Μίλα μου βρόμικα: Πήγα στο χωριό να δω τη μαμά μου και μου είχε κανονίσει προξενιό

Τζενάρα καλησπέρα, πήγα στο χωριό για να δω τη µάνα µου, η οποία µε έκανε προξενιό µε µια συγχωριανή. Εκεί που στρώναµε το τραπέζι για να φάµε, χτυπάει το κουδούνι και η µάνα µου φωνάζει «Επιτέλους ήρθε!», της λέω «Περιµένουµε κάποιον;» και µου απαντάει «Σου έχω µια έκπληξη!». Μπαίνει η κοπέλα µέσα, γνωριζόµαστε, κατάλαβα προφανώς από τα πρώτα λεπτά για το πού πήγαινε η κουβέντα – από τη µία ένιωθα αµηχανία και από την άλλη ήθελα να γελάσω. Το κακό είναι ότι µε έβαλε η µάνα µου να ανταλλάξουµε νούµερα. Τι να της έλεγα εκείνη τη στιγµή ότι έχω σοβαρή σχέση στην Αθήνα και δεν έχω πει τίποτα σε κανέναν; Όταν έφτασε στο τέλος του το τραγελαφικό αυτό τσιµπούσι, είπα στη µάνα µου ότι δεν µε ενδιαφέρει να γνωρίσω κάποια γιατί έχω σχέση και µου απάντησε να χωρίσω γιατί µου βρήκε κελεπούρι µε πολλά στρέµµατα. Κι όµως, αυτά ζω!

Ξεπέρασε και την αείµνηστη Βασιλειάδου η µανούλα! Έτοιµη για ελληνική ταινία του 1960. Εσύ θα κάνεις αυτό που νιώθεις κι αγαπάς. Και θα την πιάσεις τη µανούλα στο µπίρι µπίρι και λίγο από ’δω, λίγο από ’κει, θα της εξηγήσεις πως είσαι ευτυχισµένος και ασφαλής στην παρούσα κατάσταση. ∆εν υπάρχει µανούλα που δεν θα λιώσει και δεν θα συµµεριστεί στο τέλος την ευτυχία του παιδιού της. Θέλω να πιστεύω. Για το µόνο που δεν εγγυώµαι, είναι ότι δεν θα σου ζητήσει να γνωρίσει την Αθηναία «νύφη» και τότε θα αρχίσουν αυτά τα ωραία, τα φουλ αµήχανα ελληνικά σκηνικά. Καλά να περάσετε το Πάσχα, λοιπόν, αν πάτε στο χωριό!