Σαμουήλ - Πελοσώφ: Bάζω το ύφασμα, βάλε τη μοδίστρα

Στους παράξενους καιρούς που διαβαίνουμε, το ρούχο και το παπούτσι κοστίζουν πιο φτηνά από τα χρειώδη και αναγκαία του σούπερ μάρκετ, μη σου πω και από το μπρόκολο. Με πρόχειρο υπολογισμό, τα 60 ευρώ που δίνω κάθε εβδομάδα στα τελειώματα της λαϊκής όταν οι τιμές κατηφορίζουν, αντιστοιχούν σε 15 σακάκια από το αγαπημένο μου outlet των Ιλισίων, με 3 δερμάτινα και μια γούνα από το βιντατζάδικο της καρδιάς μου, με ενάμισι μπουφάν χιονιού και πολικών θερμοκρασιών από τα Zara, με δυό ζευγάρια μποτάκια από το Stradivarius και με εξίμισι μακό από το Bershka. Οι εποχές που η μαμά μου ξεφύλλιζε τόνους από πατρόν του Burda και περνούσε μήνες διαβουλεύσεων με τη μοδίστρα μέχρι να αποφασίσει να ράψει το ταγιέρ που θα κρατούσε μια ζωή, για να το περάσει κληρονομιά σε δέκα τουλάχιστον επερχόμενες γενιές, φαντάζει εξωπραγματική, όσο και η τιμή της μοδίστρας που αναλάμβανε να φιλοτεχνήσει το sur mesure, αθάνατο καλλιτέχνημα. Στην εποχή της ταχύτητας, τα ρούχα μας αντέχουν όσο δέκα πλύσεις στο πλυντήριο, η λέξη «μοδίστρα» μας ακούγεται σαν διάλογος σε κορεατική ταινία και καμιά μας δεν κοιμάται με τον καημό να ράψει το αθάνατο παλτό. Και όμως, τα υφασματάδικα κάτωθεν του Συντάγματος, αλλά και σε κάθε γειτονιά, επιμένουν να χρωματίζουν τους γκρίζους δρόμους μας όσο και αν ισχύει το εξής παράλογο: όταν ένα έτοιμο φόρεμα κοστίζει 25 ευρώ, ένα μέτρο ύφασμα μπορεί να κοστίζει ως και 60 και σε ενημερώνω πως με ένα μέτρο δεν ράβεις ούτε μανίκι–χώρια τα μοδιστρικά. Τι λόγο ύπαρξης έχει, λοιπόν, όλη αυτή η ποικιλία σε μαγικά και πολύχρωμα τόπια;

Παράλληλα με το έτοιμο/αναλώσιμο ready made, επιστρέφει η μόδα του χειροποίητου, του μοναδικού, του «κομματιού» που θα ξεχωρίσει ξεχωρίζοντας και εσένα από τον σωρό με τις ομοιόμορφα ντυμένες από τις βιτρίνες της μεγάλης αλυσίδας, μια νέα γενιά κοριτσιών που αντιμετωπίζει το ντύσιμο σαν δήλωση μιας ξεχωριστής και ενίοτε θεατρικής προσωπικότητας. Αυτά τα κορίτσια μοιράζονται ανάμεσα στα βιντατζάδικα αλλά και τα υφασματάδικα, όπου θα ξετρυπώσουν αυτό που ποθεί μόνο η δική τους καρδιά και άλλη καμία. Τα σεμινάρια κοπτικής-ραπτικής αναβιώνουν ώρες δόξας και αιχμής – δύσκολο πια να βρεις θέση ανάμεσα στις καινούργιες μαθήτριες, που δεν φιλοδοξούν το μεροκάματο της παλιάς κοπτοραπτούς, απλώς άλλη μια θέση στον νέο, μοδάτο DIY πλανήτη.

Όμως, στου Σαμουήλ-Πελοσώφ, το δικό μου αγαπημένο υφασματάδικο της Καλαμιώτου, δεν συναντώ μόνον αυτά τα κορίτσια, αλλά όλων των λογιών και όλων των ηλικιών, από 15 ως 85. Μια επίσκεψη στον Παράδεισο των Κυριών Πελοσώφ, μπορεί να μου φάει μισή μέρα, διότι όχι μόνον θα χαθώ στους δαιδαλώδεις διαδρόμους με της λογής ξελογιάστρες πραμάτειες, αλλά αντιστοίχως θα χαθώ και σε απέραντες συζητήσεις με τις υπόλοιπες πελάτισσες, διότι αυτά τα μαγαζιά λειτουργούν λίγο σαν μασονικές στοές, σαν γιάφκες όπου συναντιόμαστε όλες οι προκομμένες, ανταλλάσοντας ιδέες και απόψεις, μυστικά και αλήθειες, τεχνικές και έξυπνα κόλπα. Κορίτσια του θεάτρου, των κοστουμιών και των σκηνικών, κορίτσια που θέλουν να σκαρώσουν το κοστούμι της Αποκριάς ή του θεματικού πάρτι, γιαγιάδες που ράβουν την προίκα του επερχόμενου εγγονιού, η μαντάμ που αλλάζει καλύμματα στο καθιστικό της Μυκόνου, εγώ που ψάχνω ύφασμα για τακεντητά μαξιλάρια μου, η ντιζέζ της πίστας που ψάχνει λαμέ για την πιο γκλίτερ γκλαμ τουαλέτα, άλλη που θέλει ένα φλοράλ τσίτι να ντύσει ένα κουτί, μια παράλληλη που θέλει να ράψει τραπεζομάντιλο για 25 νοματαίους –«τα αγοραστά τα κάνουν τσουρούτικα»–, μια παρα-παράλλη που θέλει να φτιάξει μαξιλάρια ύπνου από κοτόν βεριτάμπλ γιατί είναι αλλεργική στα συνθετικά, αυτή που αλλάζει ύφασμα στον καναπέ, εκείνη που θέλει να δώσει μια ποπ νότα στην πολυθρόνα που κληρονόμησε από τη γιαγιά, η ντεκορατρίς που ψάχνει να ντύσει ένα αμπαζούρ και η μέλλουσα νυφούλα που αναζητά το παραμυθένιο νυφικό. Ο κόσμος ράβει και ράβεται και μεις δεν το ξέραμε. Και ο Πελοσώφ έχει και του πουλιού το γάλα σε ύφασμα για τουαλέτες, καθημερινά μοντελάκια, υφάσματα για το σπίτι, κρετόν για καναπέδες, υφάσματα επιπλώσεων, για λευκά είδη, για νυχτικά και χουχουλιάρικα γουνάκια για χειμωνιάτικα ρομπάκια. Έχει καλές τιμές, έχει και ρετάλια και βίντατζ υφάσματα και προσφορές.

Έχει και ένα μυστικό. Αν περάσεις ως άσχετη το κατώφλι του, μπορεί και να φύγεις σχετική. Γιατί αυτά τα μαγαζιά, λειτουργούν κυρίως σαν έμπνευση. Πίσω από τα τόπια, κυκλοφορούν ιδέες που δεν περνούσαν καν από το μυαλό σου πριν, γιατί όλοι κρύβουμε τη δημιουργία μέσα μας, ακόμη και χωρίς να το ξέρουμε. Αν συναντηθείς με το σωστό ύφασμα, φεύγεις βγαίνοντας αγκαλιά με το επόμενο χόμπι που θα γίνει πάθος σου. Θα έχεις ομορφιές φτιαγμένες από τα δικά σου, πολύτιμα χέρια.

Σαμουήλ-Πελοσώφ, Καλαμιώτου 15, 2103224883