Τα κορίτσια άνω των πενήντα μην τα φοβάστε

Λίγο μετά την πρεμιέρα της ταινίας Sex and the City 2 στην Αθήνα, αυτή με το Αμπού Ντάμπι και τη Σαμάνθα να αλείφεται με γιαμ για τις εξάψεις, θυμάμαι ένα κείμενο που γράφτηκε για όλες όσες έτρεξαν να δουν την ταινία. Παρουσίαζε τις γυναίκες άνω των 45 που λάτρευαν Κάρι, Σαμάνθα, Σάρλοτ και Μιράντα ως περίπου υστερικές, μάλλον τρελές γριές, που καμώνονταν τις απελευθερωμένες και το μόνο που κατάφεραν ήταν να γελοιοποιηθούν. Έγιναν ρεζίλι, διότι πήγαν στο σινεμά ντυμένες και μακιγιαρισμένες όπως ήθελαν, κοπιάροντας όποιες ήθελαν και ζώντας με τον τρόπο που γούσταραν. Αντί να πλέκουν βελονάκι. Το κείμενο το υπόγραφε γυναικείο χέρι. Νεανικό γυναικείο χέρι, που θεωρούσε πως τα 27 ή τα 30 χρόνια είναι κάτι αιώνιο και στα σίγουρα δεν είχε και σε μεγάλη εκτίμηση το φύλο της. Εκτός κι αν ήταν κάτι φροϋδικό. Είχα σκοντάψει και αλλού στην ίδια περίπου άποψη. Η ηλικία δεν είναι εκδίκηση, κατά πως φαίνεται είναι ωραίο να μεγαλώνεις έχοντας υγεία, σωματική και πνευματική, όταν βλέπεις ότι, εκτός από τον κορωνοϊό, η άνοια εξελίσσεται σε «πανδημία».

Οι γυναίκες αντιμετωπίζονται με σκληρότητα, όταν μεγαλώνουν, όταν κάνουν ρυτίδες, όταν παχαίνουν, όταν κάνουν μπότοξ, όταν ντύνονται όπως θέλουν ή ό,τι άλλο θέλουν. Οι γυναίκες όταν μεγαλώνουν εξαφανίζονται και από τα δελτία της τηλεόρασης. Δεν υπάρχει παρουσιάστρια ειδήσεων μεταξύ 55 και 60.Ενώ άνδρες υπάρχουν. Δεν υπάρχει παρουσιάστρια ειδήσεων ούτε άνω των 42 ετών. Ενώ άνδρες υπάρχουν. Πιθανόν να υπάρχει καμιά εξαίρεση στη δημόσια τηλεόραση. Δεν κάνουν πολιτικά σχόλια γυναίκες στην ηλικιακή ομάδα 50-55, εκτός από δύο -τρεις σπουδαίες εξαιρέσεις. Οι υπόλοιπες σαν να αποσύρονται καθώς ανήκουν στην αόρατη ηλικία. Δεν υπάρχει το αντίστοιχο της Όπρα Γουίνφρι, της Έλεν ντε Τζένερις, της Τσέλσι Χάντλερ ή ακόμα,αν και παλιότερα, της Αν Σινκλέρ. Εξαιρέσεις αποτελούν δύο-τρεις τηλεοπτικές εκπομπές, τις οποίες παρουσιάζουν γυναίκες άνω των πενήντα και είναι όλες επιτυχημένες, είτε ανήκουν στο φάσμα της ψυχαγωγίας, είτε είναι στο όριο του trash, είτε υπηρετούν την ερευνητική δημοσιογραφία.

Το διπλοσάγωνο και τα κρεμασμένα μάγουλα συγχωρούνται στους άνδρες.
«Κάτι κουρασμένα παλικάρια» δεν κρίνονται με το ίδιο πάθος. Κρίνονται γι’ αυτά που διατυπώνουν και όχι για την εξωτερική τους εμφάνιση. Και είναι εξαιρετικά απελευθερωτικό –για γυναίκες και άνδρες– το γεγονός ότι η Φράνσις Μακ Ντόρμαντ, φετινό Όσκαρ πρώτου γυναικείου ρόλου, εμφανίζεται στην ταινία «Nomadland» όπως εμφανίζεται σε όλες τις τελευταίες της ταινίες, δίχως μακιγιάζ. Το ίδιο και η Τόνι Κολέτ στο «Stowaway» που προβάλλεται από το Netflix.

Έντεκα χρόνια μετά την πρεμιέρα, οι φανατικές γκρούπις θα το γιορτάσουν με τα καινούρια επεισόδια της σειράς Sex and the City όπως ανακοίνωσε το HBO. Με ή χωρίς μακιγιάζ η επιλογή είναι δική τους. Οι πρωταγωνίστριες –πλην μιας– θα είναι εκεί, ωριμότερες και ωραιότερες. Και θα πίνουν μαρτίνι. Στην υγειά όλων των κοριτσιών.