Η Ειρήνη Βιανέλλη υπογράφει τη νέα καμπάνια της Mary Katrantzou

Πριν μερικές ημέρες ανακοινώθηκε η συνεργασία της σχεδιάστριας Μαίρης Κατράντζου με τον ιστορικό οίκο Villeroy & Boch, που από το 1748 στολίζει κουζίνες, μπάνια και τραπεζαρίες. Η σειρά πλακιδιών «Victorian» είναι γεμάτη πεταλούδες, πολλές χρωματιστές πεταλούδες σε ασπρόμαυρο αρτ ντέκο background και στολισμένο με χρυσές λεπτομέρειες. Την ανακοίνωση έκανε η σχεδιάστρια από το Instagram, ευχαριστώντας τη δημιουργό του video που τη συνόδευε: Ειρήνη Βιανέλλη. 

Σκηνοθέτις και animator, σπούδασε γραφιστική στο Camberwell College of Arts (BaHons) στο Λονδίνο και Experimental Animation στο CalArts (MFA) στην Καλιφόρνια, ως υπότροφος του Ιδρύματος Ωνάση. Ζει πια κι εργάζεται στην Αθήνα. Από το 2017 δουλεύει από το σπίτι της. «Με τη Μαίρη Κατράντζου γνωριστήκαμε στην Εθνική Λυρική Σκηνή ακριβώς πριν από το lockdown τον Μάρτιο του 2020. Δουλεύαμε και οι δύο σε μία καταπληκτική παραγωγή για τον “Δον Κιχώτη”, όπου εκείνη σχεδίασε τα κουστούμια και εγώ έκανα τα animations που ήταν κομμάτι του σκηνικού του σπουδαίου σκηνογράφου Γιώργου Σουγλίδη. Της άρεσαν πολύ και ανταλλάξαμε τηλέφωνα, μήπως συνεργαστούμε στο μέλλον. Φυσικά παρακολουθούσα τη δουλειά της από την πρώτη της συλλογή και τη θαύμαζα από πάντα, oπότε ήταν τεράστια χαρά που της άρεσε η δουλειά μου», θα μου πει.

«Εστίασα στην αναπάντεχη συνάντηση του κλασικού με το μοντέρνο αναδεικνύοντας τα υπέροχα αυτά πλακάκια. Οπότε ήθελα να κάνω κάτι που να έχει ρυθμό και να έχει πλάκα (-κια). Καθώς είχα τα σχέδια μόνο σε ψηφιακή μορφή, αναγκάστηκα να δουλέψω ψηφιακά. Ο περιορισμός αυτός μου επέτρεψε να πειραματιστώ με κοντινά και γενικά πλάνα, εστιάζοντας σε ένα πλακάκι ή σε ένα σύνολο εκατοντάδων, και αυτό το παιχνίδι το χάρηκα πολύ». Πεταλούδες χορεύουν στον ρυθμό της μουσικής. Υπερίπτανται πάνω από γεωμετρικά σχέδια, από σύνολα πλακιδίων και αποκαλύπτουν τις παραλλαγές της συλλογής. 

 

 

Ποια είναι η δική της σχέση με τη μόδα; «Η μητέρα μου είχε πάντα πολύ ωραίο στιλ και άποψη για τη μόδα και ενώ πάντα μου άρεσε να την παρακολουθώ και να κοιτάζω τα περιοδικά, δεν ένιωθα ποτέ ότι είχα την αυτοπεποίθηση να φορέσω κάτι ιδιαίτερα φανταχτερό. Ευτυχώς έχουμε το ίδιο καλούπι και συχνά κληρονομώ πολύ ωραία κομμάτια που δεν θα τολμούσα να αγοράσω». 

Ρωτάω την Ειρήνη αν ξεχωρίζει κάποια μορφή από τις τέχνες με τις οποίες ασχολείται, καθώς συνδυάζει χέρια και τεχνολογία για να κάνει μικρές ταινίες - αριστουργήματα αλλά και illustrtations και αντικείμενα. «Οι εναλλαγές από το ένα μέσο στο άλλο με κρατάνε σε εγρήγορση και εκτιμώ τα καλά τής κάθε τεχνοτροπίας. Η δουλειά μου είναι πράγματι αρκετά πολύπλευρη και διαφορετική. Πάντα ξεκινάω ένα έργο διερωτώμενη περί τίνος πρόκειται και συνήθως αυτό υπαγορεύει την τεχνοτροπία. Σε άλλες δουλειές το χειροποίητο ταιριάζει περισσότερο, όπως στη δουλειά για το gender budgeting της Αction Αid».

Οι ταινίες της έχουν παιχτεί σε διεθνή φεστιβάλ κινηματογράφου και animation, αποσπώντας σημαντικά βραβεία. Το μικρού μήκους animation «Icebergs» βραβεύτηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ του Σαν Φρανσίσκο μπαίνοντας στην προκριματική φάση για τα Oscar το 2018, ενώ τιμήθηκε από το 24ο Διεθνές Φεστιβάλ του Σαράγεβο με ειδική μνεία από την κριτική επιτροπή. 

«Είναι δύσκολο να μιλήσω για τα έργα μου καθώς κάθε φορά που τελειώνω κάτι, είμαι ευχαριστημένη για μικρό διάστημα κι έπειτα βλέπω πράγματα που θα μπορούσα να είχα κάνει καλύτερα, ή που έκανα βιαστικά και εκνευρίζομαι! Ξεχωρίζω το επόμενο έργο, αυτό που θα φτιάξω και θα είναι καλύτερο! Ωστόσο αν έπρεπε να διαλέξω κάτι θα ήταν η χαρά που μου προσφέρει να γνωρίζω και να συνεργάζομαι με καλλιτέχνες που θαυμάζω, όπως η Μαίρη Κατράντζου και ο Πάνος Κούτρας. Επίσης οι συνεργασίες μου με την ΕΛΣ, “Το Αηδόνι του Αυτοκράτορα” και “Δον Κιχώτης” έχουν μία ξεχωριστή θέση καθώς είναι μαγικό να συνδυάζονται τόσες διαφορετικές τέχνες για ένα αποτέλεσμα». 

Η δουλειά της απαιτεί υπομονή και πολύ χρόνο. Ποιο είναι πιο πολύτιμο εργαλείο: τα χέρια ή ο υπολογιστής της; «Νιώθω πολύ τυχερή που δουλεύω σε μία εποχή που μπορώ να συνδυάσω τα χέρια με τον υπολογιστή και νομίζω κάπου εκεί ανάμεσα βρίσκεται η δουλειά μου. Για παράδειγμα, μπορώ να σχεδιάσω κάτι στο χέρι και έπειτα να το σκανάρω και να το επεξεργαστώ στον υπολογιστή. Ή ακόμα καλύτερα να φτιάξω μία χειροποίητη ταινία stop motion, όπου σκηνικά και κούκλες φτιάχνονται στο χέρι και μετά φωτογραφίζονται πόζα πόζα για να δώσουν την αίσθηση της κίνησης. Έπειτα μπορώ να τη μοντάρω και την επεξεργαστώ στον υπολογιστή, και να πάρει τη μορφή ταινίας. Ωστόσο, νομίζω πως αυτό που απολαμβάνω περισσότερο είναι να δουλεύω με τα χέρια, αν και δεν είναι λίγες οι φορές που είχα προσπαθήσει να κάνω undo σε γλυπτό». 

Λίγο πριν την αποχαιρετήσω, τη ρωτώ για το «Ιcebergs», την ταινία animation που δημιούργησε βασισμένη στο βιβλίο «Σκηνές» του Εύθυμη Φιλίππου: «Ήταν η πτυχιακή μου ταινία στο CalArts. Ήταν δύσκολη και φιλόδοξη παραγωγή, καθώς είχε πολλά σκηνικά και χαρακτήρες και ήθελα να τα κάνω όλα μόνη μου. Εν μέρει γιατί ήθελα να δοκιμάσω τον εαυτό μου, να δω αν μπορώ να φτιάξω μία ταινία από την αρχή ως το τέλος μόνη μου , αλλά και γιατί δεν μου αρέσει να δίνω οδηγίες σε άλλους. Διάβασα το βιβλίο ενώ σκεφτόμουν το θέμα της πτυχιακής και είχα ήδη συλλέξει πολλές εικόνες τις οποίες δεν έβρισκα τρόπο να συνδυάσω. Έτσι το βιβλίο μου έδωσε το έναυσμα να εξερευνήσω τα κοινά που έχουν φαινομενικά ασύνδετες καταστάσεις μεταξύ τους, με μία δόση χιούμορ». 

Δείτε περισσότερα για την Ειρήνη στο eirinivianelli.com