Από πότε η μαμαδοσύνη κρίνεται στα σόσιαλ;

Το διάβασα στις ειδήσεις: μια μάλλον διάσημη κοπέλα, πολύ κούκλα, τσαχπίνα και ενεργή στα σόσιαλ, ίσως νικήτρια κάποιου ριάλιτι, ίσως καλλιτέχνης, πάντως μητέρα, μια γνωστή κοπέλα τέλος πάντων, κατηγορείται ότι είναι μαμά-της-πλάκας, κακή μάνα, μάνα-ανέκδοτο. Και κατηγορείται για όλα αυτά όχι επειδή την έπιασε κάποιος να σέρνει το παιδί της από το αυτί σε αναμμένα κάρβουνα, ούτε επειδή άφησε άλλο παιδί της νηστικό στη βεράντα με τα ποντίκια, παρά επειδή δεν ανεβάζει φωτογραφίες των παιδιών της στα σόσιαλ.

Το διάβασα δύο φορές για να εμπεδώσω την είδηση, γιατί η ικανότητα της γυναίκας στη μαμαδοσύνη πια κρίνεται στα σόσιαλ, και δεν το ήξερα, έχω χάσει επεισόδια. Μια μαμά που ανεβάζει φωτογραφίες και βιντεάκια με τα σπλάχνα της στο ίνσταγκραμ, που γυρίζει τικ-τοκ άλλα βιντεάκια, τα οποία σίγουρα έχουν όνομα αλλά δεν ξέρω πώς λέγονται, μια μαμά που ποστάρει τακτικά στο φέισμπουκ ή όπου αλλού μπορείς να ποστάρεις εικόνες από τη ζωή, το φαΐ και το βρακί σου, μια μαμά που τα κάνει όλα αυτά με συνέπεια, είναι Καλή Μαμά. Άκου τώρα. Δεν έχει σημασία πόση ώρα περνάει η μαμά με τα παιδάκια της σε πάρκα, πλατείες και παιδότοπους ή πόσο παίζει μαζί τους στο σπίτι, πόσο τα φροντίζει και ασχολείται μαζί τους, παρά πόσο ΔΕΙΧΝΕΙ (σε ξένο κόσμο!) ότι τα κάνει όλα αυτά. Πόσο προβάλλει σε διάφορες πλατφόρμες τη μαμαδοσύνη της και το καμάρι για τα υπέροχα παιδιά της. Που δεν αμφιβάλλει κανείς ότι είναι υπέροχα, όλα τα παιδιά είναι, ειδικά τα δικά μας, που είναι τα ομορφότερα, εξυπνότερα, ικανότερα, αστειότερα και καταπληκτικότερα παιδιά του κόσμου…

Απλώς δεν καταλαβαίνω γιατί, πρώτον, χρειάζεται προβολή των παιδιών μας και έξωθεν μαρτυρία της μεγάλης επιτυχίας που είναι τα παιδιά μας και, δεύτερον, γιατί κρίνεται μία οποιαδήποτε μαμά με βάση αυτή την προβολή, από ξένο κόσμο: το επαναλαμβάνω, επειδή οι άνθρωποι που «έθαψαν στα σχόλια» την παραπάνω μαμά δεν είναι φίλοι, συγγενείς, ούτε καν γνωστοί της. Είναι διάφοροι άσχετοι άνθρωποι, από άσχετα μέρη της Ελλάδας ίσως και του εξωτερικού, οι οποίοι χαζεύοντας στην όποια πλατφόρμα είδαν φωτογραφίες της μαμάς, πρόσεξαν ότι δεν είχε ανεβάσει αντίστοιχο αριθμό φωτογραφιών των παιδιών της και τα πήρανε στο κρανίο. Προφανώς είναι άχρηστη για να μην τα φωτογραφίζει/τραβάει βίντεο, προφανώς «έχει άλλα πράγματα να κάνει» και «βάζει τα παιδιά της σε δεύτερη μοίρα σε σχέση με τη σχέση της»… δηλαδή αυτό είναι το σκεπτικό των αρνητικών σχολίων.

Οπότε, το ένα ερώτημα είναι, πρώτον, γιατί να τη νοιάζει την όποια μαμά τι σκέφτεται και τι λέει ένα άσχετο άτομο για τη μαμαδοσύνη της; (ευτυχώς η συγκεκριμένη επώνυμη μαμά δήλωσε δημόσια ότι δεν έχει καμιά σκορδοκαίλα, και μπράβο της). Και το δεύτερο ερώτημα είναι… γιατί ακόμα και σήμερα που τόσο έχουμε προοδεύσει ως κοινωνία (τι, όχι;), γιατί υπάρχει η ανάγκη να κρίνουμε μια γυναίκα συνεχώς; Την κρίνουμε είτε κάνει είτε δεν κάνει παιδί, της ζαλίζουμε τον έρωτα για να κάνει (παιδί), κι έπειτα της τον ζαλίζουμε κι άλλο επειδή δεν είναι καλή μαμά. Δεν είναι ποτέ αρκετά καλή ως μαμά, δεν είναι όσο καλή χρειάζεται, όσο απαιτεί ο ρόλος, δεν είναι τόσο καλή ώστε να χειροκροτείται από τον «κόσμο», ή από όποιον κόσμο ψοφάει για τα σόσιαλ. Οκέι, δεν την κρίνουμε όλοι μαζί ως κοινωνία αλλά εφόσον υπάρχει μερίδα της κοινωνίας που το κάνει, και μάλιστα γραπτώς, δημόσια, με ένταση και επιθετικότητα… τα πράγματα είναι πολύ πίσω τελικά και όχι, δεν έχουμε προοδεύσει ως κοινωνία προς τη μεριά της ισότητας, και ντροπή μας.

Κάθε μαμά είναι καλή μαμά: έχω γνωρίσει δεκάδες μαμάδες, και ούτε μία (από εμάς) δεν υπήρξε κακή μαμά. Η κάθε μαμά έχει ένστικτα, τρόπους, μεθόδους και κυρίως πάρα πολλή αγάπη για τα παιδιά της. Δεν λέω ότι πρέπει να της αναγνωρίζεται της μέσης μαμάς αυτό στα σόσιαλ, τα οποία άλλωστε, αν θέλει την ηρεμία της, καλό είναι να μην την αφορούν και τρελά… λέω ότι θα έρθει μια ωραία μέρα που η οποιαδήποτε μαμά ΔΕΝ θα κρίνεται συνεχώς, ιδιωτικά και δημόσια, σχετικά με τη μαμαδοσύνη της: θα θεωρείται αυταπόδεικτο, δεδομένο, ότι κάνει μια χαρά τη δουλειά της, που δεν είναι καθόλου δουλειά, κι ότι είναι Καλή Μαμά με τα όλα της.

Στο μυθιστόρημα της Μ. Ζουμπουλάκη «Κακή νοικοκυρά, μέτρια μαγείρισσα, τουρίστρια μάνα», (εκδόσεις Παπαδόπουλος) πρωταγωνιστεί μια μαμά που κατηγορείται ότι δεν είναι αρκετά καλή μαμά…