Meryl Streep, από το Α έως το Ω με τα δικά της λόγια

«Εάν υπάρχει ένας παράδεισος μόνο για σκηνοθέτες, αυτός θα ήταν να σκηνοθετείς σε όλη σου τη ζωή τη Meryl Streep». Ο Alan Pakula, ήταν ο σκηνοθέτης που χάρισε στη «συλλέκτρια υποψηφιοτήτων» που ακούει στο όνομα Meryl το πρώτο της Όσκαρ Α΄ Γυναικείου Ρόλου για την ερμηνεία της στην «Εκλογή της Σόφι».  «Η ευχή γι’ αυτόν τον κόσμο, στον οποίο ζούμε, είναι να φτάσει η Meryl στα 90 με έναν ακόμα μεγάλο ρόλο», πρόσθεσε ο Pakula για το κορίτσι που γεννήθηκε με το όνομα Mary Louise Streep στις 22 Ιουνίου του 1949.

Είναι ήδη θρύλος, ένας πραγματικός «χαμαιλέοντας» της υποκριτικής, ένας άνθρωπος με χιούμορ, μια γυναίκα με άποψη που μέχρι σήμερα πιστεύει πως η ανασφάλεια είναι η «λέξη – κλειδί» για κάθε ηθοποιό. Η Meryl Streep των 21 υποψηφιοτήτων είναι κατά τον Τραμπ μια «υπερεκτιμημένη» σταρ, αλλά κατά το «ιερό τέρας» του Χόλιγουντ Bette Davis η… διάδοχός της.

Η ίδια λέει: «Κάποιες φορές αισθάνομαι υπερτιμημένη, αλλά όχι σήμερα» που με τα δικά της λόγια μάς ξετυλίγει την ιστορία και τις πτυχές της ζωής της από το Α έως το Ω.

Αγαλματίδιο Όσκαρ: «Νομίζω ότι με το που ανακοινώνεται το όνομά μου, θεατές από άκρη σε άκρη της Αμερικής, ίσως κι όχι μόνο, φωνάζουν: Όχιιιιι! Γιατί πάλι αυτή;… Είναι παράλογο να υπάρχουν νικητές και ηττημένοι στην Τέχνη. Το να πεις ότι μία ερμηνεία είναι καλύτερη από μία άλλη, είναι απλώς ηλίθιο. Δεν θα σκεφτόσουν ποτέ να συγκρίνεις δύο χρώματα σε έναν πίνακα, έτσι δεν είναι; Θα έλεγε κανείς ότι αυτό το μπλε είναι καλύτερο από εκείνο το μπλε;».

Βία: «Η βία φέρνει βία. Όταν οι κατέχοντες την εξουσία τη χρησιμοποιούν για τον εκφοβισμό των πολλών, είμαστε απλά όλοι χαμένοι».
 
Γάμος: «Το μυστικό ενός επιτυχημένου γάμου είναι η καλή θέληση και η προθυμία να υποχωρείς – και να το βουλώνεις μια στο τόσο. Επίσης το να έχεις πρόβλημα όρασης βοηθάει αρκετά… Δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς τον άντρα μου. Θα πέθαινα συναισθηματικά αν δεν τον είχα γνωρίσει. Δεν είμαι σίγουρη ακριβώς τι είδους προσπάθεια συμβιβασμού έχουμε κάνει, ώστε στη σχέση μας να υπάρχει μια προσδιορισμένη ισορροπία».

Διάβολος: «Όταν έκανα την ταινία ‘Ο Διάβολος φοράει Prada’ για πρώτη φορά στη ζωή μου και στην καριέρα μου με πλησίασε ένας άνδρας και μου είπε: ‘Σε καταλαβαίνω, ξέρω πώς νιώθεις. Κάνω κι εγώ μια παρόμοια δουλειά’».

Έρωτας για τον John Cazale: «Ήταν ιδιαίτερος, με μια ανθρωπιά και περιέργεια για τους συνανθρώπους του, μια συμπόνια. Ήταν πολύ δύσκολο. Αλλά ναι, ο θάνατός του έβαλε τις σκέψεις στο μυαλό μου και τα συναισθήματα στην καρδιά μου σε μια κατεύθυνση. Έμαθα να διακρίνω τι πραγματικά έχει σημασία στη ζωή».

Ζωή: «Προσπαθώ να ζω όσο πιο απλά μπορώ. Δεν μπορείς να καλομάθεις όταν κάνεις μόνη σου το σιδέρωμα».

Ηλικία: «Για χρόνια έδειχνα μεγαλύτερη από ό,τι πραγματικά ήμουν. Ποτέ δεν ένιωσα νέα, μια ενζενί. Αισθανόμουν 40άρα σε όλη μου τη ζωή. Και μετά έγινα 40 και ένιωθα άνετα με αυτό. Σήμερα ακόμα αισθάνομαι σαν να είμαι 40 ετών. Μάλλον κινούμαι με την όπισθεν… Η ζωή είναι πολύτιμη και όταν έχεις χάσει πολλούς ανθρώπους συνειδητοποιείς ότι η κάθε ημέρα είναι ένα δώρο».

Θρησκεία: «Δεν ακολουθώ κανένα δόγμα. Δεν ανήκω σε καμία εκκλησία ή ναό ή συναγωγή ή ασράμ. Δεν πιστεύω στη δύναμη της προσευχής». 

Ισότητα: «Θεωρούμαστε ίσες - αλλά δεν είμαστε ακόμη. Για πρώτη φορά, έχουμε την προσδοκία πως μπορούμε να έχουμε μια ευρεία τάξη επιλογών, πως μπορούμε να ηγηθούμε σε κάθε τομέα της κοινωνίας. Και όμως συναντάμε αντίσταση. Το βλέπουμε εδώ στην πατρίδα μας, στην κυβέρνηση, στον Λευκό Οίκο και τη Γερουσία. Το βλέπουμε στα συμβούλια κάθε επιχείρησης. Το βλέπουμε στο Χόλιγουντ. Η πρόκληση για τα νέα κορίτσια, νομίζω πως είναι να αντιμετωπίσουν αυτήν την αντίσταση. Με ποιον τρόπο θα μπορέσουμε να την εξαλείψουμε, πώς θα τα καταφέρουμε ώστε η ισότητα να μην θεωρείται μια απειλή;».

Κράμερ εναντίον Κράμερ: «Είναι περίεργο, γιατί όταν είσαι ηθοποιός, όταν γυρίζεις μια σκηνή, πρέπει να νιώθεις ελεύθερος. Είμαι σίγουρη ότι έχω πληγώσει άθελά μου ανθρώπους σε σωματικές σκηνές. Αλλά υπάρχει πάντα ένα περιθώριο συγχώρεσης για όποιον το κάνει αυτό. Αλλά αυτή ήταν η πρώτη μου ταινία και ήταν η πρώτη μου λήψη στην πρώτη μου ταινία και αυτός απλά με χαστούκισε. Και μπορείς να το δεις στην ταινία. Ξεπέρασε το όριο. Αλλά νομίζω πως αυτήν τη στιγμή τα πράγματα διορθώνονται. Και δεν διορθώνονται μέσω της πολιτικής ορθότητας. Διορθώνονται κανονικά. Και θα διορθωθούν γιατί ο κόσμος δεν το ανέχεται πια. Οπότε αυτό είναι ένα καλό βήμα».

Λάθος: «Όλοι κάνουμε λάθη. Είναι κομμάτι του ταξιδιού της ζωής και μαθαίνεις από αυτά. Με θεωρώ τυχερό άνθρωπο με μια καλή ζωή. Και ναι, θα ακολουθούσα το ίδιο μονοπάτι στη ζωή ξανά. Γιατί όχι;»

Μητέρα: «Ήταν η μέντοράς μου. Μου είχε πει: ‘Meryl είσαι ικανή. Είσαι τόσο σπουδαία. Μπορείς να κάνεις ό,τι βάλεις στον νου σου. Εάν είσαι τεμπέλα δεν θα τα καταφέρεις. Αλλά, αν το βάλεις σκοπό, μπορείς να καταφέρεις τα πάντα. Και την πίστεψα… Είμαι πολύ πιο εσωστρεφής από τη μητέρα μου. Έχω την τάση να μην θέλω να λέω τίποτα δημόσια. Όταν πρέπει να είμαι στο προσκήνιο, σκέφτομαι πως εκείνη θα μπορούσε να το κάνει. Είναι καλό πράγμα, να σκέφτεσαι να κάνεις κάτι που νομίζεις ότι δεν μπορείς. Το κάνω κάθε μέρα, γιατί βασικά, αν το έκανα με τον δικό μου τρόπο, απλά θα έμενα στο σπίτι και θα σκεφτόμουν τι θα φάω για βραδινό. Η μητέρα μου ήταν μια γυναίκα που έμπαινε στο δωμάτιο και το φώτιζε. Έκανε εύκολα φίλους και επικοινωνούσε τον ενθουσιασμό της με μεγάλη χαρά. Πάντα ήθελα να γίνω κάποια που να μοιάζει περισσότερο στη μητέρα μου, απ' ότι είμαι. Την αγαπούσα και τη θαύμαζα απεριόριστα. Διάλεγε να βλέπει τα καλύτερα πράγματα στη ζωή και δεν παρατηρούσε τα λάθη, όσα μας κρατάνε πίσω ή οτιδήποτε αρνητικό».

Νησί… «Καλοκαίρι»: «Με μάγεψε η βλάστηση της Σκοπέλου, καμία σχέση με άλλα βραχώδη νησιά της Μεσογείου που είχα επισκεφθεί. Το Βόρειο Αιγαίο είναι φανταστικό».

Ξεχωριστή: «Το μεγαλύτερό μου επίτευγμα, αν μπορεί κανείς να το πει έτσι, είναι ότι σε όλη μου τη ζωή υποδυόμουν αξιοθαύμαστους ανθρώπους, μοναδικές προσωπικότητες και τώρα ο κόσμος πιστεύει ότι είμαι κι εγώ ξεχωριστή».  

Ομορφιά: «Εγώ σε εξώφυλλα περιοδικών; Εγώ να φοράω μοντελάκια; Δεν είχα καμία σχέση με όλα αυτά. Δεν επέλεξα τίποτα από όλα αυτά, όταν αποφάσισα να γίνω ηθοποιός. Επέλεξα τη δραματουργία, σπούδασα θέατρο, όπου μια χρονιά θα ανέβαινα στη σκηνή ως μία γιαγιά 90 χρονών, την επόμενη ως μία παχύσαρκη γυναίκα, μετά κάτι εντελώς διαφορετικό. Ήθελα να εξερευνήσω το όποιο ταλέντο μου, ήθελα να βρίσκω διαφορετικούς τρόπους να εκφράζω τον εαυτό μου... Αλλά έχω ένα μυστικό: Δεν λούζω τα μαλλιά μου πολύ συχνά. Το ρεκόρ μου είναι τρεις εβδομάδες άλουστη».

Παιδιά: «Τώρα που έγινα μητέρα τριών παιδιών έγινα μανιακή με τον αν αυτός ο κόσμος θα καταφέρει να επιβιώσει τον επόμενο αιώνα. Κάθομαι λοιπόν και διαβάζω τα πάντα για την κλιματική αλλαγή, την υπερθέρμανση του πλανήτη, ξέρετε όλες αυτές τις ανοησίες για κάποιους… O Don είναι λίγο πιο χαλαρός στο κομμάτι της ανατροφής των παιδιών. Εγώ είμαι μαμά-τίγρη. Όταν ο γιος μου ξεκίνησε τα μαθήματα πιάνου, έχασε πολύ γρήγορα το ενδιαφέρον του λόγω ενός κακού δασκάλου. Εγώ ήμουν κάθετη. Έπρεπε να συνεχίσει τα μαθήματα, ο σύζυγός μου ήταν της άποψης ότι αυτό ήταν ένα δικό μου όνειρο που προσπαθούσα να το επιβάλω στο παιδί. Σήμερα ο γιος μου είναι 37 ετών και… είναι μουσικός. Η μαμά-τίγρη Meryl, είχε δίκιο. Κάθε απόφαση που παίρνω για το τι θα κάνω, πώς θα τα βγάλω πέρα είναι λόγω των παιδιών μου».

Ρόλοι: «Δεν πιστεύω ότι μπορώ να ενσαρκώσω απόλυτα κάθε χαρακτήρα που παίζω, βασικά ούτε καν το προσπαθώ».

Συνταξιοδότηση: «Θα μπορούσα να αποσυρθώ και να βγω στη σύνταξη, στα 67 μου. Μάλιστα, προσπαθώ να χαλαρώσω κάπως τους ρυθμούς στη δουλειά μου. Τώρα όμως πια τα παιδιά μου έχουν μεγαλώσει, έχουν φύγει από το σπίτι και συνεχίζω να παίρνω στα χέρια μου όλο καινούργια σενάρια… Και μου αρέσει πολύ να διαβάζω».

Τοξική αρρενωπότητα: «Μερικές φορές, νομίζω ότι πληγώνουμε τα αγόρια μας χαρακτηρίζοντας κάτι "τοξική αρρενωπότητα". Δεν θεωρώ ότι βάζοντας μαζί αυτές τις δύο λέξεις πετυχαίνουμε κάτι, επειδή και οι γυναίκες μπορούν να είναι γ@@@να τοξικές. Υπάρχουν γενικά τοξικοί άνθρωποι».

Υποκριτική: «Αυτό είναι η ηθοποιία και αυτό μου αρέσει να κάνω, να βυθίζομαι σε μια άλλη ζωή, την οποία μπορώ να με φανταστώ να ζω. Η περιέργεια είναι το κλειδί στην υποκριτική. Είμαι περίεργη σε σημείο αδιακρισίας. Αυτό δείχνει ότι καταβροχθίζω τις ζωές των άλλων. Θέλω να φορέσω τα παπούτσια τους, να δοκιμάσω τα ρούχα τους. Να γίνω μέρος της ζωής τους. Όλοι οι άνθρωποι έχουν ένα μυστήριο, όταν υποδύεσαι κάποιον θέλεις να βυθιστείς στο μυστήριο του μέχρι να μάθεις όλα τα μυστικά του».

Φόβος: «Ο φόβος είναι καλό πράγμα. Ο φόβος είναι φίλος. Οτιδήποτε ασταθές μπορεί να σε βοηθήσει. Μας το έμαθαν αυτό στη δραματική σχολή. Εάν είσαι άνετος και κουλ δεν κάνεις τη δουλειά σου σωστά. Οι περισσότεροι ηθοποιοί είναι συνέχεια ανασφαλείς. Είναι απαραίτητο».

Χόλιγουντ: «Ζω μία πολύ συνηθισμένη ζωή. Τον περισσότερο καιρό δεν βρίσκομαι καν στο Χόλιγουντ. Για μένα το Χόλιγουντ είναι η μεγάλη σκηνή και ενθουσιάζομαι όταν με προσκαλούν σε ένα σόου βραβείων και μου δίνουν ένα μεγάλο καλάθι γεμάτο δωράκια».

Ψυχανάλυση: «Ο κόσμος πιστεύει ότι το να γυρίζεις σκηνές σεξ είναι πιο δύσκολο από το να κάνεις ψυχανάλυση, αλλά πιστέψτε με, τα πράγματα στον καναπέ του ψυχαναλυτή είναι χειρότερα».

Ωριμότητα: «Κάποτε με το πολύ δύο αναγνώσεις θυμόμουν απέξω όλες τις ατάκες μου. Μετά ήρθε η… εμμηνόπαυση».