Το σαβουάρ βιβρ για να μεταμορφώσεις σε ξεχωριστή στιγμή που θα κλέψει τις εντυπώσεις, μια απλή βραδιά με τους κολλητούς. Γιατί τα καλέσματα δεν θέλουν κόπο. Μόνο τον τρόπο τους!
Τραπέζι στο σπίτι για φίλους: Πώς να το οργανώνεις με τον καλύτερο τρόπο
Το πρώτο μέγα λάθος που διαπράττουμε οι περισσότεροι σε αυτού του είδους τα ανεπιτείδευτα, σχεδόν οικογενειακά τραπεζώματα, είναι να υποτιμούμε τη σημασία τους, την προετοιμασία τους και κατ’ επέκταση το μέγεθος της προσφοράς μας – ενδεχομένως και το μέγεθος της τελικής απόλαυσης. Λες και ο κολλητός δεν δικαιούται την ιδιαίτερη φροντίδα μας, λες και θα πρέπει να πεθαίνει από τη χαρά του όταν τον υποδεχόμαστε με τα μπικουτί, τις παντόφλες αρκουδάκι και μια ξερή μακαρονάδα με έτοιμη σάλτσα μπολονέζ στον καναπέ, ως επιστέγασμα της οικειότητας που μας δένει μαζί του. Εδώ, βέβαια, θα εξαιρέσουμε τα απρογραμμάτιστα καλέσματα του τύπου «πέρασα είδα φως και μπήκα», στα οποία επιτρέπεται και η παντόφλα και το μπικουτί, αλλά και το delivery από την πλησιέστερη σουβλακερί. Άπαξ όμως και έχουμε δεσμευτεί με πρόσκληση του τύπου «την Πέμπτη σας περιμένω για φαγητό με τον Γιαννάκη. Είπα και της Κικής με τον Μήτσο», το πράγμα αλλάζει. Μαζί και οι υποχρεώσεις σου ως οικοδέσποινας.
Κι αν σου γράφω σήμερα, είναι για να καταθέσω τον κρυφό καημό μου από το διά ταύτα μιας πρόσφατης πρόσκλησης για καρμπονάρα σε σπίτι δικών μου ανθρώπων. Όλη μέρα κυοφόρησα μέσα μου την προσμονή για το αίσιο τέλος μιας πηγμένης, αγχωτικής καθημερινής, το οποίο οραματίστηκα ζεστό και χουχουλιάρικο, γύρω από ένα ωραίο τραπέζι με όλα τα καλά του Θεού της Ιταλίας, ένα ωραίο κρασί, κάμποσα κουτσομπολιά και αγαπησιάρικες εξομολογήσεις. Κατέφθασα σε ένα σκοτεινό σαλόνι, με τους οικoδεσπότες να παρακολουθούν παθιασμένα «Γη της Ελιάς», από την κουζίνα δεν με υποδέχτηκε καμμία ορεκτική ευωδιά, ουδείς μου πρότεινε μια γουλιά αλκοόλ να σβήσω τον καημό της ημέρας.
Και αφού σιωπηλή έφαγα ως το τέλος το επεισόδιο, η κυρία του σπιτιού σηκώθηκε να ετοιμάσει from scratch την εν λόγω καρμπονάρα, την οποία καταναλώσαμε ξεροσφύρι, νύχτα βαθιά πλέον και μετά τη λήξη της τηλεοπτικής prime zone, δεμένοι κόμπο στο χαμηλό τραπεζάκι του σαλονιού, παρέα με μια σόφτεξ λευκή χαρτοπετσέτα. Στους δύσκολους καιρούς που περνάμε, οι ευκαιρίες για χαρές, μικρές και μεγάλες, δεν κάνουν ουρά στο φορτωμένο μας πρόγραμμα. Μια πρόσκληση στους καλύτερούς μου φίλους για φαγητό είναι μια πρώτης τάξης ευκαιρία για χαλαρό πάρτι, για μια βραδιά που θα μου δώσει κουράγιο να αντιμετωπίσω όλες τις πίκρες της εβδομάδας, αλλά και ένας πολύ καλός τρόπος να φροντίσω να δώσω κάτι ξεχωριστό σε κείνους που αγαπώ. Επίσης, ο καλεσμένος κολλητός –αλλά και κάθε καλεσμένος– μέσα από την αποδοχή μιας πρόσκλησης φτιάχνει στο μυαλό του ένα σενάριο διασκέδασης και καλής ζωής, και σ’ αυτό το σημείο δεν θα ήθελες να τον απογοητεύσεις. Ένα σενάριο που περιλαμβάνει στρωμένο τραπέζι, καλό φαγητό, ευχάριστη ατμόσφαιρα και γλυκό στο τέλος. Δηλαδή τη δική σου φροντίδα. Διαφορετικά κάθεται και στο σπίτι του και παραγγέλνει πίτσα.
Στα χρόνια της καριέρας μου ως φίλης και καλεσμένης, έχω τσεκάρει μια σειρά από ανεπίτρεπτα τα οποία και θα σας αναφέρω ευθύς αμέσως: ελλιπής ποσότητα φαγητού με αποτέλεσμα να φεύγεις πεινασμένος. Τραπεζώματα σε άβολους πάγκους κουζίνας με θέα τον απορροφητήρα. Δείπνα μουγκά, χωρίς μουσική υπόκρουση, δείπνα με Sprite επειδή η νοικοκυρά ξέχασε το κρασί, δείπνα χωρίς ψωμί με τη δικαιολογία ότι η οικοδέσποινα διήνυε περίοδο αυστηρής δίαιτας. Αλλά το πιο παρεξηγημένο απ’ όλα είναι η πρόσκληση για μακαρονάδα. Όπου με τη δικαιολογία του ότι «μεταξύ μας είμαστε μωρέ», η άφρων οικοδέσποινα σε υποδέχεται με μια ξερή καρμπονάρα χωρίς πριν και χωρίς μετά. Τους φίλους μου τους αγαπώ, αλλά σ’ αυτή την περίπτωση θα προτιμούσα να είχα μείνει σπίτι μου.
Κι επειδή η περίφημη μακαρονάδα έχει την τιμητική της σε τέτοιου είδους καλέσματα, ας πάρουμε με τη σειρά τα «πρέπει» μιας σωστής σπαγγετο-πρόσκλησης. Ακόμη κι αν δεν διαθέτουμε το μαγειρικό ταλέντο του Πάνου Ιωαννίδη, οφείλουμε να φροντίσουμε για κάτι που θα προηγηθεί της ναπολετάνας, το οποίο θα μπορούσε να είναι ένα πιάτο με αλλαντικά που τα αγοράζεις έτοιμα, μια ποικιλία από ωραία ψωμάκια, κριτσινάκια και βούτυρο ή κάποιο ντιπάκι, μια σαλάτα, μια σουπίτσα – διότι δεν ξέρω αν το κατάλαβες, αλλά το σπαγγέτι τελεί χρέη κυρίως πιάτου. Στη συνέχεια έχουμε φροντίσει και για κάποιο τυράκι και ένα γλυκό, για το γλυκό τελείωμα. Το οποίο τελείωμα, αφού μεταξύ μας θα είμαστε, μπορεί να το φέρεις εσύ η καλεσμένη, κατόπιν συνενοήσεως με την κολλητή οικοδέσποινα. Και βεβαίως έχουμε φροντίσει για το κρασί και ένα αλκοόλ για το τέλος. Ένα δείπνο, ακόμη και το πιο φιλικό, είναι σαν ένα κείμενο. Για να το διαβάσεις και να το απολαύσεις, οφείλει να διαθέτει αρχή, μέση και τέλος, διαφορετικά είναι άλλα αντ' άλλα της Παρασκευής το γάλα και τσάμπα κόπος.
Γιατί ο έρωτας περνάει πρώτα από το στομάχι
Η ατμόσφαιρα επίσης είναι το ήμισυ του παντός, αυτή που θα κρίνει την τελική επιτυχία, αυτή που θα κλέψει τις εντυπώσεις ακόμη και αν σου λασπώσει τελικά το λινγκουίνι. Συμμαζεύουμε στοιχειωδώς το σπίτι, στρώνουμε ένα ωραίο τραπεζομάντιλο ή τα καινούργια μας σουπλά και ετοιμάζουμε από πριν ένα όμορφο, oρεκτικό art de la table. Ένα ωραίο τραπέζι παραπέμπει πάντα σε γιορτή και δεν υπάρχει κανένας κανόνας που να λέει πως η μακαρονάδα με κιμά δεν ταιριάζει με το κοφτό τραπεζομάντιλο από την προίκα της μαμάς παρέα με τις υφασμάτινες πετσετούλες του και όχι με τη λευκή χαρτοπετσέτα της καθημερινής διεκπαιρέωσης. Αν έχουμε και ένα βάζο με λουλούδια, ακόμα καλύτερα. Αν βάλουμε και μια μουσικούλα να παίζει, ακόμα-πολύ-καλύτερα.
Επίσης, έχεις κάνει μπάνιο να φύγει η κουζινίλα από πάνω σου, φοράς κάτι ευπρεπές, χωρίς να κάνεις μακιγιάζ για τα μπουζούκια και αφήνοντας κατά μέρος τα δεκάποντα mules που φοράς το Σάββατο στο κλαμπ. Το υπερ-φτιαγμένο μπορεί να κάνει την κολλητή σου που θα καταφθάσει με το τζιν της να νιώσει άβολα. Και επειδή οι άνθρωποι ήρθαν να δουν εσένα και όχι τα έπιπλά σου στο σαλόνι, καλό είναι να προετοιμαστείς από πριν ώστε να μη σε φάει η κουζίνα, πέρα από τον χρόνο που αναγράφεται στο πακέτο για το al dente βράσιμο της πένας.
Αν τώρα ανήκεις στο απέναντι στρατόπεδο, δηλαδή της καλεσμένης, έχω να σου πω ότι ποτέ δεν πας σε ένα δείπνο με άδεια χέρια. Όσο οικείο κι αν είναι αυτό. Ένα κρασί, ένα αλκοόλ, ένα γλυκό, μερικά λουλούδια ή κάτι μικρό για το σπίτι, είναι ό,τι πρέπει. Επίσης, ναι μεν βοηθάς την οικοδέσποινα να μαζέψει το τραπέζι, αλλά δεν της πλένεις τα πιάτα, ούτε χώνεις τη μύτη σου στα ντουλάπια της να ανακαλύψεις το ταπεράκι που θα χωρέσει το μακαρόνι που απόμεινε.
Ακόμη και μια φιλική βραδιά μπορεί να γίνει μια μαγική εμπειρία. Η οποία θα ενισχύσει και τη φήμη σου ως φίλη και οικοδέσποινα. Σκέψου πώς θα ήθελες εσύ να σε φροντίσουν σε ένα ιδανικό φιλικό δείπνο και φτιάξε το δικό σου σενάριο φροντίδας για τους δικούς σου ανθρώπους. Και μην ξεχνάς ότι η φιλία δεν δικαιολογεί την προχειρότητα. Οι φίλοι μας δικαιούνται το καλύτερο!
Εκτός από τα ιαματικά θερμά λουτρά, το TikTok αποθεώνει τα ηχητικά λουτρά
