Aumorfia: Τα αξεσουάρ που θα φορούσαν άνετα οι Depeche Mode

Αν είσαι φιλότεχνος, στα αξεσουάρ του brand Aumorfia θα δεις κονστρουκτιβισμό, φουτουρισμό, σουπρεματισμό. Αν είσαι φίλος της αρχιτεκτονικής, θα πιάσεις επιρροές από  Ταντάο Άντο αλλά και αρχαιοελληνικό δωρικό ρυθμό. Αν είσαι φίλος της μόδας, θα ανιχνεύσεις Rick Owens και Matthew Williams. Η σχεδιάστρια Θεανώ Ραβαζούλα-Ποταμιάνου δίνει στην τέχνη χρηστικότητα δημιουργώντας πρωτοποριακά αξεσουάρ, που ξεχωρίζουν για τη μορφολογική τους ιδιαιτερότητα, είναι απαλλαγμένα από περιττά διακοσμητικά στοιχεία και κρύβουν πίσω τους μια σχεδιαστική φιλοσοφία ιδιαίτερης ανανεωτικής δύναμης. Ποια είναι η δημιουργός της Aumorfia;

Λέγεται συχνά για designers, αλλά στην περίπτωσή σου ισχύει απόλυτα: Κάνεις την τέχνη μόδα. Παίρνεις τον Μοντριάν και τον κάνεις δαχτυλίδι, παίρνεις τον σουπρεματισμό και τον Μάλεβιτς και τους κάνεις choker. Η σχεδιαστική σου φιλοσοφία αντλείται απευθείας από την τέχνη;
Κατά κύριο λόγο, ναι. Άλλες φορές έμμεσα και άλλες άμεσα. Θεωρώ ότι η Τέχνη θα σώσει τον κόσμο. Ότι όσο πιο βαθιά και εκτενώς την μελετάς, εισχωρεί στα κύτταρα, τρέφει την ψυχή και το πνεύμα, διαμορφώνει ήθος και είναι ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης. Οπότε θα έλεγα ότι, αυτομάτως, ό,τι σχεδιάζω έχει αναφορές σε διάφορα είδη τέχνης. Κυρίως, όμως, ξεκινά από το μήνυμα ενός κινήματος τέχνης και την εποχή που ευδοκιμεί και πώς αυτό αντανακλάται στην περίοδο την οποία σχεδιάζω την εκάστοτε συλλογή. Με τη Suprematism collection, ας πούμε, πήρα τις χαρακτηριστικές φόρμες του Σουπρεματισμού, τον κύκλο και τον σταυρό του Μάλεβιτς και τα έκανα κόσμημα, σε μια προσπάθεια να μεταφέρω το μήνυμα του κινήματος, που ήταν η απαλλαγή της δημιουργίας από οτιδήποτε διακοσμητικό και περιττό, ώστε να εκφράσει απευθείας το συναίσθημα και την ουσία. Κάτι που ένιωθα ότι θα συμβεί με το ξεκίνημα της πανδημίας, που έφερε μια εσωστρέφεια και ενδοσκόπηση των έως τότε αξιών και προτεραιοτήτων. Αυτό ήλπιζα ότι θα συμβεί τουλάχιστον!

Τι άλλο σε εμπνέει εκτός από την τέχνη;
Οι άνθρωποι και ο τρόπος που κινούνται και φέρονται, οι πολιτισμοί τους, οτιδήποτε μπορεί να δω στον δρόμο και το πώς θα το αντιληφθεί το μάτι μου.

Μινιμαλιστικά, γκοθ, φουτουριστικά, γεωμετρικά, σίγουρα ιδιαίτερα. Κάπως έτσι θα περιέγραφα εγώ τα κοσμήματά σου. Όμως θα ήθελα να ακούσω τους δικούς σου χαρακτηρισμούς.
Ακριβώς αυτούς τους όρους θα χρησιμοποιούσα. Όλα αυτά τα στοιχεία μπαίνουν στο μπλέντερ, φιλτράρονται και βγαίνει κάτι που δεν είναι, αμιγώς, τίποτα από όλα αυτά και όλα αυτά μαζί.

Το ατελιέ σου βρίσκεται πολύ κοντά στην Ακρόπολη, αλλά η αισθητική σου φλερτάρει περισσότερο με τον γιαπωνέζικο μινιμαλισμό. Πόσοι πολιτισμοί κρύβονται μέσα στις δημιουργίες σου;
Πολλοί. Και ο αρχαιοελληνικός, αναπόφευκτα, περισσότερο από τη δωρική του πλευρά. Άλλωστε περνάω πάντα από την Ακρόπολη πηγαίνοντας και γυρίζοντας από το ατελιέ και πάντα κοντοστέκομαι, την κοιτάω και κάνω συνειρμούς. Αλλά σίγουρα με έχουν επηρεάσει όλοι οι Ασιατικοί πολιτισμοί. Τους μελετώ αδιάλειπτα και τους θαυμάζω απεριόριστα. 

Από ποια ηλικία και μετά άρχισε να σε ενδιαφέρει η μόδα. Πότε άρχισες να αγοράζεις, ας πούμε, περιοδικά μόδας; (αν αγόραζες)
Δεν με ενδιέφερε ποτέ η μόδα ακριβώς. Δεν μπορώ να πω ότι αγόραζα περιοδικά μόδας. Με ενδιέφερε πάντα ο σχεδιασμός από πολύ μικρή ηλικία. Θυμάμαι να παίζω με τις κούκλες μου και να σχεδιάζω όλο το περιβάλλον τους. Αυτό ήταν δηλαδή το παιχνίδι μου. Σχεδίαζα τα έπιπλά τους και πήγαινα με τον παππού μου στο εργαστήριό του και τα φτιάχναμε. Αντίστοιχα τα ρούχα τους και τα αξεσουάρ τους, και τα ράβαμε με τη μητέρα μου. Ό,τι δεν μπορούσαν να μου φτιάξουν εκείνοι, σκεφτόμουν, πριν κοιμηθώ, τρόπους να το φτιάξω μόνη μου με όσα υλικά υπήρχαν στο σπίτι. Αυτό ήταν το παραμύθι με το οποίο με έπαιρνε και ο ύπνος.

Πότε, πώς και γιατί πρωτοασχολήθηκες με το αξεσουάρ; Τι σε παρακίνησε να ξεκινήσεις την Aumorfia; Και τι σημαίνει Aumorfia;
Άρχισα να ασχολούμαι με τα αξεσουάρ περίπου το 2014, όταν η βασική μου ενασχόληση με το interior design είχε περιοριστεί λόγω κρίσης και ήθελα να εκτονώσω τη δημιουργικότητά μου με έναν τρόπο που να μη χρειαζόταν να εμπλακεί άλλος στη διαδικασία ολοκλήρωσης. Δηλαδή, να μην υπάρχει η πελατειακή εντολή και η ανάγκη τεχνικής υποστήριξης στην κατασκευή, όπως στα μέχρι τότε έργα που έκανα. Ήθελα να βλέπω άμεσα αυτό που σχεδίαζα, χρησιμοποιώντας τα χέρια μου. Επίσης, με ενδιέφερε να σχεδιάζω αντικείμενα, όχι απαραίτητα κοσμήματα και αξεσουάρ, που θα μπορούσαν να έχουν πολλές χρήσεις, ανάλογα με τη φαντασία του τελικού αποδεκτή τους. Εξού και το όνομα Aumorfia, συνδυασμός των λέξεων «ομορφιά» και «αμορφία», σε μια προσπάθεια να δώσω ορισμό στη διαδικασία του να παίρνεις κάτι και να του δίνεις την τελική του μορφή και εικόνα, με τον τρόπο που προσδιορίζεις εσύ το τι είναι όμορφο και πρακτικό για εσένα. 

Τι υλικά χρησιμοποιείς; Και από πού τα προμηθεύεσαι; 
Η βάση με την οποία δουλεύω είναι το δέρμα, που δουλεύω με διάφορες τεχνικές και το συνδυάζω με πολλά άλλα υλικά, όπως ασήμι και χρυσό. Όλα τα υλικά προέρχονται από την Ελλάδα και από τα χέρια Ελλήνων τεχνιτών.

Ποια είναι η διαδικασία από τη στιγμή που οραματίζεσαι ένα σχέδιο μέχρι την τελική του υλοποίηση; Πόσα άτομα εμπλέκονται; Το λέω με την έννοια πως το χειροποίητο, στο κατασκευαστικό του κομμάτι, είναι κάπως προβληματικό αν εμπλέκεται κάποιος άλλος, κάποιος «μάστορας» που συνήθως σου λέει «αυτό δεν γίνεται». 
Η διαδικασία έχει πολλά στάδια και απαιτεί αρκετό χρόνο μέχρι να βγει ένα σχέδιο στην παραγωγή και τελικά προς διάθεση. Ο σχεδιασμός συνήθως έχει γίνει τουλάχιστον ένα με δύο χρόνια πριν. Συνηθίζω να σχεδιάζω κομμάτια σε ένα μπλοκ που έχω πάντα μαζί μου, οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να μου έρθει μια ιδέα, κατόπιν επιλέγω κάποια από αυτά τα κομμάτια και, δουλεύοντάς τα κι άλλο, τα εντάσσω σε μια συλλογή, ανάλογα με το τι θέλω να επικοινωνήσω την εκάστοτε εποχή. Μπορεί να επιλέξω σχέδιο που έχω κάνει πέντε χρόνια πριν. Στη συνέχεια γίνονται διάφορες δοκιμές με χάρτινα πατρόν αρχικά και δοκιμαστικά δέρματα σε δεύτερο στάδιο μέχρι να βρεθεί η σωστή φόρμα. Μετά δοκιμάζονται τρόποι ραφής και επεξεργασίας ώστε όλα τα κομμάτια της συλλογής να έχουν μια ενιαία εικόνα και αισθητική. Εάν υπάρχει χρήση άλλων υλικών πέραν του δέρματος, κάνω έρευνα αγοράς για τα εξαρτήματα ή σχεδιάζω εξαρχής τα περισσότερα και συζητάμε με τον εκάστοτε τεχνίτη την εφαρμογή του σχεδίου. Αυτή είναι μια διαδικασία που εμπειρικά μου είναι οικεία και από το interior design. Εκεί έχω ακούσει πολλές φορές το «αυτό που ζητάς δεν γίνεται». Με τα χρόνια, έχω βρει τεχνίτες που έχουν τη διάθεση και την τρέλα να προσεγγίσουν το σχέδιό μου και να το φέρουν όσο πιο κοντά γίνεται στην πραγματικότητα και εγώ, από την πλευρά μου, έχω μάθει να σχεδιάζω έχοντας υπ’ όψιν μου βασικούς κανόνες επεξεργασίας ενός υλικού. Δεν γίνεται να σχεδιάζεις αγνοώντας το τεχνικό κομμάτι. Μετά κάνουμε τα πρώτα δείγματα, τα δοκιμάζουμε φορώντας τα και ταλαιπωρώντας τα, για να δούμε τα όρια αντοχής τους, βελτιώνουμε μεθόδους επεξεργασίας ή καταργούμε σχέδια που δεν είναι πρακτικά ή ανθεκτικά, τα κοστολογούμε, ώστε να μπορούν να βγουν στην αγορά με ένα προσιτό κόστος που να ανταποκρίνεται στην ποιότητα του προϊόντος και, τέλος, όσα κομμάτια έχουν περάσει όλους αυτούς τους ελέγχους με επιτυχία, θα βγουν προς παραγωγή.

Θεωρώ πως, στην Ελλάδα τουλάχιστον, υπάρχουν δύο μεγάλες κατηγορίες πελατών αξεσουάρ: αυτοί που αγοράζουν φτηνοπράγματα και αυτοί που πηγαίνουν στα χρυσοχοΐα. Εσύ πώς τοποθετείσαι σε αυτή την πίτα αγοράς; 
Ακριβώς αυτές οι δυο κατηγορίες υπάρχουν. Νιώθω πως μερικές φορές δεν υπάρχει καν κομμάτι της πίτας για όσους κάνουμε κάτι άλλο. Λίγοι Έλληνες έχουν μάθει να αξιολογούν το design και να θέλουν να το πληρώσουν. Έχουν μάθει είτε να δίνουν ελάχιστα για κάτι που θα το φορέσουν δυο-τρεις φορές ή να επενδύουν σε χρυσό για μια ζωή. Είναι θέμα καλλιέργειας, αισθητικής και ανασφάλειας. Ευτυχώς υπάρχουν λίγοι και καλοί που εκτιμούν τη διαχρονικότητα του design και είναι διατεθειμένοι να επενδύσουν σε αυτό. Αυτοί οι άνθρωποι συνήθως το ψάχνουν κιόλας. Δεν είναι το κλασικό κατευθυνόμενο αγοραστικό κοινό.

Ό,τι φοράμε είναι και ένα statement, μια δήλωση. Τι statement κάνει όποιος φοράει Aumorfia;
Σίγουρα είναι. Υποσυνείδητα ή συνειδητά. Θεωρώ ότι όποιος φοράει Aumorfia επιλέγει συνειδητά να διαμορφώσει το στιλ του ανεξαρτήτως τάσεων της μόδας. Έχει προσωπικό ύφος και δεν μιμείται συγκεκριμένα πρότυπα. Έχει διάθεση να πειραματιστεί με την εμφάνιση και τα ρούχα του και δεν του αρέσει να επαναλαμβάνεται. Είναι ελεύθερο πνεύμα και νεανικό ανεξαρτήτως ηλικίας.

Ποιοι μουσικοί και μπάντες θα ήθελες να φορέσουν τις δημιουργίες σου; Ποιοι σχεδιαστές μόδας θα επιθυμούσες να συνδυάσουν σε ένα σόου τις δημιουργίες τους με τις δημιουργίες σου; Και σε ποιων σκηνοθετών τις ταινίες θα ήθελες να «παίξουν» Aumorfia κομμάτια;
Α, αυτή είναι διαδικασία στην οποία έμπαινα στο ξεκίνημα του brand. Τώρα, με ικανοποιεί να βλέπω ανθρώπους στον δρόμο να τα φοράνε, όλες τις ώρες της ημέρας και με τον δικό τους τρόπο. Αυτό με χαροποιεί πολύ περισσότερο από το να τα δω σε κάποια γνωστά ονόματα. Επίσης, είχα τη χαρά να τα δω φορεμένα από ανθρώπους, στην Ελλάδα και το εξωτερικό, των οποίων την προσωπικότητα θαυμάζω και έχω τη χαρά, κάποιοι από αυτούς, να βρίσκονται και στον στενό φιλικό μου κύκλο. Αν πρέπει να πω κάποια ονόματα με τα οποία θα ήθελα να συνεργαστώ, θα ήταν οπωσδήποτε η ηθοποιός Tilda Swinton, ο μαέστρος Θεόδωρος Κουρεντζής, ο David Gahan των Depeche Mode, ο σχεδιαστής Rick Owens, ο σκηνοθέτης Tarsem Singh και πολλοί άλλοι, που αποτελούν και έμπνευση.

Κατ’ εμέ, η Aumorfia είναι genderless. Είναι; Και επιπλέον, έχω μια ειλικρινή απορία: Αγοράζουν οι άνδρες αξεσουάρ ή φορούν για πάντα τον βαφτιστικό σταυρό και το ρολόι της πεθεράς (δώρο γάμου); 
Είναι απολύτως genderless. Χαχαχα! Όχι, ευτυχώς! Έχουμε πολλά αγόρια και άντρες με πιο avant garde στιλ, που φορούν περικάρπια, δαχτυλίδια, τα pendants μας που φοριούνται αντί γραβάτας, όπως και πολλά body-pieces, που φοριούνται σαν εναλλακτικές τιράντες. Μας αρέσουν οι άνθρωποι που δεν θέτουν το φύλλο τους ως καθοριστικό παράγοντα για το πώς θα ντυθούν.

Φοράς αξεσουάρ άλλων σχεδιαστών; Αν ναι, ποιων; 
Ναι, βέβαια! Και ρούχα και αξεσουάρ και κατά κύριο λόγο Ελλήνων σχεδιαστών. Φοράω ασημένια κοσμήματα από την Ioanna Liberta, Elina Kakuru και ρούχα από τις 2WO+1NE=2, 1902, Yiorgos Eleftheriadis και πολλούς άλλους.

Και λίγα βιογραφικά: Πού γεννήθηκες, τι και πού σπούδασες; 
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Σπούδασα αρχικά διοίκηση επιχειρήσεων στο ΠΑ.ΠΙ. και γρήγορα αποφάσισα ότι δεν μπορώ να δω τον εαυτό μου μέσα σε αυτό. Έκανα μόντελινγκ στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ώσπου να αποφασίσω να σπουδάσω interior & graphic design στη σχολή Δοξιάδη. Άρχισα να δουλεύω από το δεύτερο έτος της σχολής στο περιοδικό Maison & Decoration και σε πολλά projects ως deco stylist και κατόπιν ιδρύσαμε με τον άντρα μου το γραφείο interior, graphic & 3D design Visual Bytes, στο οποίο δραστηριοποιούμαι ακόμα και σήμερα παράλληλα με την Aumorfia.

Πού μπορεί να βρει κανείς τα Aumorfia;
Στο εργαστήριο και showroom μας: Κολοκοτρώνη 29, 1ος όροφος, Μέγαρο Τοσίτσα, Αθήνα, Τηλ. 2114129067, www.aumorfia.com