Μίλα μου βρόμικα: Ακόμα και στην άδεια, δεν μπορώ να χαλαρώσω

Πόσο ηλίθια αισθάνομαι. Τον τελευταίο μήνα, μέτραγα αντίστροφα τις ημέρες μέχρι να έρθει η άδειά μου και τώρα που βγήκα σε άδεια, μου έχει σκάσει όλο το άγχος του κόσμου. Και δεν έχω και προς τα πού να το στρέψω. Δεν μου φταίει και τίποτα για να το αποδώσω το ρημάδι. Ένα γενικευμένο άγχος προς πάσα κατεύθυνση. Κι εγώ που περίμενα πώς και πώς πότε θα πάω διακοπές να χαλαρώσω και να κοιτάω το άπειρο από την ξαπλώστρα, τώρα έχω κλειστεί στον εαυτό μου και περνάνε οι μέρες άσκοπα χωρίς την ανεμελιά του καλοκαιριού. Τι πιστεύεις εσύ;

Πιστεύω ότι όλοι μας χρειαζόμαστε λίγες ημέρες προσαρμογής στους καινούργιους πιο χαλαρούς ρυθμούς. Και δεν το πιστεύω απλά, το έζησα κι εγώ φέτος στην αρχή των διακοπών μου. Ήμουν σε απίστευτη τσίτα, παρόλο που ήμουν σε ένα φανταστικό σκηνικό. Έχουμε, βλέπεις, συνηθίσει το τρέξιμο, τη φασαρία, την ένταση, οπότε στην «ησυχία» των διακοπών έρχονται να σκάσουν όλα. Μια Ικαρία μού χρειάστηκε και στάνιαρα. Πήγαινε κι εσύ στον αγαπημένο σου προορισμό, πάρε ένα βιβλίο, άκου καλή μουσική, κάτσε σε μια δροσερή θάλασσα και άστα όλα να έρθουν, κι όπως έρθουν θα φύγουν. Σου εύχομαι καλό καλοκαίρι!

Σε όλους σας εύχομαι καλό καλοκαίρι! Το χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ. Και τα λέμε 7 Σεπτέμβρη! Μη χανόμαστε!