Αποχωρεί από την αρχισυνταξία της Vogue μετά από 37 χρόνια
Η Άννα Γουίντουρ αποχωρεί: Ποια υπήρξε στ’ αλήθεια η «σιδηρά κυρία» της Vogue
Με μια επιβλητική φιγούρα και ένα αξεπέραστο ένστικτο για το στιλ, έχει καθιερωθεί ως η απόλυτη κυρίαρχος της παγκόσμιας μόδας. Μετά από 37 χρόνια, η Άννα Γουίντουρ ανακοίνωσε ότι αποχωρεί από τη θέση της αρχισυντάκτριας του Vogue, από εκεί όπου κατάφερε να μεταμορφώσει το περιοδικό σε έναν παγκόσμιο θεσμό, ενώ παράλληλα διαμόρφωνε τις τάσεις και καθοδηγούσε νέους σχεδιαστές.
Η σιδηρά κυρία της μόδας, όπως χαρακτηρίζουν πολλοί τη Γουίντουρ, που έχει διατελέσει σε αυτή τη θέση περισσότερο από κάθε προηγούμενη αρχισυντάκτρια, δεν φοβήθηκε να σπάσει τα στερεότυπα και να επαναπροσδιορίσει την έννοια της κομψότητας και της δύναμης.
Αν και η θητεία της φτάνει στο τέλος της, δεν αποχωρεί από την εκδοτική εταιρεία του Vogue, Condé Nast. Θα παραμείνει ως παγκόσμια διευθύντρια περιεχομένου του περιοδικού, καθώς και ως διευθύνουσα σύμβουλος περιεχομένου της εταιρείας.
Η Άννα Γουίντουρ γεννήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 1949 στο Λονδίνο από τον εκδότη εφημερίδας Τσάρλς Γουίντουρ και την Ελίνορ Γουίντουρ. Η οικογένεια είχε μεγάλη περιουσία.
Έδειξε από μικρή ηλικία την τάση να κάνει τα πράγματα με τον δικό της τρόπο. Στην εφηβεία της αποφάσισε να εγκαταλείψει τη σπουδές της, παρατώντας το ακριβό σχολείο της, και επέλεξε μια ζωή γύρω από την κοσμική σκηνή του Λονδίνου της δεκαετίας του 1960, την οποία λάτρευε. Με το χαρακτηριστικό της χτένισμα – είχε υιοθετήσει το καρέ από τα 15 της και το έχει αλλάξει ελάχιστα έκτοτε – η Άννα συχνά εμφανιζόταν στα ίδια κλαμπ με τα μεγαλύτερα ονόματα της ποπ κουλτούρας, όπως τα μέλη των Beatles και των Rolling Stones.
To αποτύπωμα της έμεινε σε κάθε σχεδόν έκφανση του χώρου της μόδας και όχι μόνο
Η διοικητική της ικανότητα και η αποφασιστικότητα που θα έδειχνε αργότερα ως αρχισυντάκτρια επηρεάστηκαν εν μέρει από τον πατέρα της, έναν διακεκριμένο βετεράνο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου που είχε κερδίσει φήμη ως αυστηρός και ταλαντούχος εκδότης της London Evening Standard. Η Άννα δεν έχει κρύψει ποτέ τις ομοιότητες που έχει με τον “Ψυχρό Τσάρλι.” Όπως είπε σε μια συνέντευξη στο 60 Minutes το 2009: «Οι άνθρωποι ανταποκρίνονται καλά σε αυτούς που ξέρουν τι θέλουν.»
Η Γουίντουρ ξεκίνησε την καριέρα της στο τμήμα μόδας του Harper’s & Queen στο Λονδίνο. Με τον καιρό ανέβηκε σε ανώτερες συντακτικές θέσεις, δουλεύοντας σε διάφορα περιοδικά μεταξύ Νέας Υόρκης και Λονδίνου. Το 1976 μετακόμισε στη Νέα Υόρκη και ανέλαβε αρχισυντάκτρια μόδας στο Harper’s Bazaar.
Νωρίς ακόμα στη δεκαετία των 20 της, άφησε το Harper’s για το Viva, ένα περιοδικό που ανήκε στην ίδια εταιρεία με το Penthouse. Εκεί έγινε ουσιαστικά ολόκληρο το τμήμα μόδας του Viva, αποκτώντας εμπειρία ως ανώτερη συντάκτρια και διαχειρίστρια. Ξόδευε γενναιόδωρα για φωτογράφους και φωτογραφήσεις, οργανώνοντας ακριβά ταξίδια σε μέρη όπως η Καραϊβική και η Ιαπωνία.
Γκρίνια και μούδιασμα για τον τρόπο με τον οποίο παρέκαμψε την ιεραρχία της Condé Nast
Μετά από μια σύντομη στάση στο Savvy ως αρχισυντάκτρια μόδας, το 1981 πήγε στο New York magazine.
Το 1986 επέστρεψε στο Λονδίνο ως αρχισυντάκτρια του Condé Nast British Vogue. Φυσικά, είχε τις δικές της ιδέες για το περιοδικό.
«Θέλω το Vogue να είναι γρήγορο, κοφτερό και σέξι. Δεν με ενδιαφέρουν οι πολύ πλούσιοι ή οι πολύ ευκατάστατοι. Θέλω οι αναγνώστριές μας να είναι ενεργητικές, γυναίκες διευθύντριες, με δικά τους χρήματα και πολλά ενδιαφέροντα», είπε στην Daily Telegraph. «Υπάρχει μια νέα κατηγορία γυναικών. Ενδιαφέρονται για δουλειά και χρήματα. Δεν έχουν πια χρόνο για ψώνια. Θέλουν να ξέρουν τι, γιατί, πού και πώς.»
Η αυστηρή κριτική και η ανυπομονησία της της απέφεραν παρατσούκλια όπως «Nuclear Wintour» και «Wintour of Our Discontent». Η ίδια το απολάμβανε. «Είμαι ο εκτελεστής της Condé Nast,» είπε σε φίλο της. «Μου αρέσει να αλλάζω περιοδικά.»
Παρά τις γκρίνιες, η διοίκηση της Condé Nast την στήριζε, δίνοντάς της μισθό πάνω από 200.000 δολάρια και 25.000 δολάρια ετήσια αποζημίωση για ρούχα και άλλα. Της εξασφάλιζαν πτήσεις Concorde μεταξύ Νέας Υόρκης και Λονδίνου για να μπορεί να μένει κοντά στον πρώτο της σύζυγο. Ωστόσο, η πιο σημαντική της θέση ήταν μπροστά.
Το 1988, η Γουίντουρ ορίστηκε αρχισυντάκτρια της Vogue, γεγονός που της επέτρεψε να επιστρέψει οριστικά στη Νέα Υόρκη. Η κίνηση αυτή από την Condé Nast συνέβη σε μια περίοδο που το χαρακτηριστικό περιοδικό μόδας βρισκόταν σε σταυροδρόμι.
Ένα περιοδικό που βρισκόταν στην κορυφή του κόσμου της μόδας από τις αρχές της δεκαετίας του 1960, η Vogue ξαφνικά άρχισε να χάνει έδαφος από έναν τριετή νεοεισερχόμενο ανταγωνιστή, το Elle, το οποίο ήδη είχε φτάσει σε πληρωμένη κυκλοφορία 850.000 αντιτύπων. Η βάση συνδρομητών της Vogue, από την άλλη πλευρά, παρέμενε στάσιμη στα 1,2 εκατομμύρια.
Φοβούμενος ότι το περιοδικό είχε γίνει εφησυχασμένο — ή ακόμα χειρότερα, βαρετό — ο εκδότης τοποθέτησε την Γουίντουρ στην αρχισυνταξία με όλη την ελευθερία, χωρίς να λείπει η οικονομική υποστήριξη που χρειαζόταν για να αναζωογονήσει την έκδοση.
Θα παραμείνει στον όμιλο Conde Nast
Στην τριαντάχρονη κυριαρχία της στη Vogue, η Γουίντουρ πέτυχε απόλυτα την αποστολή της, αποκαθιστώντας την υπεροχή του περιοδικού ενώ παρήγαγε και κάποιες πραγματικά τεράστιες εκδόσεις. Για παράδειγμα, η έκδοση του Σεπτεμβρίου 2004 περιείχε 832 σελίδες, τον μεγαλύτερο αριθμό που έχει υπάρξει ποτέ για μηνιαίο περιοδικό.
Στην πορεία, η Γουίντουρ έδειξε θάρρος στο να ανοίξει νέους δρόμους. Έβαλε οριστικό τέλος στην εποχή των σούπερ μοντέλων, προτιμώντας να έχει διάσημες προσωπικότητες αντί για μοντέλα στα εξώφυλλά της. Ήταν επίσης η πρώτη που πραγματικά συνδύασε φθηνότερα ρούχα με πιο ακριβά κομμάτια στις φωτογραφίσεις της. Το πρώτο της εξώφυλλο τον Νοέμβριο του 1988 παρουσίαζε μια 19χρονη Ισραηλινή μοντέλο ντυμένη με τζιν αξίας 50 δολαρίων και ένα μπλουζάκι διακοσμημένο με κοσμήματα αξίας 10.000 δολαρίων.
Παρά τις δικές της δηλώσεις περί του αντιθέτου, η Γουίντουρ έγινε μια δύναμη στον κόσμο της μόδας όχι μόνο μέσω των αποφάσεων της για το τι θα παρουσιάσει στο περιοδικό της, αλλά και προωθώντας νέους σχεδιαστές και αναδεικνύοντας το στυλ τους. Βοήθησε να ξεκινήσουν την καριέρα τους σχεδιαστές όπως ο Marc Jacobs και ο Alexander McQueen.
Με τα χρόνια, η Γουίντουρ απέδειξε ότι μπορεί να λέει ευθέως τη γνώμη της. Όσο ήπια και αν το προσέγγισε, ενημέρωσε την Oprah ότι θα πρέπει να χάσει 9 κιλά για να την βάλει στο εξώφυλλο του περιοδικού της. Και νωρίς το 2008, όταν η Hillary Clinton απέφυγε τη Vogue φοβούμενη ότι μια πιο θηλυκή εικόνα θα μπορούσε να υπονομεύσει τις προεδρικές της φιλοδοξίες, η Γουίντουρ απάντησε με μια επιστολή στο τεύχος Φεβρουαρίου του περιοδικού της.
«Η ιδέα ότι μια σύγχρονη γυναίκα πρέπει να φαίνεται αντρική για να ληφθεί σοβαρά ως υποψήφια για την εξουσία είναι ειλικρινά απογοητευτική», έγραψε. «Αυτό είναι η Αμερική, όχι η Σαουδική Αραβία. Είναι επίσης το 2008: η Margaret Thatcher μπορεί να έδειχνε υπέροχη με ένα μπλε κοστούμι εξουσίας, αλλά αυτό ήταν πριν 20 χρόνια. Νομίζω πως οι Αμερικανοί έχουν προχωρήσει από αυτήν τη νοοτροπία του κοστουμιού εξουσίας.»
Η Άννα Γουίντουρ έχει συμπροεδρεύσει στο φιλανθρωπικό Met Gala για σχεδόν 30 χρόνια.
Η εικονική φιγούρα της μόδας έχει χρησιμοποιήσει την επιρροή της και για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Το πιο αξιοσημείωτο από αυτά τα έργα είναι το ετήσιο Costume Institute Benefit, γνωστότερο ως Met Gala, για το Metropolitan Museum of Art στη Νέα Υόρκη. Ως μέλος του διοικητικού συμβουλίου του μουσείου, η Wintour έχει συμπροεδρεύσει στη διάσημη φιλανθρωπική εκδήλωση σχεδόν κάθε χρόνο από το 1995 και έχει συγκεντρώσει σχεδόν 175 εκατομμύρια δολάρια μέχρι το 2016, σύμφωνα με το Forbes. Η εκδήλωση του 2025 σημείωσε ρεκόρ εσόδων με 31 εκατομμύρια δολάρια.
Παρόλα αυτά, το Met Gala έχει προκαλέσει και αντιδράσεις λόγω κάποιων θεμάτων και άλλων πτυχών της εκδήλωσης. Η ίδια η Γουίντουρ προκάλεσε αναστάτωση τον Οκτώβριο του 2017 όταν εμφανίστηκε στην εκπομπή The Late Late Show With James Corden και αποκάλυψε ότι δεν θα προσκαλέσει ποτέ ξανά τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ στην εκδήλωση.
Πέρα από το Met Gala, η Γουίντουρ συνέβαλε στη δημιουργία ενός νέου ταμείου με το Συμβούλιο Σχεδιαστών Μόδας Αμερικής (CFDA) για την υποστήριξη και ενθάρρυνση νέων σχεδιαστών. Από το 2009, ξεκίνησε ένα οικονομικό πρόγραμμα τόνωσης της Νέας Υόρκης με την υποστήριξη της Vogue, την Fashion’s Night Out. Η ετήσια αυτή εκδήλωση, που πραγματοποιείται σε περισσότερα από 800 καταστήματα της πόλης κάθε Σεπτέμβριο, επιτρέπει στο κοινό να ψωνίσει και να συναντήσει κάποιες από τις πιο διάσημες προσωπικότητες του κόσμου της μόδας, όπως οι Oscar de la Renta, Tommy Hilfiger και η ίδια η Γουίντουρ.
Σε αυτήν την εορταστική βραδιά της μόδας έχουν παρευρεθεί και σταρ όπως οι ηθοποιοί Halle Berry και Sarah Jessica Parker. Παρά την επιτυχημένη διεθνή επέκτασή της, η εκδήλωση σταμάτησε στη Νέα Υόρκη μετά από τέσσερα χρόνια, φημολογούμενα λόγω κακής οργάνωσης.
Με τη δύναμη και την επιρροή έρχεται και ένα καλά καταγεγραμμένο εγώ, και η Γουίντουρ απέκτησε φήμη για το ότι είναι απόμακρη και ψυχρή. Λέγεται ότι είναι δύσκολη ως εργοδότης και επιμένει οι συνεργάτες της να είναι πάντα κομψοί και λεπτοί. Η Γουίντουρ, μητέρα δύο παιδιών που φορούσε τις μικροσκοπικές φούστες Chanel κατά τη διάρκεια των εγκυμοσυνών της, δεν αρνείται ότι μπορεί να είναι απαιτητική. «Είμαι πολύ παθιασμένη με αυτό που κάνω», έχει πει. «Σίγουρα είμαι πολύ ανταγωνιστική. Μου αρέσουν οι άνθρωποι που εκπροσωπούν το καλύτερο στον τομέα τους, και αν αυτό σε κάνει τελειομανή, τότε ίσως να είμαι.»
Μία από τις πρώην βοηθούς της, η Lauren Weisberger, έγραψε το βιβλίο The Devil Wears Prada (2003), μια μυθοπλαστική αναπαράσταση των ημερών της στη Vogue. Η κεντρική της φιγούρα ήταν ένας απαιτητικός εργοδότης παρόμοιος με την Γουίντουρ. Το βιβλίο μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο το 2006 με πρωταγωνίστρια τη Meryl Streep. Η Γουίντουρ προκάλεσε αίσθηση όταν εμφανίστηκε στην πρεμιέρα της ταινίας ντυμένη με Prada, δείχνοντας έτσι ότι δεν της λείπει το χιούμορ.
«Το θέμα με το βιβλίο της Lauren και αυτή την ταινία είναι ότι δεν πιστεύω πως η μυθοπλασία μπορεί να ξεπεράσει την πραγματικότητα», είπε ένας Βρετανός συντάκτης μόδας στην εποχή κυκλοφορίας της ταινίας.
«Αρκεί να δεις τις αιτήσεις της Άννας για θέσεις στα σόου της Νέας Υόρκης για να καταλάβεις πως η τέχνη σε αυτή την περίπτωση είναι μια φτωχή απομίμηση της ζωής. Οι περισσότεροι από εμάς ζητάμε απλώς θέσεις στην πρώτη ή δεύτερη σειρά. Εκείνη έχει ανθρώπους που ζητούν θέσεις από τις οποίες δεν θα δει ή δεν θα τη δουν συγκεκριμένοι ανταγωνιστικοί συντάκτες. Περνάμε τη ζωή μας λέγοντας στους ανθρώπους ποια τσάντα να κρατήσουν, αλλά η Άννα είναι τόσο πάνω από εμάς που δεν έχει καν τσάντα. Έχει λιμουζίνα. Και έχει τους συντάκτες της Vogue Andre Leon Talley και Hamish Bowles, των οποίων η βασική δουλειά είναι να κουβαλάνε τα πράγματά της.»
Το 2006 ανακοινώθηκαν σχέδια για ένα ντοκιμαντέρ σχετικά με την παραγωγή του τεύχους του Σεπτεμβρίου 2007 της Vogue, το οποίο ζύγιζε σχεδόν πέντε λίβρες, καθιστώντας το το μεγαλύτερο τεύχος που έχει κυκλοφορήσει ποτέ. Το ντοκιμαντέρ The September Issue κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 2009. Η ταινία έδειξε για πρώτη φορά τη σχολαστική δουλειά που απαιτείται για να παραχθεί ένα τεύχος της Vogue. Θεωρήθηκε «ο αληθινός Διαβόλος φοράει Prada», και έλαβε ευρεία κριτική αναγνώριση. Ωστόσο, η Γουίντουρ εμφανίζεται πιο συγκρατημένη από την απομίμηση της Streep. Ένας κριτικός την περιέγραψε ως μια «βασιλική αυτοπεποίθηση». Γενικά, η Γουίντουρ δείχνει ανεπηρέαστη από τα σχόλια που λαμβάνει στα μέσα.
Η Γουίντουρ παντρεύτηκε τον Νοτιοαφρικανό ψυχίατρο David Shaffer το 1984. Το ζευγάρι απέκτησε δύο παιδιά, τη Bee και τον Charles, πριν χωρίσουν το 1999. Ξαναπαντρεύτηκε τον επενδυτή Shelby Bryan το 2004. Μετά από 16 χρόνια γάμου, χώρισαν το 2020.
Είναι γνωστή φιλάνθρωπος που έχει βοηθήσει να συγκεντρωθούν χρήματα για διάφορους σκοπούς, όπως το Costume Institute του Metropolitan Museum of Art, το Ταμείο για τους Δίδυμους Πύργους μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, και την έρευνα για το AIDS με πάνω από 20 εκατομμύρια δολάρια όλα αυτά τα χρόνια. Σε αναγνώριση της προσφοράς της στο Met, το μουσείο της Νέας Υόρκης ονόμασε τον ανανεωμένο χώρο κοστουμιών του "Anna Wintour Costume Center" το 2014.
Η αποχώρηση της Άννα Γουίντουρ, καθώς και ο νέος ρόλος στην κορυφή της αμερικανικής έκδοσης της Vogue, αποτελούν μέρος μιας ευρύτερης παγκόσμιας ανασυγκρότησης της εταιρείας.
Με στοιχεία από Biography, Vogue, New York Post
Τα πιο διαβασμένα άρθρα του Look μια φορά την εβδομάδα στο mail σου! Εγγράψου εδώ >>>
Έμπνευση τους είναι τρία κορυφαία έργα του σουρεαλιστή καλλιτέχνη Man Ray
