We are Orphans 1618 and We Design Wooden Bags

Μακρύ, καυτό, θεσσαλικό καλοκαίρι. Ανάβει η άσφαλτος και φλέγονται οι δρόμοι, εδώ Λάρισα, στο εργαστήριο των Orphans 1618. Άραγε πώς αντιδρά το ξύλο, πρώτη ύλη με βάση το οποίο κατασκευάζουν τα περίφημα σακίδια, τσάντες και πορτοφόλια τους, που ήδη συζητώνται και πέρα από τα σύνορα του νομού τους; Πόσο σκάει, πόσο διαστέλλεται, πόσο μπαφιάζει κι αυτό αλλά και οι τεχνίτες-αρτίστες χειριστές του;

Γιατί ο Κωνσταντίνος και η Μαρία Χαδουλού, αδέλφια, σωστά κατάλαβες, εδώ και έναν χρόνο και υπό την ετικέτα-μπράντα Orphans 1618, το ξεκαθαρίζουν: we are orphans and we design wooden bags. Πανιά, ξύλα, ψαλίδια, κόφτες, δέρματα, επεξεργασμένα ξύλα και αισθητικά όνειρα που γίνονται πράξη, παίρνουν σχήμα και φόρμα, μιξάρονται με μέταλλα και μέσω μιας ολόδικιάς τους D.I.Y. γραμμής παραγωγής, ταξιδεύουν ως τσάντες στους ώμους ή ως πορτοφόλια μέσα στις τσάντες.

Μπαφιάζω θα πει σκάω! Και δεν μιλάμε μόνο για τις θερμοκρασίες της ζέστης που αναφλέγονται και αναφλέγουν την πόλη τους, άρα κι αυτούς, μα και για τα όνειρά τους. Στην Ελλάδα της κρίσης και στην πόλη με τους καφέδες και τον μύθο της πρωτοπορίας, μόνο όμως στη μαζική εστίαση, άντε και στην μπάλα και το στιλ εισαγωγής, μιας και η Λάρισα είναι μια πόλη που τα φοράει τα σινιέ και τα επώνυμα τα αμερικανοευρωπαϊκά ρούχα της, ο Κωνσταντίνος και η Μαρία ίσως να βάζουν διπλό στοίχημα. Πρώτα να τα καταφέρουν και να μεγαλώσουν τον κύκλο δημιουργίας αλλά και πωλήσεων της εταιρίας τους, που ξεκίνησε στον καιρό της εσωστρέφειας και του οικονομικού κραχ, και δεύτερον να παραμείνουν στην περιφέρειά τους και  να μην μεταναστεύσουν, μιας και όλοι το γνωρίζουμε: σε ό,τι έχει να κάνει με τις τέχνες, άρα και κατ’ επέκταση με τη μόδα, τα αξεσουάρ και το design, οι επαρχίες εκδηλώνουν μια πεισματικά σνομπ εμμονή και δεν εκτιμούν τα «δικά» τους παιδιά, ενώ θεωρητικά θα έπρεπε να συμβαίνει το αντίθετο.

Γιατί, πραγματικά οι Orphans 1618 έχουν κάτι σπαρταριστά καινοτόμο και στιλιστικά όμορφο και ξεχωριστό, έτσι όπως χαζεύω τη συλλογή τους και περιπολώ επί του καταλόγου τους. Και μαζί μου, πέρα από μερικά «γιατί» με τα οποία τους πυρπολώ και μου απαντούν, κρύβω και την ελπίδα πως θα τα καταφέρουν, παραμένοντας στον τόπο τους, αλλά σκοράροντας παντού όπου μπορούν να φτάσουν μέσω του e-shop ή του δικτύου διανομής που στήνουν οι δημιουργίες τους. Πάμε συνέντευξη αλλά και ψηφιακή πασαρέλα!

Γιατί Orphans1618 και όχι like bro and siss 1985; Είναι κάτι που δεν διαλέξαμε αλλά μας φορέθηκε σαν ταμπέλα. Και εμείς απλά επιλέξαμε να αυτοσαρκαστούμε και να το μετατρέψουμε από ταμπέλα σε brand identity. Περνώντας το μήνυμα ότι μπορεί ένα γεγονός να επηρεάσει έναν άνθρωπο αλλά δεν χρειάζεται και να τον στιγματίσει.

Γιατί… And we design wooden bags και όχι And we design wooden furniture or shoes, or whatever; Το ξύλο γενικά είναι συνυφασμένο με την κατασκευή επίπλου αλλά εμείς τολμώντας να δημιουργήσουμε ένα χρηστικό αντικείμενο μόδας και καθημερινότητας θέλουμε να δείξουμε ότι σαν υλικό έχει τόσες δυνατότητες και συνεπώς μπορεί να έχει κι άλλες χρήσεις. Ξεκινώντας κάποιος να δουλεύει με το ξύλο και ψάχνοντας τρόπους να το μεταμορφώσει, ανακαλύπτει όλες τις εκπληκτικές του ιδιότητες, τις ιδιοτροπίες αλλά και τις ομορφιές. Είναι άπειρες οι τεχνικές με τις οποίες μπορείς να δημιουργήσεις ένα ιδιαίτερο προϊόν εμπνεόμενος ακόμη και από το ίδιο το ξύλο.

Γιατί με ξύλο, μέταλλα, δέρμα και ύφασμα ως πρώτη ύλη και όχι, ας πούμε, με βινύλιο; Η επιλογή του συγκεκριμένου υλικού ήταν πολύ συνειδητή και συνυφασμένη με την πρόκληση που σου δημιουργεί η επεξεργασία ενός τέτοιου υλικού αλλά και ο βαθμός δυσκολίας που αυτό ενέχει. Όσο για τα υπόλοιπα υλικά με τα οποία δένονται οι τσάντες μας, ήταν και αυτά συνειδητές επιλογές γιατί θέλαμε υλικά που να πλαισιώνουν το ξύλο αλλά να αναδεικνύουν τη ζεστασιά και τη φινέτσα του ως υλικό. Παρ’ όλα αυτά είμαστε πάντα ανοιχτοί σε νέες προκλήσεις, εφευρετικοί και με τάσεις για πειραματισμό και εκκεντρικότητα.

Γιατί η γραμμή σας φλερτάρει με τις αρμονίες και τον δημιουργικό συγκερασμό κινημάτων τέχνης και όχι με το χάος και την αποδόμηση; Όσον αφορά την αρμονία αυτό επεξηγείται και μέσω του brand name μας, όπου ο αριθμός φ 1.618 αντικατοπτρίζει ακριβώς αυτό, δηλαδή την ισορροπία. Από κει και έπειτα, είμαστε πολύ υπέρμαχοι της τάξης μέσω της αταξίας αλλά και της γεωμετρίας, γι’ αυτό και σήμα κατατεθέν του brand μας είναι αυτά τα χαρακτηριστικά γεωμετρικά μοτίβα που χρησιμοποιούνται και εφαρμόζονται στις τσάντες μας πρωτίστως αλλά και τις επαγγελματικές κάρτες, το site μας και ό,τι αποτελεί κομμάτι της εταιρικής μας ταυτότητας και μας χαρακτηρίζει. Έπειτα θέλουμε να επικοινωνήσουμε τόσο στον κόσμο που θέλει να μάθει για μας αλλά και σ’ αυτόν που έχει ήδη πειστεί από την εταιρική μας φιλοσοφία, ότι τα δημιουργήματά μας θέλουμε να αποτελούν “wearable art”. Στόχος μας είναι δηλαδή να περάσουμε στον κόσμο ότι αν μπει στη διαδικασία να αγοράσει ένα δικό μας προϊόν, ότι αγοράζει κάτι που του καλύπτει μια συναισθηματική του ανάγκη και μπορεί να μετατραπεί σε κάτι που θα αγαπήσει, θα δεθεί μ’ αυτό. Αυτό προάγουμε και θέλουμε να προάγουμε σαν εταιρία, ότι δεν βλέπουμε κάποιον σαν πελάτη, που οκ είναι και αυτό, αλλά ότι θέλουμε να δημιουργήσουμε μαζί του μια μορφή επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης που εμάς θα μας κάνει καλύτερους και τον εκάστοτε ιδιοκτήτη μιας τσάντας ικανοποιημένο με την αγορά του και τις παροχές όπου αυτή πλαισιώνεται. Γι’ αυτό και ενώ μετράμε πλέον 2 collection και μια συλλεκτική τσάντα, η κάθε τσάντα κατασκευάζεται κατόπιν παραγγελίας και ακολουθείται από έναν κωδικό μοναδικότητας με τον οποίο ο ιδιοκτήτης της έχει τη δυνατότητα να την επιστρέψει για συντήρηση αυτού του ζωντανού οργανισμού, που ονομάζεται ξύλο. Καθώς επίσης, αν κάποιος δεν καλύπτει πλέον τη συναισθηματική του ανάγκη με το προϊόν που έχει αγοράσει, τον καλούμε να το επιστρέψει σε εμάς, να του παραχωρηθεί μια έκπτωση για αγορά νέου προϊόντος αν και εφόσον το επιθυμεί και να διατεθεί η παλιά του τσάντα ως vintage κομμάτι. Μακρηγορώντας βέβαια αλλά καταλήγοντας, όλες μας οι κινήσεις αλλά και οι βάσεις στις οποίες έχουμε χτίσει τη φιλοσοφία μας, είναι προσεκτικά μελετημένες και επιλεγμένες ώστε να οδηγούν στην τέχνη και την ισορροπία που αυτή προάγει και όχι στο χάος.

Γιατί Λε Κορμπιζιέ, κονστρουκτιβισμός και Bauhaus και όχι Andy Warhol, strictly pop culture και glitch art; Form follows function. Όσα προάγουν τα εν λόγω κινήματα και οι εκπρόσωποί τους χαρακτηρίζονται από αισθητική και λειτουργικότητα. Αυτό προσπαθούμε να κάνουμε και εμείς. Θέλουμε τα δημιουργήματά μας να διέπονται από την ισορροπία ανάμεσα στην ομορφιά, την καλαισθησία (οκ, υποκειμενικό) και τη χρηστικότητα (οκ, και πάλι υποκειμενικό). Παρ’ όλα αυτά είναι αντικείμενα καθημερινής χρήσης, συνεπώς λειτουργικά από άποψη σχεδιασμού αλλά και με ένα φινετσάτο αισθητικό αποτέλεσμα. Τώρα όσον αφορά την pop art, εκπληκτικό κίνημα, με μια δόση όμως υπερβολής κατά τα γούστα μας. Προς αποφυγήν παρεξηγήσεως θεωρούμε ότι αντικειμενική ομορφιά και αισθητική δεν υπάρχει, συνεπώς θαυμάζουμε κάθε μορφή τέχνης. Αλλά είναι άλλο πράγμα ο θαυμασμός και ο σεβασμός και άλλο το τι ταιριάζει στον καθένα. Εμάς απλά μας εκφράζουν οι λιτές γραμμές και οι φόρμες, όπου το αποτέλεσμα μιλάει από μόνο του.

Γιατί η αισθητική σας παραπέμπει σε kind of vintage και όχι σε furura ή Allien Narion μεταμοντερνιτέ; Κατά μια έννοια θα μπορούσαμε να πούμε ότι είμαστε vintage τύποι. Πάντα είχαμε μια ροπή και μια τάση στο παλιό, το οποίο έχει μια άλλη αίγλη, μια άλλη αξία, διαχρονική. Συν του γεγονότος, ότι τίποτα δεν αξίζει να πετιέται εφόσον μπορεί να μετασχηματιστεί σε κάτι άλλο και να επαναχρησιμοποιηθεί, να ξαναπάρει ζωντάνια.

Γιατί handmade και από τη Λάρισα κι όχι μαζική βιομηχανική παραγωγή στη Βουλγαρία, που είναι τόσο εύκολο πλέον; Όλα αυτά που προσπαθούμε να εδραιώσουμε ως Brand (αν τα καταφέρνουμε ορθώς και εκτιμάται ο χρόνος θα δείξει) πηγάζουν από την αξία της μοναδικής δημιουργίας και της επιμονής να σταθείς στον τόπο σου και να παλέψεις να κάνεις κάτι διαφορετικό και πρωτότυπο. Αν λοιπόν χαθεί το handmade και η Ελλάδα, χάνεται αυτόματα η μοναδικότητα και η πρωτοτυπία. Από την αρχή αυτού του εγχειρήματος δεν ήταν στόχος μας να γίνουμε viral μόδα που θα ξεχαστεί. Προφανώς και θέλουμε να πουλήσουμε ας μην κοροϊδευόμαστε ειδάλλως δεν θα κάναμε και εταιρία, αλλά πρωτίστως μας ενδιαφέρει να καταλάβει ο κόσμος για ποιο λόγο προάγουμε ότι προάγουμε ως Brand.

Γιατί στον καιρό της κρίσης παίζετε άφοβα στο γήπεδο της εξωστρέφειας και του επιχειρηματικού ρίσκου, αντί να βολευτείτε στο δημόσιο ή να μιρλιάζεστε σε φάση απελπισία, χάλια, ουφ, και πάμε καφεδάρα και να πάνε να γαμηθούνε όλα; Υπάρχει μια έκφραση που μας εκφράζει και μας «Ή καν’ τα όλα λίμπα, ή σκάσε και κολύμπα». Είμαστε του πρώτου σκέλους! Υπάρχει η κρίση και ναι έχει αντίκτυπο σε όλη την κοινωνία, αλλά είναι κρίμα να υπάρχουν τόσοι νέοι άνθρωποι με τόσες ωραίες ιδέες και να τους γίνεται εμπόδιο η κρίση. Σαφέστατα είναι δύσκολα τα πράγματα, αλλά το παλεύεις και όπου βγει. Γενικότερα η πρωτότυπη ιδέα, η φαντασία, η δημιουργικότητα δεν σε ρωτάει απλά χτυπάει την πόρτα. Κάνεις την προσπάθεια σου με όσα μέσα διαθέτεις. Και κάτι το οποίο χαιρόμαστε ιδιαίτερα και αποκάλυψε η κρίση, είναι η μεγάλη στροφή στη δημιουργία από ολοένα και περισσότερους ανθρώπους που θέλουν να εκφραστούν.

Γιατί κάτι μου λέει πως δεν ακούτε και τόσο έντεχνο, ελέκτρο, χιπ-χοπ, μπιτάκια ή λαϊκά του Θεσσαλού βάρδου Αχιλλέα Τσιγάρα ή Μίμη Γκιουλέκα, μα προτιμάτε ήχους πιο ροκ, σκοτεινούς και κιθαριστικούς; Ισχύει! Αλλά και πάλι είναι καθαρά θέμα γούστου! Εμείς μέσα από αυτές τις μουσικές εμπνεόμαστε, εκφραζόμαστε και κατά συνέπεια δημιουργούμε! Η μουσική πρέπει να ‘ναι μουσική. Να ‘χει γραφτεί στα 30s και να μπορείς να την ακούσεις 50-60-100 χρόνια μετά και να σου βγάζει κάτι. Ακόμα κι εκεί για μας λειτούργει το διαχρονικό, δε μας λέει κάτι ένα κομμάτι που θα βγει το 2016 θα ακούγεται 600 φορές τη μέρα και το ‘18 δε θα το θυμάται κανείς. Όλα στην τελική στο χρόνο κρίνονται και στέκονται. Όσο για μένα (Κων/νος), η μουσική μου είναι «μαύρη», τα χαρούμενα δε με κέρδισαν ποτέ. Εμένα πάλι (Μαρία) με κέρδισαν, αλλά και η μουσική και η ζωή έχει 2 όψεις, απλά η μαύρη όψη είναι αυτή που συνήθως σε διαμορφώνει απέναντι στις καταστάσεις.

www.orphans1618.com