Μίλα μου βρόμικα: Αυτός Αθήνα, εγώ Θεσσαλονίκη

Λοιπόν, Τζένη μου, εδώ και λίγους μήνες είχα γνωρίσει ένα παιδί. Ξεκινήσαμε να βγαίνουμε (εγώ φρεσκοχωρισμένη δεν ήθελα πολλά-πολλά), αλλά τελικά το πράγμα πήγε τέλεια και αρχίσαμε να το βλέπουμε αλλιώς. Εδώ το κακό δυστυχώς είναι ότι αυτός δουλεύει στην Αθήνα μόνιμα, και λόγω της δουλειάς του παίρνει ελάχιστα ρεπό (είναι σε σώμα). Έρχεται στη Θεσσαλονίκη (όπου μένω δλδ. εγώ) κάθε 2-3 μήνες. Εγώ, από την άλλη, και λόγω της καραντίνας και λόγω θεμάτων με τους δικούς μου, δεν μπορώ να πηγαίνω συχνά να τον βλέπω Αθήνα. Το προσπαθήσαμε λίγους μήνες, αλλά κάθε φορά που ερχόταν και έφευγε γινόμασταν και οι δύο χάλια. Είπαμε, λοιπόν, από κοινού να σταματήσουμε την κάθε επικοινωνία για να μη γίνει χειρότερο και δεθούμε πιο πολύ. Το θέμα είναι, όμως, ότι εγώ έχω δεθεί ήδη και τον σκέφτομαι συνέχεια, μου λείπει ακόμα και η επικοινωνία μέσω σόσιαλ, τηλέφωνα κ.λπ. Οι φίλοι μου μού λένε καλύτερα έτσι, γιατί δεν θα κρατούσε και πολύ. Μου λένε καλύτερα να γνωρίσω κάποιον, που μένει κοντά μου, γιατί όλο αυτό είναι πολύ ψυχοφθόρο και ότι κάποτε θα τον ξεπεράσω. Δεν ξέρω, τώρα, αν μου είναι τόσο δύσκολο εξαιτίας της καραντίνας και του ότι δεν έχω την ευκαιρία να γνωρίσω κάποιον άλλον, αλλά δεν είχα ξανανιώσει έτσι για κάποιον και ταιριάζαμε σε όλους τους τομείς. Τι μου προτείνεις, μανεκέν;

Τίποτα δεν σου προτείνω, γιατί ξέρουμε και οι δύο ότι κατά βάθος ξέρεις τι θέλεις να κάνεις. Αντικειμενικά δεν είναι εύκολο να φέρεις τα πάνω-κάτω αυτή την περίοδο για να βλέπεστε, οπότε οι φίλοι σου ακούγονται σαν τη φωνή της λογικής, ψύχραιμοι και με ενδιαφέρον για εσένα. Αυτό ακριβώς, που δεν είμαστε εμείς για τον εαυτό μας, όταν έχουμε ντράβαλα σαν τα δικά σου. Ο χρόνος είναι πολύ καλός γιατρός, είναι η αλήθεια. Άρα, υπομονή. Σε κάθε περίπτωση, το επόμενο διάστημα προμηνύεται μάλλον καλύτερο για τους ερωτευμένους πολιορκημένους, οπότε αν δεν καταφέρεις να τον ξεχάσεις, θα είναι πιο εύκολο να τον βλέπεις, όπου κι αν τον πάει το σώμα. Ιδανικά κοντά και στο δικό σου.