Το ξώπλατο του Timothée Chalamet στη Βενετία

Ο τίτλος είναι προβοκατόρικος. Η επιλογή του ρούχου, όχι. Ξεκινώ με την είδηση: ο Τιμοτέ Σαλαμέ εμφανίστηκε στο κόκκινο χαλί του Φεστιβάλ κινηματογράφου στη Βενετία για την πρεμιέρα της ταινίας «Bones & All» που πρωταγωνιστεί με δημιουργία του Haider Ackermann. Κόκκινο μεταλλικό ύφασμα με παγέτες και μπλούζα που άφηνε ακάλυπτη την πλάτη του. Το halter neck με αναφορές στα glam '70s, αγκάλιαζε χαλαρά τον λαιμό του. «Sequins and all», σημείωνε ο Άκερμαν στο Instagram του. Οι μαύρες δερμάτινες μπότες ισορροπούσαν το αποτέλεσμα ανάμεσα στην εύθραυστη αρρενωπότητα -την οποία δεν φοβάται να αποκαλύψει μα μήτε τον πολυνοιάζει και να την προβάλει-, και την δυναμική του παρουσία στο κόκκινο χαλί. «Είμαι εδώ», δηλώνει, όπου το υποκείμενο της πρότασης δεν είναι μόνο ο Τιμοτέ.

Μόλις είδα την πρώτη φωτογραφία - ανταπόκριση από τη Βενετία, αμέσως έτρεξα να δω τα σχόλια στα social media. Ήξερα ότι μου άρεσε αυτό που έβλεπα, ήξερα ότι θα προκαλούσε σχόλια. Ούτως ή άλλως, τα Μέσα, έδιναν τον τόνο: jumpsuit ανέφερε το ρούχο η Dail Mail, κατεξοχήν περιγραφή γυναικείου ρούχου. «Μα δεν είναι γυναικείο ρούχο;», αναρωτιούνται οι πιο μετριόφρονες χρήστες των social. Ο ίδιος ο πρωταγωνιστής, γεννημένος το 1995, έμοιαζε να το απολαμβάνει, χωρίς να του στοιχίζει σε άνεση και γοητεία. Θα μπορούσε να έχει πλάτη, ήταν μια χαρά και χωρίς πλάτη. Περπατά με αυτοπεποίθηση, το κόκκινο είναι το χρώμα της δύναμης. Ταιριάζει και με το κόκκινο χαλί και με το θέμα της ταινίας.

Η ταινία στην οποία πρωταγωνιστεί αποθεώθηκε από το κοινό που παρακολούθησε την πρεμιέρα της στη Βενετία προσφέροντας μπιζάρισμα 8,5 λεπτών. Όμως το κόκκινο ρούχο του Τιμοτέ Σαλαμέ κατατρόπωσε τα social. Με καταφρόνια, με σχόλια υποτιμητικά και προσβλητικά. Εκείνος στη συνέντευξη Τύπου την επόμενη μέρα δήλωσε: «Δεν μπορώ να φανταστώ πώς είναι να μεγαλώνεις χωρίς την επίθεση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Νομίζω ότι η κοινωνική κατάρρευση είναι στον αέρα και γι' αυτό οι ταινίες έχουν σημασία, γιατί αυτός είναι ο ρόλος του καλλιτέχνη: να ρίξει φως σε αυτό που συμβαίνει».

Αναπάντεχο, τολμηρό, δηλωτικό της πρόθεσής του να μην τον νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι και να φωτίσει τα φοβισμένα θέλω των ανθρώπων της δικής του ηλικίας, τα παιδιά που έρχονται και τους ενήλικες που πάντα σκέφτονταν: μήπως δεν είναι σωστό; Μας έχει συνηθίσει ο Σαλαμέ σε εμφανίσεις που ανοίγουν συζήτηση, όπως στην τελευταία απονομή των βραβείων Όσκαρ που εμφανίστηκε φορώντας κατάσαρκα ένα Louis Vuitton σακάκι από παγέτες με δαντελένιες λεπτομέρειες. Μας έχει συνηθίσει να πειραματίζεται και να μη φοβάται. Όπως ο Χάρι Στάιλς, όπως ο Μπραντ Πιτ και ο Ράιαν Γκόσλινγκ με τα παλ κοστούμια του που μερικές σεζόν πριν, δεν θα διανοείτο να φορέσει. Η αρρενωπότητα δεν είναι μια ιδιότητα που απειλείται από λίγο τούλι ή μια μπλούζα χωρίς πλάτη και δεν έχει να κάνει με την επιλογή συντρόφου, με τη σεξουαλική ταυτότητα.

Το στερεότυπο του δυνατού με κάθε κόστος (κυρίως στην ίδια την προσωπικότητα του κάθε άνδρα και στα «θύματα» αυτής της καταπίεσης) που δεν εκφράζεται ποτέ και κυρίως ποτέ δεν κλαίει, σπάει με κρότο στην κοινωνία που απειλείται από την τοξική αρρενωπότητα της υπεροχής και του προνομίου. Το απορρίπτουν οι γυναίκες, το απεκδύονται και οι άνδρες που μεγάλωσαν με την ενοχή της έκφρασης της προσωπικότητάς τους, χωρίς στεγανά και ταμπέλες. Μαζί του, εύχομαι να αφήσουμε στην άκρη και την επώδυνη συνήθεια του «τι κάνει ο άλλος». Στην ακάλυπτη πλάτη του Σαλαμέ, στη φούστα του Μπραντ Πιτ, στα βαμμένα νύχια του Τζόνι Ντεπ γεννιέται η νέα εποχή της αποδοχής και της συμφιλίωσης με το μέσα μας. Στο βάθος το ζηλεύουμε αυτό που ρεζιλεύουμε, όπως έχει πει και η Λίνα Νικολακοπούλου.