Επιτέλους μια everyday έφηβη σε ένα τηλεοπτικό σίριαλ
Οι θυσίες των γυναικών λίγο πριν μπει το καλοκαίρι, για να δείχνουν ωραίες με μαγιό. Γυμναστική και δίαιτα εναντίον ζυγαριάς.
Το καλό με τις δίαιτες, τις σωστές, όπου σε κατευθύνει και σε επιβλέπει ειδικός, είναι ότι σε πιάνει η ντροπή και δεν κάνεις όσες «γουρουνιές» θα ήθελες. Νιώθεις κάπου μια συστολή, δεν θέλεις να ανέβεις στη ζυγαριά και να σε δείχνει περισσότερα γραμμάρια ή να έχεις τσιμπήσει κανένα κιλό. Η ζυγαριά αλλά και η λιπομέτρηση δεν ψεύδονται.
Άλλοι είδαν στο lockdown μια ευκαιρία να γυμναστούν, και να τρέχουν σαν άλλοι Γιουσέιν Μπολτ, ενώ άλλοι τσούπωσαν. Κι εδώ φταίνε πάντα και οι περίφημες ορμόνες. Αυτές οι κακούργες που επηρεάζουν κυρίως τις γυναίκες. Ή θέλουμε να πιστεύουμε στην απόλυτη ενοχή της καθώς είναι δύσκολο να κάνεις δίαιτα με την κατάνυξη και την ευλάβεια που απαιτείται. Οι πειρασμοί είναι πολλοί. Οι δοκιμασίες άπειρες. Πασχαλινά τσουρέκια, σοκολατένια αυγουλάκια, κουλουράκια, μπισκοτάκια και όλα τα ανθυγιεινά «άκια». Όχι, η καημένη η Σούζι είναι… αθώα. Άνθρωπος είναι, θα ενδώσει. Αλλά ακόμα και η Σούζι μπορεί να πειθαρχήσει και να τα καταφέρει. Για την υγεία της, για να νιώσει καλύτερα, να ξεφουσκώσει, να νιώθει τα πόδια της πιο ελαφριά.
Λίγο πριν το καλοκαίρι, ή δυο μήνες πριν, οι δίαιτες κάνουν εντυπωσιακή είσοδο. Για να κάνουμε κι εμείς είσοδο με το μαγιό στις πλαζ, όπου να ’ναι. Κάποιοι και κάποιες το έχουν κάνει ήδη. Και τις δίαιτες και την επίσκεψη στις παραλίες. Τα φετινά μαγιό, παρά την πρωτοφανή ταλαιπωρία μας και τις πρωτόγνωρες καταστάσεις, είναι πιο όμορφα παρά ποτέ. Εντόπισα αρκετά σε λιτές και όμορφες γραμμές, σε γήινα χρώματα, σε όμορφα εμπριμέ, είτε μπικίνι, είτε ολόσωμα, και αυτό που είναι εντυπωσιακό είναι πως φέτος υπάρχουν και πολύ ωραία κομμάτια σε καφέ, ούτε καν σοκολατί. Επίσης, είδα να σετάρεται μπικίνι σε μπεζ κάτω και καφέ πάνω, ή μπεζ κάτω και μπορντό πάνω. Είτε όλο καφέ. Πολύ καφέ, γλυκό εννοείται και ασυνήθιστα θηλυκό. Βέβαια δεν είναι εύκολο να χάνεις κιλά κάνοντας μόνο δίαιτα, θέλει και γυμναστική. Κοιτάζω στον καθρέφτη. Μα τι Σούζι είμαι εγώ. Το παίρνω απόφαση. Σκέφτομαι την Αντέλ. Όπως είναι τώρα. Παγωτό με στέβια και μία φορά την εβδομάδα. Αρχίζω να ψιθυρίζω το τραγούδι της Alison Moyet «Ι go weak, weak in the presence of beauty».