Μίλα μου βρόμικα: Δεν δίνει βάση πλέον στο τι θέλω εγώ

Αγαπητή Τζένη, είμαι πιεσμένη πολύ καιρό και νιώθω ότι δεν έχει νόημα να κάνω τίποτα πλέον. Είμαι 5 χρόνια σε σχέση με κάποιον. Γνωριστήκαμε, όταν εγώ ακόμα ήμουν 17 χρονών. Αυτός ήταν μεγαλύτερος κατά 9 χρόνια και είχε ρίζες από την Αλβανία. Παρά τη διαφορά ηλικίας, ταιριάξαμε πολύ και θέλαμε πολύ να είμαστε μαζί. Ωστόσο, οι γονείς μου δεν συμφωνούσαν με αυτή τη σχέση. Είχε δημιουργηθεί μεγάλο θέμα. Παρ' όλα αυτά, επειδή αγαπιόμασταν επιλέξαμε να είμαστε μαζί και να κρυβόμαστε για κάποιο διάστημα. Τα χρόνια πέρασαν, εγώ πέρασα σε μια σχολή, έφυγα από την πόλη μου και εκείνος μετά από 1,5 χρόνο ήρθε και με βρήκε στην πόλη που σπούδαζα. Η μητέρα μου γνώριζε πολλές από τις κινήσεις αυτές και, παρά τις αντιρρήσεις της, μου έλεγε να κάνω ό,τι θεωρώ καλύτερο αρκεί να μην παρατήσω τα θέλω μου. Ο πατέρας μου πάλι δεν ήξερε και δεν ξέρει τίποτα. Έφτασε η στιγμή, λοιπόν, που ήρθε και μου πρότεινε να συγκατοικήσουμε. Στην αρχή πήγαιναν όλα καλά, αλλά στην πορεία εμφανίστηκαν αρκετές διαφορές και μετέπειτα έρχεται και η πίεση από εκείνον. Μου λέει συνέχεια να μιλήσω στον πατέρα μου. Με έχει ξενερώσει όλο αυτό και το γεγονός ότι δεν δίνει βάση πλέον στο τι θέλω εγώ, με συνέπεια να σκέφτομαι να χωρίσω. Όμως, τον αγαπάω πολύ και δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου χωρίς εκείνον; Τι πρέπει να κάνω;

Δεν «πρέπει» να κάνεις τίποτα. Νομίζω ότι αυτά τα «πρέπει» των άλλων σε έχουν εγκλωβίσει, εξ ου και το συναίσθημα της πίεσης. Πίεση από τους γονείς, πίεση από τον φίλο σου. Πώς να νιώσεις ελεύθερη και ευτυχισμένη όταν πρέπει να ευχαριστείς μόνο τους άλλους; Εσύ τι ακριβώς θέλεις να κάνεις; Πώς περνάς καλά; Σκέψου με ηρεμία, χωρίς τις φωνές όλων των άλλων να σε καθοδηγούν. Οποιαδήποτε απόφαση κι αν πάρεις, κοίτα να στηρίξεις τον εαυτό σου μέχρι τέλους.