Άλλο ένα σεξιστικό στερεότυπο που πρέπει να εξαλειφθεί
H λέξη αντροχωρίστρα είναι ένα σεξιστικό στερεότυπο. Από πού πηγάζει;
Ας υποθέσουμε ότι έπαιζες το γνωστό παιχνίδι όπου κάποιος σου λέει μία λέξη και εσύ πρέπει να απαντήσεις με το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό. Τι θα σκεφτόσουν αν άκουγες τον ορισμό «αντροχωρίστρα»; Ίσως φανταζόσουν κάποιο σαγηνευτικό θηλυκό, σαν τη Scarlett Johansson στις πρώτες ταινίες της καριέρας της, το οποίο μαγεύει τα αρσενικά γύρω του και διαλύει σπίτια και οικογένειες με κάθε του βήμα. Μία γυναίκα-σειρήνα με αποκαλυπτικό ρουχισμό, άριστο μακιγιάζ και κανέναν ηθικό φραγμό, η οποία παρασύρει τους άνδρες να σπάσουν τους όρκους αιώνιας αγάπης και μονογαμίας απέναντι στην επίσημη σχέση τους και να πέσουν στον βούρκο της ακολασίας. Τι επιλογή έχουν άλλωστε; Πώς μπορούν να αντισταθούν στα μάγια της;
Συνεχίζοντας το παιχνίδι των λέξεων, φτάνουμε στα συνώνυμα. Εκεί συναντάμε τα κλασικά «ερωμένη», «παράνομη σχέση», «γκόμενα» και φτάνουμε μέχρι τα «πόρνη», «τσούλα», «πουτάνα», όλα για να περιγράψουμε τη γυναίκα που μπαίνει ανάμεσα σε ένα ζευγάρι και γίνεται το τρίτο πρόσωπο. Το επίπεδο ανεβαίνει όταν χρειαστεί να σκεφτούμε αντίστοιχους χαρακτηρισμούς για τον άνδρα που απατάει. Εκεί συνήθως δεν βρίσκουμε τίποτα. Το παγκόσμιο λεξιλόγιο δεν έχει μπορέσει ακόμα να καταλήξει σε κάποιον συγκεκριμένο ορισμό.
Οι διάσημες αντροχωρίστρες της σύγχρονης ιστορίας είναι πάρα πολλές: Από την Monica Lewinsky μέχρι την Angelina Jolie, την Camilla Parker Bowles μέχρι την Jordan Woods, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και η κοινή γνώμη έχουν αντιμετωπίσει δεκάδες γυναίκες ως πέτρες του σκανδάλου σε ιστορίες απιστίας, τροφοδοτώντας έτσι ένα θηλυκό αρχέτυπο, το οποίο όχι μόνο είναι βλαβερό για τις γυναίκες του σήμερα αλλά ταυτόχρονα ενισχύει λανθασμένες υποθέσεις για τη σεξουαλικότητα και των δύο φύλων.
Αρχικά ας εξετάσουμε το στερεότυπο της «αντροχωρίστρας» ως την Άλλη Γυναίκα, μια φράση που συνήθως απευθύνεται σε γυναίκες οι οποίες συνάπτουν σεξουαλικές σχέσεις με παντρεμένους άνδρες. Σύμφωνα με την πολιτική επιστήμονα Lauren Rosewarne, τέτοιες γυναίκες συχνά αντιμετωπίζονται ως εκείνες που ξεκίνησαν τον παράνομο δεσμό, κάνοντας ανήθικες προτάσεις και χρησιμοποιώντας το σεξαπίλ τους ώστε να παγιδεύσουν το αντικείμενο του πόθου τους σε μία εξωσυζυγική σχέση. Η ίδια μάλιστα χρησιμοποιεί τα λόγια της συγγραφέως Lyn Mikel Brown, η οποία υποστηρίζει πως «τα καλά κορίτσια περιορίζουν τις ορέξεις των αγοριών. Όσες δεν το κάνουν θεωρούνται τσούλες».
Η Rosewarne συμπληρώνει πως αν μία γυναίκα αντλεί ευχαρίστηση από το σεξ χωρίς να βρίσκεται σε μία σοβαρή, μονογαμική σχέση, μπορεί να βρεθεί θύμα μιας ξεπερασμένης, σεξιστικής άποψης η οποία τη θέλει να είναι άπληστη, ανήθικη και χωρίς την ικανότητα της αυτοσυγκράτησης. Η Άλλη Γυναίκα απορρίπτει τον ρόλο της πιστής συζύγου και, με αυτήν της την επιλογή, στερεί από μία άλλη αυτό το δικαίωμα.
Το συγκεκριμένο κοινωνικό πορτρέτο της «αντροχωρίστρας» οφείλεται κυρίως στην αντίληψη ότι οι γυναίκες είναι υπεύθυνες για τις σεξουαλικές συμπεριφορές των ανδρών. Μία αντίληψη που έχει χρησιμοποιηθεί εδώ και εκατοντάδες χρόνια για να δικαιολογήσει αμέτρητα περιστατικά σεξουαλικής βίας, τα οποία συνοδεύονται από μία γερή δόση victim blaming (τα γνωστά «του κουνήθηκε», «ήταν προκλητική» κ.λπ.).
Ήταν 19 Μαΐου του 1997 όταν η ηθοποιός παντρεύτηκε τον Μάθιου Μπρόντερικ
Το θλιβερό της υπόθεσης είναι πως σε αυτό το εικονικό λιντσάρισμα, με τις εξαιρετικά αληθινές και επικίνδυνες συνέπειες, συμμετέχουν και πολλές άλλες γυναίκες οι οποίες στρέφονται εναντίον της αντροχωρίστρας και υιοθετούν μια νοοτροπία όχλου μέχρι να την καταστρέψουν. Βρίζουν, καταριούνται και απειλούν, στο όνομα του «δικαίου» και της «αλληλεγγύης» προς την απατημένη σύντροφο, εξαιρώντας σχεδόν τελείως τους άνδρες από την οργή τους. Για εκείνες είναι δεδομένο πως οι καημένοι οι σύζυγοι είναι τόσο εξαρτημένοι από την ανεξέλεγκτη λίμπιντό τους που, όταν μια εμφανίσιμη γυναίκα τούς προσελκύσει, είναι αδύνατον να μην ενδώσουν. Το θηλυκό από την άλλη αντιμετωπίζεται σαν την αρχέτυπη βιβλική πόρνη, την Εύα, τη Δαλιδά ή τη Σαλώμη, στην οποία αξίζει ο δημόσιος λιθοβολισμός προς παραδειγματισμό των υπολοίπων. Μετά από δεκατιές μαχών για ισότητα μεταξύ των δύο φύλων, φαίνεται πως σε ό,τι έχει σχέση με τα εξωσυζυγικά ειδύλλια, οι άνδρες εξακολουθούν να λαμβάνουν σεξουαλική ευχαρίστηση ενώ οι γυναίκες είναι απλώς οι υπεύθυνες για τη διάλυση μιας οικογένειας.
Φυσικά κανένας δεν υποστηρίζει πως η απιστία είναι κάτι το οποίο πρέπει να ενθαρρύνεται. Όμως κανένας δεν μπορεί να κλέψει έναν άνδρα από τη γυναίκα που έχει δεσμευτεί να είναι μαζί χωρίς εκείνος πρώτα να δώσει τη συναίνεσή του. Όπως λένε οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι, «it takes two to tango».
Ο αρχισυντάκτης της βρετανικής Vogue εξομολογείται: «Ως έγχρωμος και γκέι άντρας, δεν μπορούσα να ξεφύγω από την αίσθηση ότι η ζωή σου φαίνεται ασήμαντη»
