Μίλα μου βρόμικα: Δεν ξέρω πώς να διαχειριστώ τη νέα σχέση της μαμάς μου

Ζω κάτι τόσο κουφό που δεν μπορεί να με καταλάβει κανείς, ούτε η ίδια μου η μάνα. Λέω για τη μαμά μου, διότι αποφάσισε μετά από 20 χρόνια να χωρίσει πέρσι με τον μπαμπά μου και τελικά τα έφτιαξε φέτος με τον κολλητό της που ήταν πάντα ο μεγάλος της έρωτας και τότε δεν την άφησε η γιαγιά μου να προχωρήσουν, γιατί αυτός είχε μια δουλειά που δεν ενέκρινε τότε και τη θεωρούσε κατώτερου επιπέδου. Είμαι σχεδόν 30, όμως ντρέπομαι να μιλήσω ακόμα και στους φίλους μου. Δεν ξέρω πώς να το διαχειριστώ. 

Been there ως παιδί χωρισμένων γονιών. Όχι υπό τους ίδιους όρους και συνθήκες, φυσικά, αλλά σίγουρα με παρόμοιο σοκ. Σε κάθε περίπτωση, αρχικά να πω πως στις περιπτώσεις των διαζυγίων σέβομαι απόλυτα τις αποφάσεις των 2 μερών για το πώς θέλουν να συνεχίσουν τη ζωή τους. Φυσικά, όταν όλα γίνονται σε πολιτισμένο κλίμα και με απόλυτο σεβασμό στα παιδιά. Δεν είμαι της άποψης πως δύο άνθρωποι πρέπει να μείνουν με το ζόρι μαζί για όλη τους τη ζωή, εφόσον δεν το επιθυμούν. Μόνο εκείνοι ξέρουν πώς νιώθουν και πώς θα είναι ευτυχισμένοι. Και ποιο παιδί δεν θέλει να βλέπει τους γονείς του ευτυχισμένους, έστω και χώρια; Γνώμη μου, βεβαίως. Ας αφήσουμε, όμως, τους ανιόντες στην άκρη και ας μιλήσουμε για σένα. Είναι πολύ φρέσκο το τραύμα/ σοκ (όπως θες πες το). Δεν είναι ανάγκη να το πεις ακόμα σε κάποιον, αν δεν το νιώθεις. Άσ’ το να κάτσει μέσα σου, να δεις με τον καιρό πώς αισθάνεσαι. Βλέποντας και κάνοντας. Ίσως, θα σου πρότεινα αβίαστα να επισκεφθείς και κάποιον ψυχολόγο, αν δεις ότι το χρειάζεσαι στην πορεία.