Μίλα μου βρόμικα: Έχω πάθει ένα τρελό crush με τον γείτονά μου

Γεια σου Τζένη μου, σου στέλνω γιατί έχω πάθει ένα τρελό crush με τον γείτονά μου. Αυτός είναι καινούργιος σχετικά στην πολυκατοικία, μετακόμισε πριν λίγο καιρό και όταν τον αντίκρισα έπαθα λαλά, έρωτας κεραυνοβόλος σου λέω. Τα μπαλκόνια μας είναι κολλητά, ένα τζαμάκι μας χωρίζει και τώρα το καλοκαίρι, έβγαινε συνεχώς στο μπαλκόνι και τον άκουγα σχεδόν κάθε βράδυ, πότε με παρέα, πότε μόνος του να μιλάει στο τηλέφωνο. Έγινε κάτι πολύ άσχημο, μην γελάσεις... Ήμουν ένα βράδυ στο μπαλκόνι, ήταν και αυτός δίπλα και εκεί που έπινα την μπίρα μου, ένιωσα μια ξαφνική αδιαθεσία και πώς να στο πω δεν μπόρεσα να το συγκρατήσω, η αδιαθεσία ήταν στομαχικής φύσεως. Νομίζω καταλαβαίνεις. Εκείνα τα δευτερόλεπτα, ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί, είμαι σίγουρη ότι το άκουσε, γιατί μιλούσε εκείνη την ώρα έξω. Νιώθω τρομερή αμηχανία κάθε φορά που ανοίγω την εξώπορτα, μην τον πετύχω πουθενά.

Έχω τοποθετηθεί εγώ, παιδιά, πάμπολλες φορές για το timing! Πολύ κομβικό το άτιμο. Αντιλαμβάνομαι το awkwardness του σκηνικού σε έναν βαθμό, αλλά δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου. Τι να κάνουμε τώρα; Σε όλους έχει συμβεί, συμβαίνει και θα συμβεί. Πιστεύω θα ξεχαστεί αργά ή γρήγορα, αν όντως το άκουσε, γιατί δεν είμαστε και σίγουροι. Προτείνω να ξεκολλήσεις και να βρεις ξανά το θάρρος για να έρθετε πιο κοντά, αφού σου αρέσει! Πήγαινε καμιά μέρα και ζήτα με το πατροπαράδοτο κλισέ κανένα αυγό, λίγο καφέ, λίγη ζάχαρη, να γελάσετε, να το ξεχάσετε και ό,τι ήθελε προκύψει από εκεί και πέρα.