Πώς το Μιλάνο έγινε η πρωτεύουσα της μόδας

Η πόλη του Μιλάνου περνάει μία σκοτεινή περίοδο στην όμορφη ιστορία της. Οι άλλοτε πολυσύχναστοι δρόμοι του κέντρου έχουν προσωρινά ερημώσει, προσφέροντας ένα ανησυχητικό θέαμα για όσους έχουν συνδέσει το αριστοκρατικό αυτό μέρος με πολύ διαφορετικές και λαμπερές εικόνες. Κομψοί Ιταλοί που συνήθιζαν να περπατούν στις πλατείες κρατώντας τσάντες Versace ή Armani έχουν σχεδόν εγκλωβιστεί στα σπίτια τους, ενώ οι τουρίστες που ήλπιζαν να ζήσουν τη μαγευτική La Dolce Vita σε μία από τις μεγαλύτερες fashion πρωτεύουσες του κόσμου ακυρώνουν τις πτήσεις τους χωρίς ενδοιασμούς.

Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές, το να αναπολείς παλαιότερες δοξασμένες εποχές μπορεί να προσφέρει ανακούφιση και να αλλάξει έστω και λίγο την οπτική σου γωνία. Ας θυμηθούμε λοιπόν από τι είναι φτιαγμένο το Μιλάνο και πώς κατέληξε να θεωρείται ο ευρωπαϊκός πυρήνας της παγκόσμιας βιομηχανίας ρούχων.

Η σχέση της γυναικείας μόδας και της Ιταλίας βρίσκει τις ρίζες της πολύ βαθιά στην ιστορία και εντοπίζεται πριν ακόμα και από τον 11ο αιώνα. Γνώρισε μάλιστα το πρώτο της ζενίθ στην εποχή της Αναγέννησης, όταν προσωπικότητες όπως η βασίλισσα Catherine Medici
θεωρήθηκε το απόλυτο παράδειγμα προς μίμηση σε ό,τι έχει να κάνει με τον πολυτελή ρουχισμό. Τη λες και fashion icon δηλαδή.



Το σύγχρονο ιταλικό στιλ έκανε τις πρώτες του εμφανίσεις τη δεκαετία του '50, όμως η πόλη που λειτούργησε ως βάση αυτής της επανάστασης δεν ήταν το Μιλάνο, αλλά η παραμυθένια Φλωρεντία. Ο Giovan Battista Giorgini, σχεδιαστής και αριστοκράτης της εποχής, διοργάνωσε το 1951 στο σαλόνι της βίλας του Villa Torrigiani την πρώτη επίδειξη μόδας, με σκοπό να γοητεύσει μία ομάδα Αμερικάνων επενδυτών που έκαναν τουρισμό στην Τοσκάνη. Η ιδέα του είχε τόσο μεγάλη απήχηση που τον επόμενο χρόνο μεταφέρθηκε στην αίθουσα Sala Bianca του θρυλικού Palazzo Pitti, σε μία τεράστια αίθουσα διακοσμημένη με πολύτιμα έργα τέχνης. Εκεί οι φιλόδοξοι designers είχαν την ευκαιρία να παρουσιάσουν τις δημιουργίες τους και να εδραιώσουν τους εαυτούς τους ως πρωτοπόροι της τάσης Made in Italy.

Στη συνέχεια ήταν σειρά της Ρώμης. Η αιώνια πόλη σαγήνευσε με την ομορφιά και την ιστορία της τον κόσμο του Hollywood, προσκαλώντας τα μεγαλύτερα ονόματα του αμερικάνικου κινηματογράφου να γυρίσουν εκεί κάποιες από τις πιο επιτυχημένες ταινίες τους. Προσωπικότητες όπως η Ava Gardner και η Anita Ekberg ξεκίνησαν να φοράνε εντυπωσιακά φορέματα από Ιταλούς σχεδιαστές μπροστά από τις κάμερες αλλά και στην προσωπική τους ζωή, μετατρέποντας την Ρώμη στο απόλυτο επίκεντρο του fashion κόσμου. Οίκοι όπως οι Micol, Zoe και Giovanna Fontana άρχισαν να γίνονται εξαιρετικά δημοφιλείς, όχι μόνο σε εγχώριο επίπεδο αλλά και στο αμερικάνικο κοινό. Η ιταλική υψηλή ραπτική έφτασε να σημαίνει εγγυημένη ποιότητα, φινέτσα και prestige.

Η Χρυσή Εποχή της Ρώμηςδιήρκεσε μέχρι το τέλος των sixties και ξεκίνησε να σημειώνει ύφεση όσο οι τεταμένες πολιτικές συνθήκες της εποχής έρχονταν στο προσκήνιο. Οι γυναίκες ξεκίνησαν να υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους με συνεχείς διαδηλώσεις και, ως ένδειξη διαμαρτυρίας προς το σύστημα, άρχισαν επίσης να φοράνε παντελόνια. Αντίο, αθώα μίνι φούστα.

Ο σχεδιαστής Elio Fiorucci εκμεταλλεύτηκε την τάση της εποχής και προώθησε το γυναικείο τζιν παντελόνι (και κυρίως το stretch), ανοίγοντας την μπουτίκ του στην πλατεία San Babila, στο Μιλάνο.

Η μόδα πέρασε σε μία τελείως καινούργια εποχή με τον ερχομό της δεκαετίας του '70, όταν ρούχα όπως οι φούστες, οι ζακέτες, τα παντελόνια και τα t-shirts ξεκίνησαν να παράγονται σε τεράστιες ποσότητες και πολύ πιο χαμηλές τιμές. Οι σχεδιαστές σταμάτησαν να θεωρούνται μόδιστροι πολυτελείας αλλά χαρακτηρίστηκαν δημιουργοί ενός στιλ που μπορούσε να υποστηρίξει περισσότερος κόσμος, με πιο περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες.

Έτσι λοιπόν το Μιλάνο θεωρήθηκε η πρωτεύουσα του prêt-à-porter και οι μεγάλες εταιρίες υφασμάτων ξεκίνησαν να προσλαμβάνουν ταλαντούχους designers για να δώσουν προσωπικότητα στα προϊόντα τους. Το 1973, ένας νέος Gianni Versace ξεκίνησε να συνεργάζεται με την εταιρία Genny, προσφέροντας το δημιουργικό του όραμα για κάποια βασικά μοντέλα. Eπίσης ο Giorgio Armani σχεδίασε τα πρώτα του ρούχα για μία μεγάλη επιχείρηση υφασμάτων.

Ως πόλη, το Μιλάνο βρίσκεται επίσης σε εξαιρετικά βολική τοποθεσία, ενώ πάντα πληρούσε όλες τις προδιαγραφές για σωστές επιχειρηματικές συμφωνίες (αεροδρόμια, αίθουσες συσκέψεων και πολυτελή ξεναδοχεία).

Το γεγονός που οριστικοποίησε την μετακόμιση της fashion βιομηχανίας από την Φλωρεντία στο Μιλάνο ήταν ένα ατύχημα που συνέβη μόλις λίγα λεπτά πριν την παρουσίαση της κολεξιόν του οίκου Missoni το 1967. Ο Ottavio και η Rosita Missoni συνειδητοποίησαν πως ο φωτισμός του Palazzo Pitti έκανε τα εσώρουχα των μοντέλων να διαγράφονται κάτω από τα λαμέ φορέματα που είχαν σχεδιάσει. Χωρίς να έχουν άλλη επιλογή, αποφάσισαν να συνεχίσουν την πασαρέλα με αυτές τις συνθήκες. Σκάνδαλο!

Ενώ τα μέσα και οι επενδυτές επαίνεσαν τους Missoni για την τολμηρή αυτή προσέγγιση, οι ίδιοι δεν έλαβαν πρόσκληση για την fashion παρέλαση του επόμενου χρόνου. Αποφάσισαν όμως να επιδείξουν τις δημιουργίες τους όπως και να'χει, επιλέγοντας μία Μιλανέζικη πισίνα σαν τον ιδανικό τους χώρο. Προφανώς η επιτυχία ήταν ανεπανάληπτη και έπεισε τους υπόλοιπους να παρατήσουν την καθώς πρέπει Sala Bianca για κάτι πιο φρέσκο και σύγχρονο.

Το 1975, η οργάνωση Camera Della Moda αποφάσισε να διεξάγει την πρώτη επίσημη Εβδομάδα Μόδας, με έδρα το Μιλάνο. Το 1978 παρουσιάστηκαν 51 ολόκληρες κολεξιόν σε έξι ημέρες, ενώ κάποιοι από τους οίκους που συμμετείχαν ήταν οι Missoni, Fendi, Genny, Mario Valentino, Enrico Coveri, Mila Schon, Roberta di Camerino και Laura Biagiotti.
Made in Italy.

Άτρωτο. Αθάνατο. Μεγαλύτερο από κάθε εμπόδιο.