Όλο και περισσότεροι άνθρωποι παραμένουν εκούσια έγκλειστοι - Ένα από τα καταγεγραμμένα κατάλοιπα της πανδημίας μέχρι στιγμής.
FOGO ή Fear Of Going Out είναι ένα νέο φαινόμενο που περιγράφει τη διστακτικότητα των ανθρώπων μετά την πανδημία να βγουν από το σπίτι τους.
Τα εισιτήρια για την παράσταση του Παπαϊωάννου στη Στέγη τα προμηθεύτηκα 20 μέρες πριν. Είναι η λατρεία μου η μεγάλη, περίμενα τον Εγκάρσιο Προσανατολισμό με μεγάλη αδημονία. Το μεσημέρι της παράστασης άρχισαν να με ζώνουν τα φίδια, να κωλώνω και να παλεύω με τον εαυτό μου - πάω, δεν πάω. Η εσωτερική διαπάλη διήρκησε μερικά λεπτά και εκδηλώθηκε με ερωταποκρίσεις. Μόνη μου ρωτούσα, μόνη μου απαντούσα. - «Και πώς θα μπεις σε κλειστό χώρο με τόσο κόσμο;» - «Δεν θα έχει πολύ κόσμο, τηρούνται αυστηρά τα πρωτόκολλα». - «Πώς θα αναπνέεις τον ίδιο αέρα με όλους;» - «Θα φοράω διπλή μάσκα, θα αναπνέω φιλτραρισμένο αέρα». - «Η Όμικρον διασπείρεται ταχύτητα, και ο ιός covid είναι αερομεταφερόμενος, το ξέρεις;» - «Το ξέρω, αλλά έχω τριπλοεμβολιαστεί». - «Παίρνεις την ευθύνη ότι δεν θα κολλήσεις;» - «Δεν παίρνω καμιά ευθύνη». - «Θα κάτσεις στα αυγά σου;» - «Θα κάτσω στα αυγά μου».
Πριν από την πανδημία, δηλαδή τα πολύ παλιά χρόνια, για να δω Παπαϊωάννου θα στεκόμουν σε κατάμεστο θέατρο όρθια, ακόμα και στο ένα πόδι σαν τον πελαργό. Τώρα δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα πιο επικίνδυνο από το να βγω από το σπίτι και να έρθω σε επαφή με αγνώστους, έστω και λίγους. Ή με γνωστούς, που όμως είναι αποδεδειγμένα γυριστρούληδες και κοινωνικοί.
Ψάχνοντας λίγο στο ίντερνετ ανακάλυψα πως δεν είμαι η μόνη που έχω το συγκεκριμένο ψυχολογικό πρόβλημα. Το νεόφαντο αυτό φαινόμενο έχει μάλιστα και όνομα, λέγεται FOGΟ, και πρωτοκαταγράφηκε στη Βρετανία. Στις 19 Ιουλίου, όταν ο Μπόρις Τζόνσον βάφτισε φανφαρονωδώς την ημέρα Freedom Day, κάποιοι (πολλοί) πολίτες της χώρας ένιωσαν ένα μάγκωμα, μια αδυναμία να αποδεχτούν ότι όλα έχουν τελειώσει αισίως. Και προτίμησαν να συνεχίσουν τον εγκλεισμό τους φοβούμενοι τα χειρότερα. Η συνέχεια μάλλον τους δικαίωσε.
Το FOGO είναι αρκτικόλεξο των λέξεων Fear Of Going Out. Δημιουργήθηκε κατ’ αναλογία με το FOMO, Fear Of Missing Out, των εποχών του «όλοι έξω» Από κει που ανησυχούσαμε μήπως λείπουμε από κάτι σημαντικό και τρέχαμε παντού, φτάσαμε στο να ανησυχούμε να βγούμε στον δρόμο, και σκασίλα μας για τα σημαντικά, πρώτα η υγεία.
Το FOGO δεν είναι επιστημονικός όρος. Περιγράφει ωστόσο με ακρίβεια το άγχος των ανθρώπων να προσαρμοστούν στη νέα «κανονικότητα» μετά τις καραντίνες και τα λοκντάουν και τα πισωγυρίσματα. Εκφράζει τη διστακτικότητα των ανθρώπων να βγουν από τη «γυάλα» τους και να συγχρωτιστούν με άλλους. Πρόκειται στην ουσία για μια εκούσια επιβολή αυστηρού ιδιωτικού λοκντάουν, χωρίς καν τη διέξοδο των sms στο 13033.
Ένα από τα συμπτώματα του FOGO είναι η επιθυμία μεγάλου μέρους του εργατικού δυναμικού να τηλεργάζεται. Ένα άλλο, η αδημονία να επιστρέψει κανείς στο σπίτι του από τη στιγμή που βγει από αυτό, έστω και για σοβαρούς λόγους. Ένα τρίτο, να επινοείς χοντροειδή ψέματα για να αποφύγεις κόσμο, τύπου δεν μπορώ να έρθω για ποτάκι γιατί λούστηκα.
Τι ισχύει με την παραμονή σε κλειστό χώρο
Ποιες θα είναι οι μελλοντικές επιπτώσεις αυτής της παρατεταμένης εσωστρέφειας, της συγκρατημένης κοινωνικότητας, αυτής της ιδιότυπης αγοραφοβίας; Στο ερώτημα θα απαντήσει η ζωή και οι ειδικοί, αλλά όλο και κάτι θα μας αφήσει σε σωματικό (βάρος), ψυχικό (φοβίες) και πνευματικό (χάνω τον Παπαϊωάννου λέμε) επίπεδο.
Η φανταστική ηρωίδα του instagram σχεδιάζει για το LOOK και μας στέλνει τις ευχές της
