Happy και χάπι end

Έφυγε… Άφησε μόνο το άρωμά του στα σεντόνια και το παράπονο ότι δεν ήταν αρκετό. Η κοπέλα στο φαρμακείο με κοίταξε με ένα βλέμμα γεμάτο οίκτο καθώς ζητούσα «το χάπι της επόμενης μέρας». «Ξέρεις ότι δεν πρέπει να το παίρνεις συχνά ε; Το έχεις ξαναπάρει;» ρώτησε. «Όχι» αποκρίθηκα χωρίς να βγάλω τα μεγάλα μου μαύρα γυαλιά.

Αισθάνθηκα σαν τις βουλιμικές που ξέρουν ότι το υπερβολικό φαγητό δεν καλύπτει τα ψυχολογικά τους κενά, όμως ανοίγουν το ντουλάπι για να βρουν παρηγοριά σε μία συσκευασία πατατάκια-γίγας. Ενώ φλέρταρα με μία ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, αντί να σταματήσω αυτό που κάνω συνέχισα τη σχέση με τον παντρεμένο πρώην. Και να λοιπόν βρισκόμουν μπροστά στη λύση έκτακτης ανάγκης για να αποφύγω τα χειρότερα. Κατάπια το χάπι με μία αίσθηση ανακούφισης.

Τι ωραίος ο σύγχρονος πολιτισμός! Υπάρχει ένα χαπάκι για το καθετί: χάπι για να μη μείνεις έγκυος, χάπι που σου φτιάχνει τη διάθεση, χάπι για καλύτερο σεξ. Όμως όλα τα μεγάλα κορίτσια ξέρουν πώς κάθε φάρμακο έχει παρενέργειες, πράγμα που κατάλαβα βίαια έξι μέρες μετά, όταν άρχισα να αιμορραγώ για δεύτερη φορά μέσα στον ίδιο μήνα.

Τρομαγμένη πήρα τηλέφωνο τον Κ. και τον παρακάλεσα να έλθει να μείνει σπίτι μου για να μπορέσει να με πάει στο νοσοκομείο, «αν χρειαστεί» (η γιατρός είπε ότι ήταν μία φυσιολογική παρενέργεια του χαπιού αλλά είμαι από αυτές που νιώθουν ετοιμοθάνατες με το παραμικρό). Εμφανίστηκε λίγη ώρα αργότερα, κρατώντας μία τούρτα σοκολάτα και θυμίζοντάς μου για μία ακόμη φορά γιατί κάθε γυναίκα επιβάλλεται να έχει έναν αφοσιωμένο gay φίλο. Με βρήκε με πρησμένα μάτια¸ casual ντύσιμο και μπότες Ugg (άλλη μία απόδειξη ότι δεν ήμουν καλά). «Μελίνα, πρέπει να σταματήσεις να το κάνεις αυτό στον εαυτό σου, πρέπει να φύγεις από αυτή τη σχέση» επανέλαβε, ανάβοντας ένα τσιγάρο.

«Πρέπει να φύγω από αυτή τη σχέση» είπα στον εαυτό μου το επόμενο πρωί, καθώς κοιταζόμουν στον καθρέπτη. Ο Απόλυτος πάλι Άφαντος. Του έστειλα μήνυμα για να του πω ότι δεν ήμουν καλά και ότι είχα πάρει το χάπι της επόμενης μέρας. Συνέχισε να είναι Άφαντος και το επόμενο πρωί, σα να είχε κάνει σεξ με μία πόρνη, που δε σήμαινε τίποτα για εκείνον. Για πρώτη φορά μέσα στους τρεις μήνες της επανασύνδεσης, reality bites. Δεν είμαι τίποτα περισσότερο από περιστασιακό, παράνομο σεξ, το οποίο μάλιστα επιμένει να μου ζητάει να το κάνουμε χωρίς προφυλακτικό. Δεν έχω ψυχή, υπόσταση, φόβους, ανάγκες, επιθυμίες, τουλάχιστον όχι για εκείνον. Το πόδι μου πατούσε πλέον στην κόκκινη γραμμή του αυτοσεβασμού μου. Εγώ που πάντα πίστευα ότι η αυτογνωσία και η αυτάρκεια είναι οι πιο σημαντικές αρετές, βρισκόμουν ξαφνικά εξαρτημένη από έναν άνθρωπο που μου έδινε την ίδια αξία με ένα σφουγγαρόπανο.

«Μελίνα, αυτός θα σου καταστρέψει τη ζωή. Θα μείνεις μόνη και αυτός δεν πρόκειται να χωρίσει». Η φίλη μου η Σ. με κοιτούσε επικριτικά πάνω από μία κούπα ζεστής σοκολάτας. Είχε φτάσει πλέον η ώρα. Όταν οι γύρω σου σε λυπούνται κι εσύ η ίδια λυπάσαι τον εαυτό σου πρέπει να φύγεις. Αποφάσισα να μην του πω τίποτα και απλώς να εξαφανιστώ. Δεν άντεχα την απάντηση σε επώδυνες ερωτήσεις όπως «Γιατί παντρεύτηκες;» και «Γιατί δεν παίρνεις διαζύγιο;» ή ακόμη χειρότερα «Τι είμαι εγώ για σένα;». Και ακόμη χειρότερα δεν άντεχα να σκέφτομαι ότι ο επόμενος σκελετός που θα βγει από τη ντουλάπα θα είναι να ανακαλύψω ότι θα γίνει πατέρας, ενώ εγώ θα κατοικοεδρεύω στο 12 συννεφάκι δεξιά, πιστεύοντας ότι με αγαπάει. Συνέβη ακριβώς το ίδιο σε μία γνωστή μας και εμφανίστηκε στο γραφείο του ηθικού αυτουργού ουρλιάζοντας και σπάζοντας ότι έβρισκε μπροστά της. Νομίζω όμως ότι είμαι πολύ γλυκιά για να κάνω κάτι τέτοιο.

Καθώς έκλεινα την πόρτα στο μικροσκοπικό μου διαμέρισμα, ένιωθα επιτέλους ασφαλής και ελεύθερη. Πόσο λάθος μας μεγάλωσαν τελικά οι μαμάδες μας! Μας έμαθαν ότι είμαστε γυναίκες μόνο δίπλα σε έναν άνδρα και δεν μας έμαθαν να κερδίζουμε τη ζωή μας μόνες μας. Δεν μας έμαθαν να μην αναζητούμε σε άλλους αυτό που δεν υπάρχει μέσα μας. Ξαφνικά, σαν από θεία επιφώτιση, ένιωθα ότι η ζωή μου θα είναι καλύτερη χωρίς έναν άνδρα που δε με αγαπά και που με κάνει να αισθάνομαι δεύτερη. Μέσα σε εκατομμύρια γυναικείες ψευδαισθήσεις για το happy end αποφάσισα ότι πραγματικά ευτυχισμένη είναι η γυναίκα που αισθάνεται υπέροχη. Και αυτό είναι μία εσωτερική δύναμη που δεν πηγάζει από κανέναν άνδρα.

Στο μεταξύ ο επίσης παντρεμένος Π. του περασμένου καλοκαιριού ξανα έκανε comeback ζητώντας μου να βγούμε οι δυο μας. Ενώ, ο πολύ όμορφος και κατά τ’ άλλα συμπαθής Χ. απεδείχθη και πολύ παντρεμένος, αφού ρώτησα έναν κοινό γνωστό για εκείνον. Η γυναίκα του Π. είναι παντρεμένη και εκείνος την κοροϊδεύει, το ίδιο και η γυναίκα του Χ. και η γυναίκα του Απόλυτου. Το happy end τους ήταν κίβδηλο. Το δικό μου Χάπι End είναι αληθινό, αυθεντικό και δικό μου. Άραγε ποιο από τα δύο πονάει περισσότερο;