Τρεις ερωτήσεις που πρέπει να θέσεις στον εαυτό σου και να τις απαντήσεις με ειλικρίνεια
Σχέσεις: Πώς να καταλάβουμε ότι ένα κεφάλαιο της ζωής μας -σχέση, φιλία ή εργασία- δεν έχει μέλλον και καλό είναι να το κλείσουμε.
Είμαστε σε θέση να πάρουμε μια απόφαση και να κλείσουμε κεφάλαια της ζωής μας που δεν είναι πλέον ουσιαστικά; Ή έχουμε την τάση να ξοδεύουμε χρόνο και ενέργεια προσπαθώντας να διορθώσουμε κάτι που ίσως διορθώνεται, ίσως όχι; Ναι, είναι δύσκολο να πάρουμε μια αμετάκλητη απόφαση αποχαιρετώντας παραμέτρους της ζωής μας που δεν μας φέρνουν χαρά, είτε μιλάμε για σχέσεις, δουλειές, φιλίες ή χόμπι. Συχνά κολλάμε στα ίδια και τα ίδια, γιατί μας παραλύει ο φόβος για το άγνωστο.
Άλλες φορές έχουμε την τάση να υποτιμούμε τον εαυτό μας, θέτοντάς του λάθος ερωτήσεις. Κι αν γελιέμαι; Αν μετανιώνω για μια ζωή; Μήπως δεν είμαι επαρκής; Τέτοιου τύπου ερωτήσεις. Άλλες φορές πάλι μας κρατάνε στο τέλμα οι ενοχές. Συχνά θεωρούμε πως θα απογοητεύσουμε κάποιον αν φύγουμε από κοντά του, ξεχνώντας να σκεφτούμε τι θέλουμε εμείς.
«Είναι µ@λ#$% φουλ, αλλά εγώ τον θέλω. Έχω κόλληµα µαζί του χρόνια»
Ας δούμε τα σημάδια που θα μας βοηθήσουν να προσδιορίσουμε το οριστικό τέλος ή τη συνέχιση μιας κατάστασης κάνοντας με τον εαυτό μας μια ειλικρινή συζήτηση, όπου του θέτουμε τα ακόλουθα ερωτήματα:
Μου φέρνει χαρά η κατάσταση;
Είτε πρόκειται για ανθρώπους είτε για εργασιακή συνθήκη, προσπαθούμε να καταλάβουμε αν μας κάνει ευτυχισμένους στο παρόν. Δεν σκεφτόμαστε πώς ήταν παλιά, αλλά πώς είναι τώρα τα πράγματα. Πηγαίνουμε στη δουλειά με ανυπομονησία ή τη βλέπουμε σαν αγγαρεία; Ανυπομονούμε να συναντήσουμε τον άνθρωπό μας ή έναν φίλο μας ή βρίσκουμε δικαιολογίες για να τον αποφύγουμε;
Ικανοποιεί τις ανάγκες μου;
Προσπαθούμε να εντοπίσουμε τις σημαντικές μας ανάγκες και να καταλάβουμε αν αυτές ικανοποιούνται ή όχι. Αυτή είναι ίσως και η πιο σημαντική ερώτηση που πρέπει να διατυπώσουμε.
Μου επιτρέπει να ωριμάσω και να εξελιχθώ;
Το να μαθαίνουμε νέα πράγματα και να αναπτυσσόμαστε είναι απίστευτα απαραίτητο. Εάν είμαστε στο ίδιο σημείο χρόνια ολόκληρα και δεν πάμε πουθενά ως άνθρωποι και ως προσωπικότητες, σημαίνει πως πρέπει να κλείσουμε το συγκεκριμένο κεφάλαιο με ένα μεγαλειώδες «άντε γεια»!
«Όπως καταλαβαίνεις, έγινα πιο έξαλλη µετά»
