Είμαι άντρας και το κέφι της θα κάνω

Kαταρχάς, κύριε πρόεδρε, πρέπει να σας πω ότι μόλις τώρα κατάλαβα το δράμα που έχει ζήσει ο Αδάμ. Όχι, δεν είναι άσχετο με την υπόθεσή μας, κύριε πρόεδρε, απλώς το αναφέρω γιατί θεωρώ ότι οι περιπτώσεις μας είναι ολόιδιες, σαν τις ιστορίες από την εκπομπή της Καινούργιου. Όλα της τα είχε ο μακαρίτης, αλλά αυτή ήθελε το απαγορευμένο. Άρχισαν λοιπόν τα ψέματα, τα μπερδέματα και οι παρεξηγήσεις, θέματα, παιδέματα, ζήλιες κι ενοχλήσεις όπως λέει και η Έλενα Ζευγαρά. Φυσικό επακόλουθο, ο Αδάμ δεν άντεξε τόση πίεση και έτσι έχασε το εξοχικό στον παράδεισο για μια δαγκωματιά μήλου.

Τα ίδια μου έκανε και η δικιά μου, κύριε πρόεδρε, μόνο που δεν είναι ξανθιά, ούτε καν πρωτόπλαστη. Τη γνώρισα σε μια συνεστίαση του συλλόγου αποδήμων Κατωχωριανών, χόρευε ωραία ένα τσιφτετέλι με κλαρίνο, μου άρεσε, της πρότεινα να συνεχίσουμε τη βραδιά στο City Link για να δούμε και κανένα ηθοποιό από τις «Άγριες Μέλισσες», εκείνη είπε «ωραία ιδέα» και βρεθήκαμε στο ρακάδικο «Η Λεβεντογέννα», που είχε ο ξάδερφός της ο Παυλής με τον οποίο φιλιόταν κάνα τέταρτο. «Βρε μπας και δεν είναι ξαδερφός σου;» ρώτησα διακριτικά, εκείνος έγινε θεριό ανήμερο γιατί το έχει το όνομα, μου πέταξε στο κεφάλι κάτι παγάκια και ένα ταψί καλτσούνια, στα μεγάφωνα έπαιζε ο Ψαραντώνης, η κατάσταση ήταν εντελώς αφόρητη, διαμαρτυρήθηκα και τότε μου είπαν να ξεκουμπιστώ γιατί τέτοιες προσβολές δεν τις σηκώνουν. Έφυγα, με ξαναφωνάξαν να πληρώσω τον λογαριασμό για τα καλτσούνια, το επόμενο πρωί μου τηλεφώνησε. Άλλος άνθρωπος, όλο γλύκα, «μα τι έβαλες με το μυαλό σου, με τον Παυλή μεγαλώσαμε μαζί και είναι γκέι, θέλεις να ξαναβγούμε;» Έβαλα βέτο ότι δεν θα μεγαλώσει κι άλλο με τον Παυλή, θα το δεχόταν αλλά είναι γκέι φρέντλι, ξαναβγήκαμε, ήπιαμε σπριτς με γκρέιπ φρουτ που το σιχαίνομαι, με κάλεσε στο σπίτι για να γνωριστούμε καλύτερα. Στην πολυθρόνα κοιμόταν η γιαγιά, στον καναπέ καθόταν η μαμά, ο μπαμπάς έπαιζε πρέφα με την πολύ μεγάλη της αδερφή, ο μικρός αδερφός της προσπαθούσε να σκαρφαλώσει ένα τηλεκατευθυνόμενο πάνω στο παπούτσι μου. «Λοιπόν, πότε με το καλό ο αρραβώνας», ρώτησε ο μπαμπάς, αυτόματα ξύπνησε η γιαγιά και άρχισε να κλαίει λέγοντας «Δόξα σοι ο Θεός», «μα τι είναι αυτά που λες καλέ μπαμπά», είπε εκείνη και με πήρε απ’ το χέρι για να μου δείξει το δωμάτιό της. Φιληθήκαμε, ο μικρός χτυπούσε την πόρτα με το κεφάλι του, η γιαγιά ροχάλιζε και εγώ ένιωθα ότι κάπου είχα μπλέξει, αλλά δεν ήξερα ακριβώς πού. «Εγώ είμαι κατά του γάμου», μου είπε καθώς άνοιγε το λάπτοπ της που είχε φωτογραφία το νυφικό της Έλενας Ράπτη και μετά έγειρε πάνω μου. Προέκυψε μία έντονη στύση, οπότε δεν έδωσα σημασία στα νυφικά και για να σπάσει ο πάγος είπα ότι και εγώ είμαι κατά του γάμου. Τότε εκείνη άρχισε να κλαίει, είπε με μια ανάσα «όλοι ίδιοι είστε, εκμεταλλεύεστε ένα κορίτσι και μετά το παρατάτε στους πέντε δρόμους», ομολογώ ότι έσπασα, κύριε πρόεδρε, τη χάιδεψα, την είπα «κουτό» κι αυτή με συγχώρησε. «Θα κάνουμε ένα απλό γάμο, σαν αυτό της Σάσας Μπάστα, θα φοράω μία απλή τιάρα» πρότεινε, εγώ απαίτησα να πάμε σε ένα ξωκλήσι, της άρεσε πολύ η ιδέα και είπε «ό,τι θέλεις πασά μου». Ο γάμος έγινε στη μητρόπολη, χαλιά, πολυέλαιοι, γούνες, χορωδίες, βρακοφόροι, η Ντόρα Μπακογιάννη, όλοι ήταν εκεί εκτός από τους φίλους μου που ξέχασε να τους στείλει πρόσκληση.
Οι επόμενοι μήνες ήταν πολύ όμορφοι, αν εξαιρέσουμε τα σαλιγκάρια που κάθε Κυριακή ρουφούσε ο πατέρας της, και η ευτυχία ολοκληρώθηκε με ένα υπερηχογράφημα που βρήκε ότι είναι ολόιδιος εγώ. Ανησύχησα. «Και φυσικά το όνομα εσύ θα το αποφασίσεις» είπε και ανησύχησα περισσότερο. «Τι κρίμα όμως που οι γονείς σου δεν έχουν ωραία ονόματα για να διαλέξουμε από αυτά» συμπλήρωσε. Οι ημέρες που πέρασαν μέχρι να γεννηθεί το παιδί αποτελούν ένα από τα καλύτερα δείγματα της παγκόσμιας προπαγάνδας. Θέλοντας να με πείσει ότι το Χαραλάμπης, δηλαδή το όνομα του πεθερού μου, είναι ό,τι καλύτερο μπορεί να συμβεί σε ένα μωρό, επικαλέστηκε συγγραφείς, τραγούδια, παροιμίες, στατιστικές. Στο τέλος όμως δεν πέρασε το δικό της! Το παιδί το βγάλαμε Μαριγώ-Νεφέλη, όπως τη μάνα της, γιατί το υπερηχογράφημα έχει κάνει λάθος το φύλο. Ήταν μια μικρή νίκη που αποδείχτηκε και μοναδική, κύριε πρόεδρε. Η συνέχεια ήταν μία συντριβή, μια προσωπική πανωλεθρία, ένιωθα σαν να ήμουν ο Βαρουφάκης και δίπλα να παιζόταν ο «Τζόκερ».

Γι’ αυτό σας εκλιπαρώ, κύριε πρόεδρε, μη δίνετε σημασία σε αυτά που σας λέει και μην προχωρήσετε στην έκδοση διαζυγίου. Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν τεράστια περιθώρια βελτίωσης για τη σχέση μας.

Εξάλλου, κύριε πρόεδρε, την αγαπώ.