκληρη την ανθρώπινη φυλή».

7. Στις 8/12/1982 βραβεύτηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας.

8. Θεωρείται εκπρόσωπος του μαγικού ρεαλισμού και μέσα από έργα του, όπως τα 100 Χρόνια Μοναξιά, την Κακιά Ώρα και το Φθινόπωρο του Πατριάρχη καθόρισε το είδος. Θεωρείται πως επηρεάστηκε πολύ από τους παππούδες του (ο παππούς του συνήθιζε να του μιλάει για τον πόλεμο και την αγριότητα του κόσμου και η γιαγιά του για το υπερφυσικό, για φαντάσματα, για παραμύθια).

9. Τα περισσότερα έργα του έχουν ως θέμα τη μοναξιά- τόσο του κάθε ανθρώπου ξεχωριστά όσο και της ανθρωπότητας. Όταν ρωτήθηκε για τις ρίζες του κεντρικού αυτού θέματός του απάντησε: «Νομίζω πως πρόκειται για ένα πρόβλημα που έχουν όλοι. Ο καθένας έχει τον δικό του τρόπο και τα δικά του μέσα για να το εκφράσει. Αυτό το συναίσθημα διαπνέει το έργο τόσο πολλών συγγραφέων, αν και μερικοί το εκφράζουν υποσυνείδητα».

10. Όταν πήγε να ταχυδρομήσει τις 490 δακτυλογραφημένες σελίδες του μυθιστορήματος 100 Χρόνια Μοναξιά ο υπάλληλος του ταχυδρομείου του ζήτησε 82 πέσος αλλά εκείνος είχε μόνο 50. Γι’ αυτό, αποφάσισε να ταχυδρομήσει μόνο τις μισές και να βάλει ενέχυρο συσκευές από το σπίτι του. Η γυναίκα του του είπε χαρακτηριστικά: «Γκάμπο, αυτό που μας λείπει τώρα είναι το βιβλίο να είναι χάλια».

11. Το 1999 διαγνώστηκε με καρκίνο των λεμφαδένων.

12. Το 2011 δικαιώθηκε μετά από 17 χρόνια δικαστικής διαμάχης. Το «Χρονικόν ενός προαναγγελθέντος θανάτου», το μυθιστόρημα που έγραψε το 1981, του ανήκει ολοκληρωτικά και δεν πρόκειται να αποκτήσει ως συν-συγγραφέα τον Μιγκέλ Ρέγες Παλένθια ούτε θα του αποδώσει ο νομπελίστας τα μισά από τα έσοδά του.

13. Το 2011 η Ομοσπονδία ποδοσφαίρου της Κολομβίας τίμησε τον Marquez ονομάζοντας μια ποδοσφαιρική μπάλα -που θα χρησιμοποιείται μόνο στους αγώνες της Εθνικής Ομάδας- «Μακόντο» (το όνομα παραπέμπει σε εκείνο της φανταστικής πόλης στην οποία εκτυλίσσεται η υπόθεση του βιβλίου «100 χρόνια μοναξιάς»).

14. Στις 6/3/2014 έκλεισε τα 87 του χρόνια και βγήκε για λίγα λεπτά από το σπίτι του για να χαιρετίσει τους δημοσιογράφους που είχαν συγκεντρωθεί απ' έξω.

15. Πέθανε στις 17/4/2014. Ο πρόεδρος της Κολομβίας Χουάν Μανουέλ Σάντος κήρυξε τριήμερο εθνικό πένθος.

Κάποια έργα του Marquez έχουν μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη

Αναλυτικά:

María de mi corazón- 1979
Eréndira-1983
Cronaca di una morte annunciata (Chronicle of a Death Foretold) -1987
Un señor muy viejo con unas alas enormes (A Very Old Man with Enormous Wings)- 1988
Mujer que llegaba a las seis-1991
Eyes of a Blue Dog-1994
El Coronel no Tiene Quien le Escriba (No One Writes to the Colonel)-1999
Love in the Time of Cholera-2007
Memoria de mis putas tristes- 2011
Of Love and Other Demons -2009

14 Αποφθεύγματα του Κολομβιανού Νομπελίστα:

1. Ίσως είσαι απλά ένα άτομο σ' αυτό τον κόσμο, όμως για κάποιον, είσαι όλος ο κόσμος.

2. Αν ο Θεός δεν ξεκουραζόταν την Κυριακή, θα είχε χρόνο να τελειώσει τον κόσμο.

3. Αυτός που περιμένει πολύ, δεν πρέπει να περιμένει πολλά.

4. Σ' αγαπώ, όχι για το ποιος είσαι, αλλά για το ποιος είμαι εγώ όταν είμαι δίπλα σου.

5. Επειδή κάποιος δε σε αγαπά όπως θα ευχόσουν, δε σημαίνει πως δεν σε αγαπά με όλο του το είναι.

6. Όλα τα ανθρώπινα πλάσματα έχουν τρεις ζωές: τη δημόσια, την ιδιωτική και τη μυστική.

7. Ένας άντρας καταλαβαίνει πότε αρχίζει να γερνάει: όταν αρχίζει και μοιάζει με τον πατέρα του.

8. Κανένας δεν αξίζει τα δάκρυά σου, κι αυτός που τα αξίζει δεν θα σε κάνει να κλάψεις.

9. Ο χειρότερος τρόπος για να σου λείψει κάποιος είναι να κάθεσαι δίπλα του ξέροντας ότι ποτέ δεν θα τον αποκτήσεις.

10. Ποτέ μη σταματάς να χαμογελάς, ακόμα κι όταν είσαι λυπημένος- κάποιος, ίσως, ερωτευτεί το χαμόγελό σου.

11. Ίσως είσαι απλώς ένα άτομο σ' αυτό τον κόσμο, όμως για κάποιον, είσαι όλος ο κόσμος.

12. Μην ξοδεύεις χρόνο με κάποιον που δεν ενδιαφέρεται να τον ξοδέψει μαζί σου.

13. Ίσως ο Θεός να θέλει να γνωρίσεις πολλά λάθος άτομα πριν γνωρίσεις το σωστό, ώστε όταν αυτό συμβεί, να είσαι ευγνώμων.

14. Μην κλαις επειδή τελείωσε. Χαμογέλα επειδή συνέβη.

Αποχαιρετιστήρια επιστολή -2010 (από πολλούς αμφισβητείται ακόμα η γνησιότητά της)

"Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως δεν θα έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ.

Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι' αυτό που αξίζουν, αλλά γι' αυτό που σημαίνουν.

Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως. Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!

Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου.

Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ' ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρια μου τα τριαντάφυλλα, για να νοιώσω τον πόνο από τ' αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους...

Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή... Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μία μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι οι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα.

Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους... Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά.

Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα.

Έμαθα πως ο άνθρωπος δικαιούται να κοιτά τον άλλον από ψηλά μόνο όταν πρέπει να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπόρεσα να μάθω από σας, αλλά δεν θα χρησιμεύσουν αλήθεια πολύ, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σ' αυτή τη βαλίτσα, δυστυχώς θα πεθαίνω.

Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ' αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ' έβλεπα να βγαίνεις απ' την πόρτα, θα σ' αγκάλιαζα και θα σου 'δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ' έβλεπα, θα έλεγα "σ' αγαπώ" και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη.

Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μάς δίνει κι άλλες ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα 'θελα να σου πω πόσο σ' αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.

Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι' αυτό μην περιμένεις άλλο, κάν' το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια τελευταία τους επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις "συγγνώμη","συγχώρεσέ με", "σε παρακαλώ", "ευχαριστώ" κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις.

Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ' τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις. Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα."

Πώς γιόρτασε τα 85α του γενέθλια:

Έργα του:

1955.- “La hojarasca” (Τα νεκρά φύλλα)
1961.- “El coronel no tiene quien le escriba” (Ο Συνταγματάρχης δεν έχει κανέναν να του γράψει)
1962.- “La mala hora” (Η κακιά ώρα, 1962)
1962.- “Los funerales de la Mamá Grande” (Η κηδεία της Μεγάλης Μάμα, 1962)
1967.- “Cien años de soledad” (Εκατό χρόνια μοναξιάς)
1968.- “Isabel viendo llover en Macondo”
1968.- “La novela en América Latina: Diálogo” (junto a Mario Vargas Llosa)
1970.- “Relato de un náufrago” (Η αφήγηση ενός ναυαγού)
1972.- “La increíble y triste historia de la cándida Eréndira y de su abuela desalmada” (Η απίστευτη και θλιβερή ιστορία της αθώας Ερέντιρα και της άσπλαχνης γιαγιάς της)
1972.- “Ojos de perro azul” (Μάτια γαλάζιου σκύλου)
1972.- “El negro que hizo esperar a los ángeles”
1973.- “Cuando era feliz e indocumentado”
1974.- “Chile, el golpe y los gringos”
1975.- “El otoño del patriarca” (Το φθινόπωρο του Πατριάρχη, 1975)
1975.- “Todos los cuentos de Gabriel García Márquez: 1947-1972”
1976.- “Crónicas y reportajes”
1977.- “Operación Carlota”
1978.- “Periodismo militante”
1978.- “De viaje por los países socialistas”
1978.- “La tigra”
1981.- “Crónica de una muerte anunciada” (Χρονικόν ενός προαναγγελθέντος θανάτου)
1981.- “Obra periodística”
1981.- “El verano feliz de la señora Forbes” (Το ευτυχισμένο καλοκαίρι της κυρίας Φορμπς)
1981.- “El rastro de tu sangre en la nieve”
1982.- “El secuestro: Guión cinematográfico”
1982.- “Viva Sandino”
1985.- “El amor en los tiempos del cólera” (Ο έρωτας στα χρόνια της χολέρας, 1985
1986.- “La aventura de Miguel Littín, clandestino en Chile” (Η περιπέτεια του Μιγκέλ Λιττίν, λαθραίου στη Χιλή'
1987.- “Diatriba de amor contra un hombre sentado: monólogo en un acto”
1989.- “El general en su laberinto” (Ο στρατηγός μες στο λαβύρινθό του, 1989)
1990.- “Notas de prensa, 1961-1984”
1992.- “Doce cuentos peregrinos” (Δώδεκα διηγήματα περιπλανώμενα, 1992)
1994.- “Del amor y otros demonios” (Περί έρωτος και άλλων δαιμονίων, 1994)
1995.- “Cómo se cuenta un cuento”
1995.- “Me alquilo para soñar”
1996.- “Noticia de un secuestro” (Η είδηση μιας απαγωγής, 1996)
1996 – “Por un país al alcance de los niños”
1998.- “La bendita manía de contar”
2002.- “Vivir para contarla” (Ζω για να τη διηγούμαι)
2004.- “Memoria de mis putas tristes” (Οι θλιμμένες πουτάνες της ζωής μου)
2010 – “Yo no vengo a decir un discurso” («Δεν είμαι εδώ για να κάνω μία ομιλία»)