Opinion

Συμβουλές για οικονομία στα ψώνια

Οι συμβουλές που διαβάζουμε στο διαδίκτυο είναι συχνά για γέλια και για κλάματα

Πώς να κάνουμε οικονομία στα ψώνια. Διαβάζουμε τις συμβουλές που μας δίνουν στο διαδίκτυο και τις αποδελτιώνουμε

Είμαι ο πιο ακατάλληλος άνθρωπος να δώσει συμβουλές για οικονομία (γελάνε και οι κοτρώνες), πόσο μάλλον στα ψώνια, αλλά οι συμβουλές που διαβάζω στο διαδίκτυο, σόρι, είναι τάλε-κουάλε, μη σας πω χειρότερες από τις δικές μου…

Όποτε πετυχαίνω άρθρο με τίτλο «Πώς να κάνετε οικονομία» στο οτιδήποτε, το διαβάζω αμέσως με όρεξη… η οποία μου κόβεται στην τέταρτη-πέμπτη αράδα, γιατί είναι τα ίδια Παντελάκη μου: να αγοράζεις συγκεκριμένες ποσότητες, να ψωνίζεις σε προσφορές, να μην παίρνεις πολλά φρούτα γιατί χαλάνε, να μην πετάς φαγητό… Σωπάτε! Μα καμία μας δεν τα είχε σκεφτεί ποτέ αυτά τα πολύτιμα, όλες τις περνάμε στο ντούκου τις προσφορές, αγοράζουμε τόνους φρούτα, και πετάμε το μισό φαγητό μας!

Είναι σαν τις συμβουλές για την αυπνία (“κλείσε όλα τα φώτα”, “βρες ένα αναπαυτικό στρώμα”, “μη βάζεις μουσική στη διαπασών” κλπ) που φέρνουν απελπισία σε οποιοδήποτε άτομο υποφέρει από αυπνίες. Γενικά όταν τραβάς ένα συγκεκριμένο ζόρι, έχεις εξετάσει όλες τις πιθανές παραμέτρους, έχεις διαβάσει εκατοντάδες σχετικά άρθρα, μέχρι και βιβλία, έχεις ακούσει ειδικούς να μιλάνε σε συνέδρια, έχεις παρακολουθήσει TED–και εξακολουθείς να στριφογυρνάς τα βράδια, αν το ζόρι σου είναι πχ η αυπνία. Όταν όμως το προσωπικό σου θέμα είναι ότι τα έξοδά σου υπερβαίνουν τα έσοδα, δηλαδή έχεις το ίδιο θέμα με πολλά εκατομμύρια ανθρώπους στην Ελλάδα και σε ξένα κράτη… μέσα στην μόνιμη πλέον απελπισία σου, τα σαρώνεις όλα. Σκέφτεσαι «δε μπορεί, όλο και κάτι χρήσιμο θα έχει μου πει ο Τάδε οικονομολόγος, ψυχολόγος, έμπορος, λογιστής, κάτι θα έχει καταγράψει που να με βοηθάει να κάνω οικονομία, να την βγάζω καθαρή μέχρι το τέλος του μήνα!»

Και με υπαρξιακή θλίψη συνειδητοποιείς σε βάθος χρόνου ότι δεν έχει να σου πει κανένας, τίποτα, μα τίποτα χρήσιμο. Δηλαδή σου λένε όλοι αυτά που χρόνια άκουγες από γιαγιάδες και μαμάδες, συμβουλές που είναι κλασσικές και αξεπέραστες, πλην όμως τις έχεις κάνει γαργάρα:

Όταν φτιάχνεις ένα ταψί παστίτσιο, βάλε μερικά κομμάτια στην κατάψυξη. Σώπα! Κι έλεγα να τα βγάλω στη βεράντα να πάρουν αέρα.
Όταν πηγαίνεις στη λαική μη παίρνεις πολλά φρούτα, μόνο λίγα. Duh! Εκτός που σου λένε πχ τα παιδιά σου “πάρε καμιά μπανάνα ρε μαμά”, παίρνεις 5 μπανάνες, επειδή οι 4 σου φαίνονται λίγες και οι 6 πολλές, τα παιδιά τρώνε από μία μπανάνα, και τις υπόλοιπες τις βλέπεις να μαραγγιάζουν μέρα με τη μέρα. Μετά τις βάζεις σε μπανανόψωμο. Και αργότερα μαραγγιάζει το μπανανόψωμο.
Όταν παίρνεις κιμά, φτιάξε επιπλέον μπιφτέκια και βάλε τα στην κατάψυξη. Κάτι μας είπες. Δεν υπάρχει μαμά που να μην το κάνει αυτό από την προϊστορική εποχή μέχρι σήμερα. Και δεν υπάρχει μαμά που να μην παθαίνει ίλιγγο με τις τιμές του κιμά, είτε πλάσει μπιφτέκια για ψύξη είτε για την πλάκα της.
Όταν βλέπεις προσφορά, χτύπα την. Ναι, ε; Εκτός από τις προσφορές που δεν είναι προσφορές, και που πρέπει να φας μισή ώρα μελετώντας τιμές και διαιρώντας στο κινητό σου την ποσότητα, γιατί το «ένα + ένα δώρο», όσο κι αν ακούγεται μπερεκέτι, μπορεί να βγαίνει πιο κόσμημα από το ένα, σόλο, ασυνόδευτο.
Εκμεταλλεύσου τα δώρα. Όταν πχ σου κάνουν δώρο ένα σφουγγάρι επειδή αγόρασες αφρόλουτρο σε συσκευασία-νταλίκα. Δεν ξιπάζεσαι καθόλου γιατί έχεις σφουγγάρια από άλλες προσφορές, ευτυχώς που δεν μαραγγιάζουν.
Αγόραζε μεγάλες ποσότητες. Ίσως η μόνη συμβουλή που αξίζει κάτι, γιατί γλυτώνεις 10 ψωραλέα λεπτούλια αν αγοράσεις τη συσκευασία-μαμούθ σε σχέση με την μικρή συσκευασία… που μετά, αν είσαι σε σερί γκαντεμιάς, τα πληρώνεις υπέρ-διπλα σε φυσιοθεραπευτή να σου σιάξει τη μέση.
Ψώνιζε στις εκπτώσεις. Εννοείται. Αλλά το -10% στα 100 ευρώ είναι ένα δεκάρικο, όχι παραπάνω. Και αν οι τιμές την περασμένη εβδομάδα ήτανε +10%, δε γλυτώνεις τίποτα.

Στο σύνολο όλων αυτών των πολύτιμων (ΝΟΤ) συμβουλών, έχω να προσθέσω τη στραβή μου, μία μόνο, βγαλμένη μέσα από τη ζωή: μην πηγαίνεις ποτέ στο σουπερμάρκετ, στο μπακάλη ή στην λαϊκή ενώ είσαι νηστική ή πεθαίνεις της πείνας. Οι δέκα φέτες τυρί του τοστ γίνονται εύκολα είκοσι, όταν τις βλέπεις με μάτι λιγούρικο σα γεμιστές γαλοπούλες επειδή δεν έχεις φάει κουκούτσι από χθες, τις κουβαλάς στο σπίτι μαζί με ένα πενηντάρικο σε τρόφιμα που δεν τους φαίνεται καθόλου, του εικοσάρικου δείχνουν, και μετά οι τυροφέτες ξεμένουν στο ψυγείο. Όπου και μαραγγιάζουν μέχρι να πεταχτούν.

Αλλά δεν πρέπει να πετάς τρόφιμα, οπότε τις κάνεις τυρόπιτα, την εύκολη χωρίς φύλλο. Που δεν την τρώει κανείς. Και την τρως εσύ τρεις μέρες σερί για να κάνεις οικονομία σε ένα γεύμα τουλάχιστον, που κοίτα να δεις σύμπτωση, πάλι είναι το δικό σου…