Μεγάλα μικρά ψέματα

Ακολουθώ στο ίνστα τις κολλητές μου. Τη Σάλμα Χάγεκ και τη Χάλι Μπέρι. Είχα ξεχάσει τη συμμαθήτριά μου, τη Τζέι Λο, αλλά σύντομα θα πάρει την καρδούλα της κι αυτή. Κάποια πράγματα μοιάζουν υπερπολυτελή και μη αναγκαία. Σαν μια κούτα με λιπγκλός και άι λάινερ μετά από μια φυσική καταστροφή. Ιδίως όταν οι καταστάσεις είναι τόσο πιεστικές και υπερβολικά απαιτητικές. Αλλά η εικόνα γυναικών που βρίσκονται κοντά στα 50 ή τα έχουν περάσει με επιτυχία είναι βάλσαμο στην ψυχή της Ελληνίδας που μεγαλώνει προσπερνώντας χιονοστιβάδες. Τι να λέμε τώρα...

Τώρα στις φανταστικές μου φίλες προστέθηκαν και καινούργιες. Πολύ βασανισμένες. Αλλά εξοργιστικά όμορφες και εξουθενωτικά καλοντυμένες… Και οι άνδρες τις θέλουν απελπισμένα. Η Ρις, η Νικόλ, η Ζόι, η Σελίν, η Λόρα. Όλο το cast της εκπληκτικής τηλεοπτικής σειράς «Big Little Lies». Και εκτός από μία-δύο, οι υπόλοιπες είναι άνω των σαράντα καρατίων. Για αυτό δεν έχουν σκουριάσει. Πολλά τα καράτια… Για αυτό και δεν υπάρχουν πουθενά μα πουθενά γυαλιά πρεσβυωπίας, ούτε βλέπεις αρθρώσεις να αγκομαχούν και την εμμηνόπαυση να σκάει σαν μετωπική.

Από τότε που εμφανίστηκε στο προσκήνιο η Μπριζίτ Μακρόν πήραν αέρα μέχρι και οι 75άρες, λέει ένας καλός φίλος-αρσενικό και παλιά δαντέλα, που έχει οργώσει την Ευρώπη. Είναι ταμπού η ηλικία της γυναίκας. Τα πενήντα δεν τα ομολογείς εύκολα. Θέλεις να γαντζωθείς για πάντα στα 47, 48, ακόμα και τα 49. Με μισή καρδιά, ακούγονται κάπως καλύτερα. «Εργάζεστε ακόμα;» «Είστε τόσο;» «Καλά κρατιέστε». Η ηλικία δεν είναι χειρολαβή στο λεωφορείο. Είναι πολλές μικρές ζωές. Είναι πολλές μικρές κατακτήσεις και λες κι ένα ευχαριστώ που κάποιος δεν πάτησε το φρένο. 

Αθώες-αθώες. Και καινούργιες. Του κουτιού. Σαν το κορμί της Χάλι. Σαν το χαμόγελο της Σάλμα. Σαν το αμέτρητο μπόι της Νικόλ. Σαν τη γλυκιά φωνή της Κάρλα. Σαν τα χείλη της Μόνικα. Σαν το twerking της Τζένιφερ. Οι πενηντάρες –έστω από Χόλιγουντ μεριά– επανακαθόρισαν τη μέση ηλικία.  Όχι, τα στερεότυπα είναι πανίσχυρα. Τσιμέντο. Αλλά άνοιξε ο χώρος για γυναίκες που μπορούν να ξεκινήσουν μια νέα καριέρα στην κλισεδιάρικη δεύτερη νεότητα – κάποιοι αλαφροΐσκιωτοι λένε ότι υπάρχει και τρίτη και τέταρτη... Κι αν δεν ξεκινήσουν κάτι καινούργιο, να εξελίξουν αυτό που κάνουν δίνοντας καθημερινά ψυχοφθόρες μάχες.  Γιατί είναι γυναίκες. Γιατί πρέπει να ισορροπούν πάνω στα δεκάποντα των γυναικείων προτύπων και ταυτόχρονα να είναι καλές στη δουλειά τους, άψογες μαμάδες, τρυφερές σύζυγοι, κόρες που νοιάζονται, ερωμένες που δικαιώνουν τα λα πέρλα. Και όμορφες και λεπτές και... Δεν συζητάμε για τις γυναίκες πολιτικούς. Κανείς δεν θα ασχοληθεί με την εμφάνιση ή την κορμοστασιά ενός δημόσιου άνδρα, με τον ίδιο τρόπο που θα κριτικάρει, θα ασχοληθεί, θα επαινέσει ή θα κομματιάσει μια γυναίκα πολιτικό. Αιθέρια παρουσία. Υπέρκομψη που κλέβει όλα τα βλέμματα. Σαν το μίνι της Μπριζίτ στα 64 δίπλα στον κατά πολύ νεότερο σύζυγο και ηγέτη του «οκταγώνου». Κατάκτηση.

Φύγε, δαίμονα. Μπορεί να υπάρχει μόνο μια ευκαιρία. Να αναβλύζει μέσα από μικρά, μεγάλα ψέματα. Τα πενήντα δεν είναι τα νέα τριάντα. Τα σαράντα δεν είναι τα νέα είκοσι. Αλλά αν πρέπει να πιστέψεις ένα ψέμα, καλό είναι κι αυτό. Να αλλάξεις διάθεση και να μη σε νοιάζουν οι ψευδο-κανόνες και οι αυτοπεριορισμοί του τίποτα. Αν σου δίνει δύναμη. Ένα μεγάλο, μικρό ψέμα. Πάρ’ το, μην το αφήνεις. Βάλε τα ακουστικά.  Πάτα το πλέι. Με το «Cold little heart» φτάσε εκεί που σκάνε τα κύματα, στο Μόντερέι της ζωής σου.