20 αρώματα για να μυρίζεις μοναδικά - και κυριολεκτούμε!

Το σύμπαν των αρωμάτων έχει τόσες αφηγήσεις όσες οι αναμνήσεις και τα βιώματα των ανθρώπων που πέρασαν ποτέ από τη γη. Και μέσα στα χρόνια, έχουμε συνηθίσει να ακούμε κλισέ του τύπου «το άρωμα είναι κάτι προσωπικό», «είναι η υπογραφή σου» και πάει λέγοντας, όμως στη mainstream αγορά αρωμάτων όλ@ μυρίζουμε πάνω κάτω το ίδιο. Ναι, οι επιλογές είναι πολλές, οι τιμές (σχετικά) προσιτές, όμως κριτήριο, προσωπικό γούστο και τελικά υπογραφή αποκτάμε, όταν η όσφρησή μας βγαίνει από τη βόλεψή της (μαζί με την όσφρηση και η τσέπη). Αλλά: στο άρωμα ψάχνουμε αυτό που μας θυμίζει κάτι που χάσαμε, κάτι που ονειρευτήκαμε, κάτι μαζί με το οποίο μεγαλώσαμε. Και αυτά είναι ανεκτίμητα. Παρακάτω υπάρχουν μερικές «τσιμπημένες» επιλογές, αλλά μια στο σούπερ τόσο, αξίζουμε ένα ακριβό δώρο.

 Etat Libre d’ orange

 Τι να πρωτοπεί κανείς γι’ αυτόν τον niche οίκο και ποιο άρωμα να πρωτοδιαλέξει. Μένω σε δύο, με βαριά καρδιά, γιατί λατρεύω σχεδόν τα μισά, ωστόσο υπάρχει πάντα μια κάποια (μεγαλύτερη) αδυναμία στα πουδρέ και στα κουλά. Στην πρώτη κατηγορία, των πουδρέ, ας υπάρχει το She was an anomaly και στη δεύτερη –χωρίς να είναι λιγότερο πουδρέ– το Fin Du Monde. Το πρώτο είναι μάλλον το αδικημένο «παιδί» του οίκου, αφού όλοι ασχολούνται με το Putains De Palaces και σνομπάρουν τη φίνα καθαριότητα ανακατεμένη με κάτι που μοιάζει με σέξι ιδρώτα του She Was An Anomaly.

Το δεύτερο, τη στιγμή του πρώτου «πσιτ» θα σας πλημμυρίσει με κάτι που θυμίζει... μπαρούτι. Α, ναι, δεν θα σας το θυμίσει: ΕΙΝΑΙ ΜΠΑΡΟΥΤΙ. Η σύνθεσή του, θεοπάλαβη, όπως όλων των αρωμάτων της σειράς του de Swardt, περιέχει gun powder. Αλλά αυτό είναι αναμενόμενο για το λοξό παιδί της αρωματοποιίας που όταν παρασκεύαζε το Archives 69, σχολίαζε ότι επιθυμούσε να φτιαχτεί μια μυρωδιά που θα θυμίζει τόσο την τρυφερή όσο και την πορνογραφική πλευρά μιας καινούργιας παθιασμένης σχέσης «σαν να κάνετε έρωτα με ένα βαμπίρ, περίπου». Κάπως τον φοβάσαι, κάπως τον αγαπάς. Τον ακούς να περιγράφει το πάθος του εδώ >>>

Ειδικώς, ο συγκεκριμένος –και ο niche οίκος που δημιούργησε– είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο στο σύμπαν των αρωμάτων και τους αξίζει ξεχωριστό αφιέρωμα (δοκιμάστε Exit the King και Fat Electrician και τα λέμε μετά).

Για τα αρώματα του οίκου Etat Libre d’ Orange περισσότερες πληροφορίες >>> εδώ

Jovoy

Η χαρά των πολύ ενήλικων αρωμάτων και της σοβαρότητας, που, όμως, στο dry down (σ.σ.: στο στέγνωμα του αρώματος στο σώμα μας) οι νότες τους μπορεί να πάρουν μια εξόχως παθιασμένη στροφή ή κάτι που αποπνέει τρελό κύρος. Στην τελευταία κατηγορία ανήκει το La Litourgie des heures, το οποίο στο πρώτο ψέκασμα ξενίζει (αν δεν συμπαθείτε το λιβάνι, μακριά...), αφού αφήνει την αίσθηση ότι περάσατε από εκκλησία.

Ωστόσο, μόλις αρχίσει να εξατμίζεται η πρώτη εντύπωση, αυτό που μένει είναι κάτι σαν σύσκεψη μεγαλοστελεχών τύπου, κάτι σαν μόλις να πέρασε από μπροστά σας το πιο εξέχον πρόσωπο της χώρας (λέμε τώρα). Στην πρώτη κατηγορία, των πολύ παθιασμένων αρωμάτων του οίκου ξεχωρίζουν τρία, που τα φοράς ή για να πολεμήσεις ή για να κάνεις σεξ, στάνταρ πράγματα: εδώ εμπίπτουν τα L’Art de la Guerre, Rouge Assasin και Pavillon Rouge. Πολύς λόγος γίνεται και για το Musc Palace, αλλά μετρήστε τις ορέξεις σας για πολύ λουλουδάτες καταστάσεις και μόσχο και αποφασίστε.

Για τα αρώματα του οίκου Jovoy περισσότερες πληροφορίες εδώ

Xerjoff

Την ώρα που η μισή Μύκονος φορά Erba Pura –σε όλες τις αποχρώσεις των μπουκαλιών αυτού του πολυφορεμένου και πανάκριβου αρώματος– και η άλλη μισή φορά το άλλο χιλιοφορεμένο και επίσης σούπερ τσουχτερό Baccarat Rouge 540 του άλλου niche οίκου, του Francis Kurkdjian, υπάρχει πάντα το αξεπέραστο, αναπάντεχο και φίνο παρά τη ζεστασιά του, Alexandria II.

Στις νότες κορυφής τα σπάει όλα ο παλίσανδρος σε συνδυασμό με την κανέλα και στις νότες βάσης μόσχος και σανδαλόξυλο επιτρέπουν στο κάπως ενοχλητικό ουντ να «ακουστεί» όσο πρέπει. Το πιο πρόσφατο δημιούργημα του οίκου, το Newcleus, επίσης δένει όμορφα την καραμέλα με τον λευκό μόσχο και το γάλα. Αν δεν είστε φαν των λακτόνικ αρωμάτων, μην προχωρήσετε σε τυφλή αγορά (χωρίς να το μυρίσετε πρώτα), δεδομένης και της εξαιρετικά αλμυρής τιμής του.

Για τα αρώματα του oίκου Xerjoff και Creed περισσότερες πληροφορίες εδώ

Fugazzi

Στις κριτικές τού έχουν αλλάξει τα φώτα: ότι είναι ένα απλοϊκό άρωμα, ότι μυρίζει... αγοράκι που μόλις ξυρίστηκε, όμως, η αλήθεια είναι ότι το Angel Dust είναι ένα απίστευτα οικείο άρωμα, χωρίς να είναι γλυκερό και μπουκωτικό. Βασικά, είναι αυτό που λέει το όνομά του (Σκόνη από αγγέλους), απλά σε μυρωδιά. Εδώ δεν υπάρχουν νότες βάσης, καρδιάς και κορυφής. Υπάρχει κασμίρι, περγαμόντο Καλαβρίας, πιπέρι και λευκό κεχριμπάρι, και το lingering στα ρούχα μπορεί να σε κάνει να κλάψεις από νοσταλγία (υπέροχο!). Ο οίκος Fugazzi είναι κάπως απλός στα αρώματά του, τα οποία όμως, αν ταιριάξουν στο δέρμα (σου), μένουν αξέχαστα.

Στη λίστα με τα αγαπημένα ας μπει και το Santa Monica, το μόνο άρωμα στο οποίο το τόσο όσο πατσουλί δεν παραπέμπει στον λόγο για τον οποίο χρησίμευε στους αρχαίους χρόνους: για να αρωματίσει νεκρούς. Φροντίζουν γι’ αυτό οι σπόροι τόνκα, το νερόλι και το λευκό τσάι.

Για αρώματα του οίκου  Fugazzi περισσότερες πληροφορίες εδώ

Serge Lutens

Μέχρι εδώ, οι περισσότερες προτάσεις φοριούνται και από γυναίκες και από άνδρες. Και η ίδια τυπολογία συνοδεύει και το Nuit de cellophane, ένα εμβληματικό πλάσμα του κάπως dark και απολύτως ενήλικου οίκου του Serge Lutens. Όμως, αυτό το συγκεκριμένο άρωμα –λουλουδάτο, σκοτεινό και μυστηριώδες– ίσως ταίριαζε περισσότερο σε γυναίκες. Γαρύφαλο και αμύγδαλο, γιασεμί και ξύλο και στη μέση μανταρίνι.

Ο θείος Σερζ έχει κεράσει ένα άρωμα που είναι πολύ εγκεφαλικό και είναι, κυρίως, για όσους αντέχουν τις (πολύ) έντονες μυρωδιές. Αν πάλι αγαπάτε τις εκπλήξεις υπάρχει το... καπνιστό θαύμα που ακούει στο σέξι όνομα Écrin de fumée και είναι αυτό που λέει –γαλλιστί– το όνομά του: Παραπέτασμα καπνού. Στο πρώτο ψέκασμα θα νομίσετε ότι σας ήρθε ομίχλη, ότι κάποιος άναψε ένα σπίρτο, ότι κάποιος πήρε μια ρουφηξιά τσιγάρου. Στο στέγνωμα του αρώματος, κακάο και ρούμι και ταμπάκο και πολύ σέξι αφηγήσεις (αν είστε τολμηρ@, αυτό εδώ θα σας ανταμείψει και με το παραπάνω).

Για αρώματα του οίκου Serge Lutens περισσότερες πληροφορίες εδώ

Creed

Μόνο Aventus. Μόνο. Μόνο. Και υποτίθεται είναι μόνο για άνδρες. Πριτς.

Και πσιτ. Και μυρίζει τριγύρω σαν να έβρεξε στο δάσος, στο χώμα, στην ψυχή μας.