Προσπαθώ να του μιλήσω, αλλά δεν του παίρνω εύκολα κουβέντες
Οι μπαμπάδες των φίλων του γιου μου, Άρη
Είμαι ο μπαμπάς του Άρη. Θέλεις να γίνουμε φίλοι;
Ως μπαμπάς, ο αγώνας μου στον στίβο της κοινωνικοποίησης είναι μαραθώνιος κι όχι σπριντ
Καθώς ο Άρης είναι μοναχοπαίδι, γεννημένος το 2019 -άρα ξεπετάχτηκε στη μοναξιά του Covid κι εμείς, οι γονείς του δουλεύουμε κι από το σπίτι, αποφασίσαμε να πάει από πολύ νωρίς στον παιδικό σταθμό. Από τα δυο του σχεδόν χρόνια μέχρι σήμερα που είναι πεντέμισι ετών, τα πρωινά φεύγει, τα δεκατιανά τα τρώει στον παιδικό, προνήπιο και τώρα στο νήπιο, ενώ τα Σαββατοκύριακα τα πάρτι διαδέχονται τα playdates, τις ταβέρνες και τα γενέθλια πάρτι, όταν δεν έχουμε κανονίσει οι γονείς να πάμε όλοι μαζί εκδρομή.
Σε αυτό το τερέν κοινωνικοποίησης, δεν εξασκείται μόνο ο Άρης αλλά κι εμείς. Όταν γεννήθηκε ο Άρης κι άνοιξε ένα νέο σύμπαν, το οποίο αρχίσαμε να αχνοπατάμε, τα παιδικά πάρτι, μου δημιουργούσαν στρες πριν καν μας προσκαλέσει κάποιος. Τι θα λέω, πώς θα συστηθώ, τι κοινό έχω με άλλους μπαμπάδες. Η δουλειά μου περιλαμβάνει γενναίες δόσεις κοινωνικότητας και κάπως έχω καταφέρει να ανταποκρίνομαι. Στα παιδικά πάρτι όμως; Εκεί το social anxiety ήξερα ότι θα πολλαπλασιαζόταν. Είμαι ένας εσωστρεφής ενήλικας παγιδευμένος στον μανδύα του εξωστρεφούς που καλύπτει την αμηχανία του με χιούμορ. Ή σιωπά.
Είμαστε οι μπαμπάδες του πάρκου. Μπαμπάδες που μπορεί να βλέπουν τα παιδιά λίγο πριν κοιμηθούν διότι αργούν να γυρίσουν από τη δουλειά, μπαμπάδες που τα πηγαίνουν το πρωί στο σχολείο για να έχουν χρόνο να συζητήσουν, για να έχουν χρόνο μαζί τους. Θέλει κόπο για να χτίσεις σχέση με το παιδί σου, να είσαι παρών στα διαδικαστικά και στα διασκεδαστικά, να δίνεις αξία σε ό,τι έχει αξία για εκείνα. Οι φίλοι τους είναι οι πρώτοι πυλώνες κοινωνικοποίησης τους μετά τα αδέρφια και το πάρκο. Μαζί έρχονται και οι γονείς τους. Κι ο χρόνος σας επιμερίζεται. Μοιράζεσαι τον χρόνο σας μαζί τους.
Θα συμπαθήσεις γονείς περισσότερο από ό,τι το παιδί σου συμπαθεί το δικό τους. Θα συναναστραφείς γονείς παιδιών που δεν συμπαθείς. Είτε τους γονείς ή τα παιδιά. Ή και τα δυο. Θα πας διακοπές με τους γονείς των φίλων των παιδιών σου. Θέλεις δεν θέλεις. Είμαι τυχερός που όσες φορές έχει τύχει να το κάνουμε, και ήθελα και πέρασα εξαιρετικά. Θα μπεις σε γκρουπ στο Whatsapp που έχουν ημερομηνία λήξης μέχρι το επόμενο τριήμερο, στο οποίο δεν θα συμμετέχετε. Θα γελάσεις πιο δυνατά με αστεία που κατά τα άλλα θα άφηνες να ξεθυμάνουν. Είναι όμως οι μπαμπάδες των φίλων του γιού σου και πρέπει να βρεις κοινό τόπο. Θέλεις- δεν θέλεις, θα περάσεις σε νέα στάδια χτισίματος σχέσεων, που, προσωπικά, ως σχεδόν πενηντάχρονος πια, έχω καιρό να κάνω. Από το πώς πληρώνουμε στην ταβέρνα στο πώς διαχειριζόμαστε τις κρίσεις των παιδιών, κάθε λεπτό, ένα νέο βήμα χτίζει τις σχέσεις. Είναι μια νέα πραγματικότητα, την οποία ο Άρης παρακολουθεί κι απολαμβάνει: όσο αναπτυσσόμαστε, αναπτύσσεται κι εκείνος.
Οι γονείς μας δεν γνώριζαν τους γονείς των φίλων μας. Δεν τους συναναστρέφονταν. Τα παιδικά πάρτι δεν ήταν πάρτι ενηλίκων με μπουφέ, κρασιά και μια πινιάτα για τα παιδιά. Διότι όταν ήμουν μικρός, η πλατεία και ο δρόμος ήταν η αρένα μας. Δεν κόβαμε τούρτες πολυόροφες και τα πάρτι ξεκίνησαν όταν μπορούσα να πηγαίνω μόνος. Σε κάποια με καλούσαν, σε κάποια όχι. Σε κάποια περνούσα καλά, σε κάποια όχι. Σε κανέναν πάντως δεν είχαν έρθει οι γονείς μου και ποτέ δεν είχαν κανονίσει play date αφού η γειτονιά αντικαταστούσε παιδότοπους και δραστηριότητες.
Ως μπαμπάς δοκιμάζεται συχνά η ικανότητά μου για κοινωνικοποίηση, βγαίνω από τις ζώνες ασφάλειάς μου. Πάνω που έχεις ισορροπήσει, ένας νέος φίλος του Άρη, οι γονείς του, ένα πάρτι που δεν ξέρεις κανέναν, μια νέα δραστηριότητα που θα σε φέρει στις ίδιες κερκίδες με ανθρώπους που δεν γνωρίζεις. «Θα παίξεις σουτάκια;», με ρωτούν. Μα έχω να το κάνω από το γυμνάσιο. «Θα έρθετε μετά στην ταβέρνα;». «Να έρθει ο Άρης να παίξουν;». Όλα θα γίνουν. Οι μπαμπάδες είναι οι σύμμαχοί μας, οι αρωγοί και οι νέοι φίλοι μας. Τώρα πια ξέρω να αναγνωρίζω εκείνους που δεν αισθάνονται άνετα. Που δεν μπορούν να θυμηθούν τα ονόματα όλων των άλλων μπαμπάδων, να τα ταιριάξουν με το παιδί ή τα παιδιά τους. Μπορεί για κάποιους να μην έχω όνομα, αλλά να, περνάμε μέρες ολόκληρες σε συνελεύσεις, ενημερώσεις, παιδικές χαρές. Είμαι ο μπαμπάς του Άρη. Θέλεις να γίνουμε φίλοι;